Το X-Men:Apocalypse είναι η τέταρτη ταινία σουπερηρώων του 2016,ενώ έχουμε αρκετές καθ’οδόν ακόμα.Δεν ξέρω για εσάς αλλά έχω ήδη αρχίσει να νιώθω το superhero fatigue.Στη τρίτη ταινία λοιπόν της νέας γενιάς X-Men,η νεοσύστατη ομάδα έρχεται αντιμέτωπη με τον Apocalypse,τον πρώτο μεταλλαγμένο στην ιστορία,ο οποίος θέλει να εξαγνίσει τον κόσμο από την ανθρωπότητα για να κυβερνήσουν οι μεταλλαγμένοι και άλλα τέτοια βαρετά.
Ξεκινάμε λοιπόν με ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα της ταινίας,τον κακό.Παρά τις αξιότιμες προσπάθειες του Oscar Isaac,ο Apocalypse είναι ένας αδιάφορος χαρακτήρας χωρίς ξεκάθαρα κίνητρα που προκαλεί τεράστιες CGI καταστροφές.Μπορεί οι δυνάμεις του να τον κάνουν υπολογίσιμη απειλή για τους X-Men αλλά αυτό δεν αρκεί για να τον πάρει στα σοβαρά το κοινό.Στο φοβερά πρωτότυπο σχέδιο καταστροφής του κόσμου ο Apocalypse θα χρειαστεί τη βοήθεια ακόμα τριών νέων,αδιάφορων και ασήμαντων χαρακτήρων(Storm,Angel,Psylocke) και ενός πολύ σημαντικού,του Magneto.
Χωρίς υπερβολή ο Magneto είναι ότι καλύτερο έχει να δείξει η ταινία.Χάρις στην εξαιρετική ερμηνεία του Fassbender και σε μια υπέροχη σκηνή στο δάσος,ο Magneto είναι ο μόνος χαρακτήρας που βγάζει συναίσθημα σε όλη τη ταινία.Όσο για τους υπόλοιπους χαρακτήρες που επιστρέφουν,κάνουν μια αξιοπρεπή δουλειά με τον Quicksilver να κλέβει για άλλη μια φορά την παράσταση,ενώ οι υπόλοιπες καινούργιες προσθήκες στο ρόστερ είναι καλές.
Άλλο ένα θετικό που μπορώ να πω για τη ταινία είναι ότι ο σκηνοθέτης της,Bryan Singer,προσδίδει κάποιο ενδιαφέρον.Παίρνει ρίσκα χρησιμοποιεί γωνίες και φωτισμό για να μεταδώσει συναίσθημα,αλλά παρά τις προσπάθειές του δεν μπορεί να δώσει ζωή σε αυτή τη ταινία.Σε αυτό δε βοηθάει η ξεκάθαρη απουσία ενός πρωταγωνιστή.Θα μπορούσες να πεις ότι είναι ο Xavier αλλά η μεγαλύτερη αλλαγή στο χαρακτήρα του μέχρι το τέλος είναι ότι μένει φαλακρός.Οι μόνοι που αλλάζουν χαρακτήρα είναι η Jean και ο Magneto αλλά το arc τους χάνεται μέσα σε όλα τα υπόλοιπα πράγματα που γίνονται στη ταινία.
Εν τέλει η ταινία μοιράζεται τα ίδια προβλήματα με το Batman v Superman.Είναι τόσοι πολλοί οι νέοι χαρακτήρες με διαφορετικές ιστορίες και ασαφή κίνητρα σε μια ήδη περιπλεγμένη ιστορία που τελικά δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τίποτα και να συνδεθείς με κανέναν.Συμβαίνουν ένα σωρό πράγματα αλλά τίποτα σημαντικό τίποτα που να χει αντίκτυπο στους πρωταγωνιστές ή στο κοινό.Προσθέστε σε αυτά και το πολύ κακό ρυθμό της ταινίας(με την ιστορία της να διακόπτεται εντελώς σε ένα σημείο για να δούμε έναν γνώριμο αλλά εντελώς περιττό στην ιστορία χαρακτήρα)και τη πάνω από δύο ώρες διάρκειά της και έχετε μια κουραστική,βαρετή ταινία,με μερικές διασκεδαστικές στιγμές.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν στο Hollywood ότι για να μας κάνεις να ενδιαφερθούμε και να ανησυχήσουμε για τους ήρωες μας δεν αρκεί να πετάς κακό CGI στα μούτρα μας και κάνεις τα πάντα πιο επικά φανταστικά και bombastic.Το μόνο που καταφέρνεις έτσι είναι να αποκόβεται το κοινό απ’το τι γίνεται,γιατί δεν μπορεί να κατανοήσει τα ρίσκα.Αρκεί απλά να έχεις ενδιαφέροντες κακούς με προσωπικότητα και δυνατά κίνητρα και προσγειωμένη δράση.Ελπίζω οι επόμενες ταινίες X-Μen να το μάθουν αυτό.Όσων αφορά αυτή θα συμφωνήσω με την Jean Grey:”Η τρίτη ταινία είναι πάντα η χειρότερη”.
Βαθμολογία:6/10
ορεστης
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”4″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
