Πολλοί περιμέναμε με ανυπομονησία την άφιξη του Warcraft στους κινηματογράφους,όχι μόνο επειδή είναι η κινηματογραφική μεταφορά ενός από τα πιο δημοφιλή ηλεκτρονικά παιχνίδια,αλλά και επειδή ελπίζαμε να αλλάξει το track record των ταινιών βασισμένων σε βιντεοπαιχνίδια που μέχρι τώρα ήταν πολύ κακό.Το κατάφερε λοιπόν αυτό?
Η ιστορία μας ξεκινά με τον μοχθηρό Gul’Dan να οδηγεί τα Ορκ του μέσα από μια πύλη στο κόσμο του Azeroth με σκοπό να τον κατακτήσει.Στο δρόμο τους θα βρεθεί ο Lothar ο οποίος θα σχηματίσει μια απρόσμενη συμμαχία με ένα μισο-Ορκ και εναν από τους αρχηγούς των Ορκ,των Durotan.Δεν γνωρίζω κατα πόσον η ιστορία είναι πιστή στο source material,καθώς δεν έχω παίξει το παιχνίδι οπότε δεν θα κρίνω την πιστότητα της μεταφοράς αλλά την ποιότητα της ταινίας,ή βασικά την ελλειψή της.
Κατ’αρχάς ξεκινάμε με το γεγονός ότι νοιώθω ότι έπρεπε να ξέρω από το παιχνίδι τους κανόνες του σύμπαντος καθώς η ταινία δεν μπαίνει στο κόπο να μου τους δείξει.Αυτό που μπαίνει στο κόπο να μου εξηγήσει είναι τα backstory όλων των ηρώων με πολύ ατσούμπαλη και κακογραμμένη αφήγηση.Μπορεί να μην τους δίνει χαρακτήρα αλλά τους δίνει τραγικό παρελθόν το οποίο υποθέτω ότι θα πρεπε να με κάνει να νοιάζομαι γι’αυτούς,αλλά δεν τα καταφέρνει.Εντωμεταξύ οι φιλίες που σχηματίζονται και το ρομάντζο είναι ακόμα πιο βεβιασμένα και κενά από την κακή αφήγηση.Γένικα με εξαίρεση τον χαρακτήρα του Durotan και μια σκηνή στο τέλος δεν πιστεύω ότι νοιάζόμουν για το τι έγινε στην οθόνη.Δυστυχώς διαπιστώνω ότι τέτοιου είδους ταινίας γίνονται η μόδα στο Hollywood.
Όσοι διαβάσατε το προηγούμενο άρθρο θα θυμάστε ότι σας απέτρεψα να δείτε τη ταινία διότι φοβόμουν ότι θα είχε χαρακτηριστικά άλλων ταινιών που ξεκινούν ένα νεο cinematic universe όπως το Batman v Superman και το X-Men Apocalypse και δυστυχώς είχα δίκιο.Οι χαρακτήρες είναι πάρα πολλοί,τα κινητρά τους περίπλοκα και η ταινία δεν μπορεί να αποφασίσει σε ποιον θα συγκεντρωθεί.Υπάρχουν στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να λείπουν χωρίς να επιρρεαστεί η ιστορία και το pacing είναι πολύ κακό.Εξαιτίας όλων αυτών η ταινία ασφυκτιά,είναι πολύ γεμάτη και δεν αφήνει χρόνο για συναισθηματική σύνδεση.Επιπλέον το editing συναγωνίζεται το Batman v Superman.Πηδάμε από τη μια σκηνή στην άλλη χωρίς λόγο και αιτία για να μας ενημερώσουν οι πολύ miscasted χαρακτήρες για το τι γίνεται στην ιστορία μέχρι να έρθει η μεγάλη μάχη στο τέλος για την οποία ελάχιστα νοιαζόμαστε.
Φυσικά η ταινία είχε και κάποια θετικά σημεία.Η σκηνοθεσία του Duncan Jones ήταν αρκετά ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα και τα προβλήματα της ταινίας τα χρεώνω πιο πολύ στο κακό σεναριο και τις απαιτήσεις της Blizzard.Επίσης τα CGI για τα Όρκ ήταν απίστευτα και οι ήχοι και τα γραφικά που διάλεξαν για τα μάγια πολύ κούλ.Το θέμα είναι ομως ότι αυτά ελάχιστη σημασία έχουν όταν δεν ξέρεις πως να κάνεις ένα έπος,πράγμα πολύ απλό.
Αν θέλετε να καταλάβετε τα αναγκαία συστατικά ενός έπους αρκεί απλά να δείτε το Lord of the Rings και το Star Wars.Πρώτα χρειαζόμαστε έναν ενδιαφέρον κόσμο στον οποίο αφιερώνουμε όμως ώρα για να δείξουμε πως λειτουργεί.Έπειτα χρειαζόμαστε απλούς χαρακτήρες με ευκατανόητα κίνητρα για να αφήνουν εντύπωση στο κοινό(Aragorn,Han Solo).Τελευταίο και πιο σημαντικό είναι ένας πρωταγωνιστης(τύπου ψάρι έξω από το νερό)ο οποίος,όπως και εμείς,είναι ξένος σε αυτό το κόσμο,τον οποίο θα ανακαλύψουμε μαζί του(Frodo,Luke).Όπως σας εξήγησα όμως το Warcraft δεν έχει τίποτα από αυτά.
Όποιοι είναι φαν της σειράς πιστεύω μπορόυν να παραβλέψουν τα σφάλματα της ταινίας και να τη δουν ευχάριστα.Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τους υπόλοιπους όμως.Δυστυχώς η κατάρα των κακών ταινιών βασισμένων σε βιντεοπαιχνίδια δεν έσπασε.
Βαθμολογία:5/10
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”4″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
