Μπορεί οι δύο πρώτες ταινίες του Thor να μην έκαναν τη διαφορά στο MCU, αλλά η τρίτη προσθήκη του Θεού του Κεραυνού μας είχε ενθουσιάσει ήδη από το τρέιλερ. Για πρώτη φορά η ταινία του Thor αφιερώνει περισσότερο χρόνο στην προσπάθεια του κεντρικού ήρωα να σώσει τον λαό του από τις δυνάμεις του κακού και να προσδιορίσει εκ νέου τη θέση του και τις σχέσεις του με τα αδέρφια του και τον πατέρα του, παρά αναλώνεται σε κάποιο ρομάντζο που κατά τη γνώμη μου χαλάει τις ταινίες σούπερ ηρώων στις περισσότερες των περιπτώσεων.
Άλλο ένα στοιχείο για το οποίο μας είχε προϊδεάσει το τρέιλερ και δίνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην ταινία είναι ότι ο Thor, για πρώτη φορά, δεν παρουσιάζεται ως άτρωτος ή ανίκητος θεός. Περνώντας μια περίοδο ωρίμανσης και αναζήτησης και πλησιάζοντας προς την διαδοχή του θρόνου του Asgard, αρχίζει να αμφισβητεί τις δυνάμεις του και προσπαθεί να βρει την λεπτομέρεια που θα τον κάνει ξεχωριστό. Στον δρόμο προς την καταξίωση θα πιαστεί αιχμάλωτος, θα του κόψουν τα μακρυά μαλλιά (σύμβολο δύναμης και κύρους ενός πολεμιστή γενικά στην αρχαία μυθολογία) αλλά η πιο σημαντική απώλεια είναι ότι θα χάσει ένα από τα πιο πολύτιμα όπλα του, το Σφυρί του, το οποίο μόνο αυτός με την δύναμη του μπορεί να ελέγξει και διαχρονικά ήταν το σήμα κατατεθέν του.
Η ταινία ξεκινάει με τον Thor να είναι αιχμάλωτος του Surtur, ενός μυθικού και αδίστακτου δαίμονα ο οποίος ζει κάπου στα έγκατα της γης και έχει όλα τα φόντα να είναι ένας υπολογίσιμος αντίπαλος. Δυστυχώς η τανία τον ξεφορτώνεται στην πρώτη κιόλας σκηνή μετά από μια 5λεπτη μάχη (μην βιάζεστε να βγάλετε όμως συμπεράσματα) και ο Thor με λάβαρο το κράνος (στην ουσία κέρατα) του Surtur, που του δίνει την δύναμη του, επιστρέφει στο Asgard. Εκεί βρίσκει τον αδερφό του Λόκι και μαζί γυρίζουν στη γη και συγκεκριμένα στην Νέα Υόρκη αναζητώντας τον πατέρα τους, τον θεό Όντιν. Σε αυτό το σημείο εκτυλίσσεται μια μικρής διάρκειας σκηνή με τον Doctor Strange, η εμφάνιση του οποίου δεν είμαι σίγουρος ότι προσέδωσε κάτι ιδιαίτερο, απλά έδωσε μια εύκολη λύση για να συνεχιστεί η πλοκή.
Ίσως σε μια από τις πιο έντονες και σημαντικές σκηνές της τριλογίας, τα δύο αδέρφια συνομιλούν με τον Όντιν (Anthony Hopkins), ο οποίος αρκετά ηλικιωμένος πια, δείχνει κουρασμένος και μελαγχολικός και παραδέχεται ότι απέτυχε στο πως διαχειρίστηκε το βασίλειο τους και τους ίδιους. Στη συνέχεια τους αποκαλύπτει ότι έχουν μια μεγαλύτερη αδερφή, την Χέλα, η οποία είναι παντοδύναμη και αδίστακτη και έρχεται για να κατακτήσει ότι μέχρι τώρα τους άνηκε. Το βασίλειο του Asgard. Η σκηνή αυτή φέρνει πιο κοντά τους τρεις χαρακτήρες και δείχνει τον οικογενειακό δεσμό που τους κρατάει ενωμένους. Μπορεί οι κόντρες και η αντιπαλότητα τους να τους έφερνε σε χρόνια σύγκρουση αλλά η σχέση πατέρα και γιών αποδεικνύεται πολύ πιο ισχυρή.
Ουσιαστικά από αυτό το σημείο και μετά προετοιμάζεται η τελική μάχη μεταξύ Thor εναντίον της Χέλα, οι οποίοι αμφότεροι προσπαθούν να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους. Φυσικά με τον Λόκι ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το πιο στρατόπεδο θα επιλέξει. Ο Thor θεωρώντας αδύνατο να αντιμετωπίσει μόνος του την αδερφή του, δείχνοντας την αναζήτηση της χαμένη αυτοπεποίθησης του ως ήρωας, ζητά την βοήθεια του Hulk (με τον οποίο θα αναγκαστεί να παλέψει για την επιβίωση του) ενώ κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του σε κάποιον άγνωστο πλανήτη θα βρει και μερικούς άλλους αναπάντεχους συμμάχους. Όσον αφορά την πλοκή, ένα μεγάλο μέρος της ταινίας αναλώνεται στην παραμονή του Thor σε αυτό τον πλανήτη και στην συγκρότηση της ομάδας του, στερώντας έτσι πολύτιμο χρόνο από την τελική μάχη. Από την άλλη με αυτό τον τρόπο δίνεται ο απαραίτητος χρόνος στους ήρωες να δεθούν σαν ομάδα και να γίνουν φανερά τα κίνητρα τους και η προϊστορία τους, μέσα από flashback αλλά και αρκετά αστείους και διασκεδαστικούς διαλόγους.
Ταυτόχρονα βλέπουμε αρκετά ενδιαφέρουσες σκηνές από την δράση της Χέλα στο Asgard, όπου προσπαθεί να γκρεμίσει ότι είχε χτίσει ο πατέρας της και να δείξει την δύναμη της. Επίσης εξιστορεί τον τρόπο με τον οποίο ο Όντιν την έθεσε στο περιθώριο αφού πρώτα μαζί κυριεύσαν το Asgard με δάκρυα και αίμα όπως αναφέρει. Έτσι μας δείχνει από που πηγάζει το μίσος της για τον Όντιν, που χρησιμοποίησε την ίδια και τον στρατό της για να γίνει βασιλιάς και μετά την εξαφάνισε και έχτισε πάνω στα συντρίμμια ένα βασίλειο, το οποίο ευημερούσε και διατηρούσε την ειρήνη. Θεωρώ την Cate Blanchett, ιδανική στο ρόλο της Χέλα αφού για πρώτη φορά μας δίνει ένα χαρακτήρα κακού, που πραγματικά σε τρομάζει και ξεκαθαρίζει από νωρίς την παντοδυναμία του (στην πρώτη της εμφάνιση κάνει θρύψαλα το Σφυρί του Thor), ενώ μέσα από τις σκηνές που εμφανίζεται, ξετυλίγεται το κουβάρι με τους λόγους που την ωθούν να επιστρέψει και να πάρει εκδίκηση για τον τρόπο με τον οποίο της συμπεριφέρθηκαν, παρά τις υψηλές της προσδοκίες. Μετά από πολύ καιρό στο MCU βλέπουμε ένα χαρακτήρα κακού που αποπνέει φόβο και του δίνεται η κατάλληλη διάσταση, για να αναπτυχθεί και να φανερώσει τα σαφή κίνητρα του.
Σε γενικές γραμμές η ταινία είναι αρκετά καλά στημένη από σκηνοθετικής άποψης, απλά θεωρώ ότι αδικεί λίγο τον εαυτό της, πρώτον με την μεγάλη παραμονή του Thor στην αιχμαλωσία και δεύτερον με την χρήση του χιούμορ σε σκηνές που δεν χρειάζεται και αντιθέτως χαλάει το δραματικό και σοβαρό χαρακτήρα που θα όφειλε να έχει για παράδειγμα σε σκηνές δράσης (επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Ορέστη, “Το πρόβλημα του MCU”). Ευτυχώς το στοιχείο του δεσίματος και του χτίσιμου των σχέσεων μεταξύ Thor και Λόκι, των τελευταίων με τον πατέρα τους αλλά και με την ομάδα που φτιάχνουν για να αντιμετωπίσουν την Χέλα θεωρώ πως γίνεται με ιδανικό τρόπο μέσα από τη ματιά του Taika Waititi, ο οποίος σε αντίθεση με τις σκηνές δράσης καταφέρνει να δώσει τον τόνο και το χαρακτήρα που πρέπει. Με αυτό τον τρόπο βλέπουμε τις αδυναμίες των ηρώων μας αλλά και την συναισθηματική τους πλευρά, παρά την θεϊκή τους υπόσταση και δενόμαστε μαζί τους περισσότερο από ότι στις προηγούμενες ταινίες.
Άλλη μια αδυναμία της ταινίας θεωρώ ότι είναι οι σκηνές δράσης. Τόσο στο ξεκίνημα όσο και στην τελική μάχη θα έπρεπε να δοθεί μεγαλύτερη διάρκεια, έτσι ώστε να δίνεται μεγαλύτερη συναισθηματική κορύφωση. Ειδικά στην τελική σκηνή, που ουσιαστικά παίρνει σάρκα και οστά η προφητεία του Ragnarok, η ταινία δείχνει να βιάζεται να τελειώσει. Για ακόμα μια φορά η έκβαση της μάχης δίνεται πολύ γρήγορα και ουσιαστικά αναιρεί το μέχρι εκείνη τη στιγμή αδιάβλητο του χαρακτήρα της Χέλα. Από την άλλη, τα CGI είναι αρκετά εντυπωσιακά και τονίζονται ακόμα περισσότερο με την 3D τεχνολογία, ενώ η χρήση του soundtrack της ταινίας, “Immigrant song” των Led Zeppelin, που αναφέρεται στην νορβηγική μυθολογία και το Valhalla (μαγευτική τοποθεσία στο Asgard) έρχεται στο κατάλληλο timing, όταν δηλαδή ο Thor δείχνει την δύναμη του και το ποιος πραγματικά είναι. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι οι σκηνές μάχης αν και καλογυρισμένες, χάνουν την αίγλη τους και δείχνουν ανισορροπία. Δεν μπορώ να πω επομένως ότι τις παρακολουθούσα με κομμένη την ανάσα, στοιχείο απαραίτητο σε ταινίες δράσης, δεν παύουν όμως να είναι ξεσηκωτικές και εντυπωσιακές.
Η ταινία είναι αρκετά διασκεδαστική και σαφώς καλύτερη από τις προηγούμενες δύο, απλά πιστεύω ότι χάνει μια μεγάλη ευκαιρία να θεωρηθεί μια από τις καλύτερες ταινίες της Marvel, αδικώντας τον εαυτό της με το χιούμορ και την μικρή διάρκεια των σκηνών δράσης. Πραγματικά πιστεύω ότι αν δινόταν μεγαλύτερη έμφαση σε αυτό το κομμάτι, δεν θα είχαμε το παραμικρό παράπονο από το τελικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά την θεωρώ μια αρκετά καλή ταινία που σίγουρα αξίζει να την παρακολουθήσει κανείς, ειδικά σε 3D.
Η εμπειρία των BFI IMAX 3D
Τέλος θέλω να αναφερθώ στην εμπειρία μου να δω την ταινία σε μια από τις μεγαλύτερες αλυσίδες κινηματογράφων του κόσμου τα BFI IMAX στο Λονδίνο, που διαθέτουν τελευταίας τεχνολογίας 3D τεχνολογία και φοβερή ακουστική. Η 3D διάσταση ήταν τόσο εντυπωσιακή που κυριολεκτικά νόμιζες ότι βρίσκεσαι δίπλα στους ηθοποιούς. Ειδικά στα κοντινά πλάνα και στις σκηνές δράσης το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό και σε βοηθάει να εστιάσεις την προσοχή σου εκεί που πρέπει, μπαίνοντας στο φανταστικό κόσμο του MCU και ξεχνώντας ότι άλλο σε απασχολεί εκείνη την στιγμή. Ένας από τους λόγους που η ταινία του Thor είναι τόσο εντυπωσιακή και έχει αποσπάσει καλές κριτικές, σίγουρα είναι η 3D version της. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να δοκιμάσετε αυτή την εμπειρία αν βρεθείτε στο Λονδίνο ή σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, ιδιαίτερα σε ταινίες δράσης, όπως το πολυαναμενόμενο Star Wars 8.
Βαθμολογία: 8/10
Βασίλης
ΥΓ: πορωθείτε για ακόμα μια φορά με το απίστευτο teaser τρέιλερ και όταν πάτε στο σινεμά μην ξεχάσετε τις extra σκηνές μετά το τέλος της ταινίας.
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”3″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
