Πιθανά για πολλούς από εσάς ο τίτλος του σημερινού αφιερώματος δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα. «Τι εννοείς οι καλύτερες χειρότερες ταινίες;» ακούω τις φωνές σας στο κεφάλι μου να ρωτούν (δεν είμαι πολύ στα καλά μου). Λοιπόν όπως ήδη ξέρετε υπάρχει μεγάλο πλεόνασμα από κακές ταινίες όπως τα Transformers ή οι περισσότερες κωμωδίες του Adam Sandler, οι οποίες είναι κυρίως ενοχλητικές. Μερικές φορές υπάρχουν όμως και αυτά τα σπάνια κινηματογραφικά διαμάντια, οι ταινίες που είναι τόσο κακές σε τόσα πολλά διαφορετικά επίπεδα, που είναι πρακτικά αδύνατο να μην γελάσεις με την ανικανότητα τους. Είναι δύσκολο να κατηγοριοποιήσουμε με ακρίβεια τις καλές κακές ταινίες, αλλά νομίζω πως το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι τους είναι η ειλικρίνεια. Οι συντελεστές πρέπει να νομίζουν ότι φτιάχνουν μια καλή ταινία και να είναι αφοσιωμένοι στο παράξενο όραμα τους, καθώς μόνο έτσι δημιουργείται στο κοινό η αυθεντική κωμική σύγχυση που προκαλούν αυτές οι ταινίες.
Αν και αυτή η πλευρά του κινηματογράφου απολάμβανε μέχρι τώρα την εκτίμηση ενός περιορισμένου αλλά φανατικού καλτ κοινού, με την πρόσφατη δημοφιλία του The Room, πιθανά τις καλύτερης χειρότερης ταινίας όλων των εποχών, οι “τόσο κακές που είναι καλές” ταινίες γίνονται όλο πιο mainstream. Με αφορμή λοιπόν την πρεμιέρα του Disaster Artist, της προσπάθειας του James Franco να διηγηθεί την παρασκηνιακή ιστορία του The Room, φτιάξαμε ένα αφιέρωμα με τις πιο διασκεδαστικές κακές ταινίες που έχουμε δει. Μαζέψτε το παρεάκι, καταναλώστε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ποσότητες αλκοόλ και απολαύστε οποιαδήποτε από τις υπόλοιπες 17 ταινίες.
17. Zaat
Ένας τρελός επιστήμονας μεταμορφώνει τον εαυτό του σε ένα θαλάσσιο τέρας και προσπαθεί να βρει μια κοπέλα για να της κάνει το ίδιο. Αν περιμένετε κάτι παραπάνω από το Zaat θα απογοητευθείτε. Η ταινία είναι πρακτικά μία ώρα και σαράντα λεπτά από ένα κακόμοιρο ηθοποιό που τριγυρνάει προσπαθώντας να μην σκοντάψει, καθώς δεν βλέπει την τύφλα του μέσα από το εξαιρετικά κακοφτιαγμένο κουστούμι του πλάσματος. Η αλήθεια είναι ότι η ταινία μπορεί να γίνει βαρετή, πράγμα το οποίο είμαι σίγουρος ότι σας σοκάρει μετά από μια τόσο ενδιαφέρουσα πλοκή, αλλά οι αποτυχημένες προσπάθειες των ξεκαρδιστικά ανίκανων πρωταγωνιστών να σταματήσουν το Zaat και την ντροπιαστική δικαιολογία του για κουστούμι ασκούν μια περίεργη, υπνωτική γοητεία πάνω μου. Όπως είπα δεν είμαι και πολύ καλά. Επίσης η ταινία περιέχει την καλύτερη σκηνή καταστροφής φαρμακείου στην ιστορία του κινηματογράφου so there’s that!
16. Silent Night, Deadly Night 2
Λίγες ατάκες έχουν αφήσει τόσο έντονα τη σφραγίδα τους στην ιστορία του σινεμά όσο το διαβόητο «Garbage Day….!!!». Όπως και να το περιγράψω θα το αδικήσω, επομένως παραθέτω το σύντομο κλιπ, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να δείτε για να καταλάβετε. Ευτυχώς το Silent Night, Deadly Night 2 δεν επαναπαύεται στη μια καταπληκτική στιγμή του, αλλά προσφέρει μια πληθώρα ξεκαρδιστικών σκηνών, όλες με επίκεντρο την αποτρόπαια κακή ερμηνεία του πρωταγωνιστή του. Το δολοφονικό ταξίδι του Ricky, που παίρνει την εκδίκηση του για το θάνατο του επίσης δολοφόνου αδερφού του, είναι εξίσου γεμάτο με αίμα και γέλια.
15. Bloodrayne
Δράττομαι τις ευκαιρίας να σας μιλήσω για τον Uwe Boll, το Γερμανό σκηνοθέτη που εκμεταλλεύεται ένα φορολογικό παραθυράκι της χώρας του για να συνεχίσει να κάνει τις απαράδεκτες ταινίες του. Πιθανά δεν ξέρετε ότι υπάρχουν κινηματογραφικές μεταφορές των παιχνιδιών Far Cry, Alone in the Dark και House of the Dead και πιστέψτε με όταν σας λέω ότι υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Ο Uwe Boll έχει καταφέρει μόνος του να κάνεις περισσότερες κακές ταινίες βασισμένες σε βιντεοπαιχνίδια απ’ ότι όλο το Hollywood, ενώ είναι ιδιαίτερα αυστηρός με τους κριτικούς του έργου του. Και όταν λέω αυστηρός εννοώ ότι τους προκαλεί σε αγώνες πυγμαχίας και τους σπάει στο ξύλο! Το Bloodrayne αποτελεί το αποκορύφωμα του Γερμανού σκηνοθέτη, καθώς συνδυάζει την θρυλική ανικανότητα του με ένα μεγάλο budget. Το αποτέλεσμα περιλαμβάνει μια ιστορία τόσο ηλίθια που θα κάνει τον εγκέφαλο σας να βαρέσει απεργία, αχρείαστα πολλές σκηνές gore και μια πληθώρα γνωστών ηθοποιών όπως ο Michael Madsen, ο Ben Kingsley η Michelle Rodriguez και ο Billy Zane, οι οποίοι πιθανά μετανιώνουν για όλες τους τις επιλογές στη ζωή τους, που τους οδήγησαν να πρωταγωνιστήσουν σε ταινία του Uwe Boll.
14. Howling 2
Έχω μια εξομολόγηση να κάνω.. δεν είδα το πρώτο Howling πριν δω το sequel. Φυσικά υπάρχει μια παράδοση στις κακές ταινίες, σύμφωνα με την οποία τα sequel δεν έχουν καμία σχέση με τις προηγούμενες ταινίες και το Howling 2 την τήρησε κατά γράμμα. Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας ήταν Howling 2: Stirba – Werewolf Bitch και ο εναλλακτικος Howling 2: Your Sister Is a Werewolf, επομένως καταλαβαίνετε για τι ταινία μιλάμε. Ο πρωταγωνιστής μας θα μάθει από έναν μεταφυσικό ερευνητή ότι η αδερφή του δολοφονήθηκε από λυκανθρώπους και έπειτα θα τον ακολουθήσει μαζί με την κοπέλα του στον πόλεμο ενάντια σε αυτά τα τέρατα. Τον ρόλο του ερευνητή Stefan ενσαρκώνει ο Cristopher Lee, κατά τη διάρκεια της θλιβερής εποχής πριν την επιστροφή του στις mainstream επιτυχίες, ενώ οι πρωταγωνιστές τον πλαισιώνουν ισάξια με τις ξεκαρδιστικά χαζοχαρούμενες ερμηνείες τους. Ελάτε για τις διασκεδαστικές μάχες ανάμεσα σε ανθρώπους και τέρατα και μείνετε μέχρι και τους τίτλους τέλους, όπου θα δείτε σε επανάληψη για πάνω από είκοσι φορές, υπό τους ήχους techno μουσικής, τη σκηνή όπου η Stirba αποκαλύπτει τα ομολογουμένως εντυπωσιακά προσόντα της ξανά και ξανά.
13. The Happening
Μπορεί με το Split ο M. Night Shyamalan να κατάφερε να αναζωογονήσει κάπως τη σκηνοθετική καριέρα του, όμως δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε τη μαύρη περίοδο του μετά το Signs. Το Lady in the Water ήταν απλά ηλίθιο, το After Earth βαρετό μέχρι δακρύων, το The Last Airbender προσβλητικό, αλλά το The Happening ήταν ξεκαρδιστικό! Μια αρρώστια που κάνει τους ανθρώπους να αυτοκτονούν (θέαμα περισσότερο γελοίο παρά τρομακτικό) εξαπλώνεται και ένα ζευγάρι μαζί με ένα κορίτσι προσπαθούν να επιβιώσουν. Ο Mark Wahlberg διατηρεί την παραπάνω μπερδεμένη έκφραση για όλη τη διάρκεια της ταινίας, με αποκορύφωμα την γνωστή ατάκα του «What!? Noooo!!». Εξίσου αστείο είναι και το γουρλωμένο βλέμμα βοδιού της Zooey Deschanel, ενώ η αντιπαράθεση της συνηθισμένης σοβαροφάνειας του Shyamalan με την ηλιθιότητα της πλοκής μεταμορφώνουν το The Happening σε μια πραγματική κωμωδία. Στα τελευταία λεπτά όμως ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης καταφέρνει να ξεπεράσει τον εαυτό του, όταν μας αποκαλύπτει ότι τα φυτά προκάλεσαν την αρρώστια εξαιτίας των αρνητικών vibes που εκπέμπουν οι άνθρωποι. Αριστούργημα!! (σόρρυ για τα spoilers)
12. The Wicker Man
Ήταν αδύνατο να λείπει από ένα αφιέρωμα με απολαυστικά κακές ταινίες, ο βασιλιάς των over the top ερμηνειών Nicholas Cage. Ίσως η πιο χαρακτηριστική στιγμή του ηθοποιού έρχεται από το directors cut του remake του Wicker Man. Ο Cage υποδύεται έναν αστυνομικό, ο οποίος καλείται σε ένα απομονωμένο νησί για να εξερευνήσει την εξαφάνιση ενός κοριτσιού. Η ταινία αποτελείται κυρίως από τις ως συνήθως υπερβολικές αλληλεπιδράσεις του απίστευτα ανίκανου χαρακτήρα του Cage με τις τρελές γυναίκες του νησιού (οι οποίες έχουν σχηματίσει μια αίρεση που λατρεύει τις μέλισσες για κάποιο λόγο) και προσπαθεί τόσο πολύ να δημιουργήσει μια ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, που καταλήγει εν αγνοία της στα όρια της παρωδίας. Κατά τα άλλα όμως αυτή η ταινία δεν θα ήταν άξια αναφοράς, αν δεν υπήρχε η προαναφερθείσα σκηνή, στην οποία οι κάτοικοι του νησιού βάζουν ψεύτικες CGI μέλισσες στο πρόσωπο του Nicholas Cage, ο οποίος με τη σειρά του παθαίνει επιληπτικό σοκ μπροστά στη κάμερα, φωνάζοντας «No!! Not the bees!! They are in my eyes!! My eyes!!!» αν και δεν είναι καν κοντά στα μάτια του. Δεν υπάρχει τίποτα πιο τέλειο από αυτό.
11. Hollywood Cop
Συνήθως οι αφίσες σε τέτοιες ταινίες είναι πολύ παραπλανητικές, γιατί προσπαθούν να σου πουλήσουν ένα ιδιαίτερα κακοφτιαγμένο προϊόν. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν υποστηρίζω ότι το Hollywood Cop είναι καλοφτιαγμένο, αλλά ότι σου λέει και η αφίσα θα δεις και στην ταινία και αυτή την ειλικρίνεια την εκτιμώ. Βιασμοί, ληστείες, απαγωγές και σκοτωμοί, όλα μέσα από τον κινηματογραφικό φακό του μνημειωδώς ανίκανου Amir Shervan. Ο Ιρανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος προσπαθούσε επί χρόνια να αναταράξει τις αγαπημένες του αμερικάνικες αστυνομικές ταινίες, με κάθε απόπειρα να είναι πιο αποτυχημένη από την προηγούμενη. Το Hollywood Cop ήταν η πρώτη, άρα και η πιό ικανή προσπάθεια, αλλά πιστέψτε με όταν σας λέω ότι αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Η ηθοποιία από όλους τους συντελεστές είναι τραγελαφική, ενώ ξεχωρίζει ο θρύλος των b-movies Cameron Mitchell, ο οποίος υποθέτω ότι βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση μέθης για να διαχειριστεί την πορεία της καριέρας του. Το Hollywood Cop δεν είναι ούτε η τελευταία, ούτε η πιο γνωστή κατηγορία αστυνομικών με την οποία θα ασχοληθεί ο Amir.
9. Double Down
Τώρα που μπήκαμε στη δεκάδα με τις καλύτερες χειρότερες ταινίες, θα αρχίσετε να παρατηρείτε ένα μοτίβο. Συγκεκριμένα θα δείτε ότι οι περισσότερες αποτελούν passion project ανθρώπων (;) με υπέρμετρο εγωισμό, που δεν έχουν ιδέα πως να φτιάξουν μια ταινία. Ευτυχώς για μας όμως κανένας δεν τους σταματάει. Ένας από αυτούς λοιπόν, ο επονομαζόμενος νέος Tommy Wiseau, είναι και ο Neil Breen, ο creepy κυριούλης στα δεξιά της φωτογραφίας. Με την δουλειά του ως αρχιτέκτονας στο Las Vegas, ο Neil χρηματοδοτεί τις ταινίες του, στις οποίες δρα παράλληλα και ως σκηνοθέτης, μοντέρ και φυσικά πρωταγωνιστής. Στα έργα του κυριαρχεί μια παραφυσική θεματολογία, με τον ίδιο να υποδύεται συνήθως κάποιου είδους μεσσιανική φιγούρα, που είναι τέλειος στα πάντα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ενσαρκώνει το ρόλο του υπέρτατου hacker, μπροστά στον οποίο ο Mr. Robot απλά μαντεύει κωδικούς για να μπαίνει σε προφίλ στο Facebook. Θα προσπαθούσα να εξηγήσω περαιτέρω την πλοκή αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να ξεπεράσω την σύνοψη που έδωσε ο υπέροχος Rich Evans, από τους RedLetterMedia.
9. Cool Cat Saves The Kids
Για όσους νομίζατε ότι ο Barney o Δεινόσαυρος ήταν ό,τι πιο creepy είχαν να προσφέρουν οι παιδικές ταινίες/σειρές, να σας γνωρίσω τον Cool Cat. Δημιουργός αυτού του τόσο εμπνευσμένου χαρακτήρα είναι ο Derek Savage, συγγραφέας των ομώνυμων βιβλίων, κάτοχος κιθάρας του Van Halen και λάτρης των όπλων. Όντας ήδη παραγωγός, συγγραφέας και σκηνοθέτης δεν θα μπορούσε να μην παίζει και στις ταινίες του, όπου υποδύεται τον πατέρα του Cool Cat, ο οποίος είναι παντρεμένος μια ανθρωπόμορφη γάτα, ίδια με το γιο του. Εγώ στη θέση του θα απαιτούσα τεστ πατρότητας. Επίσης αυτό υποδεικνύει ότι ο Derek έχει πιθανά καταπιέσει κάποιες… ιδιαίτερες σεξουαλικές επιθυμίες, αλλά ας μην πάμε εκεί. Στη ταινία ο χνουδωτός ήρωας μας δίνει κάποια πολύτιμα μαθήματα πάνω στο θέμα του εκφοβισμού και όταν λέω πολύτιμα εννοώ μόνο αν τα παιδιά κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που τους λέει. Ο εχθρός του Cool Cat, Butch The Bully, είναι τόσο απολαυστικά στερεοτυπικός όσο φανερώνει και το όνομα του, ενώ δεν υπάρχει τίποτα πιο αστείο απ’ το να τον βλέπω να τραμπουκίζει έναν πλήρως αναπτυγμένο ενήλικα σε στολή γάτας. Για όσους το ξέχασαν, ξαναλέω ότι δεν είμαι και πολύ στα καλά μου.
8. Plan 9 From Outer Space
Μπορεί τώρα να έχουμε θρύλους όπως ο Tommy Wiseau και ο Neil Breen, όμως πατέρας των καλών κακών ταινιών παραμένει ο Ed Wood και το αριστούργημα του Plan 9 from Outer Space θεωρείται ο Πολίτης Κέιν του είδους του. Ίσως ο Wood να εκτιμούσε τη σύγκριση με το είδωλο του Orson Wells, ακόμα και αν είναι ελαφρώς αρνητική. Γυρνώντας από τον πόλεμο στα τέλη της δεκαετίας του ’40, ο Αμερικανός σκηνοθέτης αποπειράθηκε να γίνει παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης των ταινιών του, καταφέρνοντας εξίσου μεγάλη αποτυχία και στους τρεις τομείς. Το Plan 9 αποτελεί το κληροδότημα του, καθώς εμπεριέχει όλα τα στοιχεία που έκαναν τα έργα του τόσο διαβόητα κακά. Το σενάριο δεν βγάζει απολυτός κανένα νόημα, η πλοκή είναι εντελώς παράξενη, οι ηθοποιοί είναι χειρότεροι ο ένας απ’ τον άλλο και το κόστος παραγωγής αντιστοιχεί σε ένα μισοφαγωμένο σάντουιτς. Συγκεκριμένα, υπάρχουν πλάνα ενός UFO, φτιαγμένο από τηγάνι, όπου φαίνονται οι κλωστές που το κρατούν ενώ πετάει και χρησιμοποιείται κουρτίνα μπάνιου αντί για πόρτα για το πιλοτήριο ενός αεροπλάνου που δεν έχει καν εξοπλισμό. Παρόλα αυτά η φτήνια και η ανικανότητα της ταινίας είναι γοητευτική, με τρόπο παρόμοιο με αυτό μιας παράστασης νηπιαγωγείου. Μπορεί κανένας να μην ξέρει τι κάνει, αλλά τουλάχιστον προσπαθούν και περισσότερο απ’ όλους ο Ed Wood, ο οποίος, ερχόμενος αντιμέτωπος με τις κριτικές για τα λάθη των ταινιών του, μας καλούσε απλά να αναστείλουμε τη δυσπιστία μας. Αν και παντελώς άχρηστος σκηνοθέτης, ο Ed Wood ήταν μια συναρπαστική προσωπικότητα, την οποία εξερευνά ο Tim Burton στην ομώνυμη ταινία του. Αφού δείτε πρώτα το Plan 9 σας την προτείνω ανεπιφύλακτα.
7. Who Killed Captain Alex
Όλοι μας ξέρουμε το Hollywood. Αρκετοί γνωρίζουμε το Bollywood. Μόνο λίγοι και καλοί όμως έχουμε ακουστά το Wakaliwood, το προσωνύμιο της αναπτυσσόμενης κινηματογραφικής βιομηχανίας της Ουγκάντας και μας το έμαθε το Who Killed Captain Alex? . Ο τίτλος της ταινίας είναι αντιπροσωπευτικός της υπόθεσης. Ο Captain Alex, ο καλύτερος μαχητής της χώρας, σκοτώνεται κατά τη διάρκεια μιας αποστολής και ο αδερφός του προσπαθεί να βρει ποιος τον σκότωσε για να εκδικηθεί το θάνατο του. Μπορεί πριν να αστειευόμουν για το κόστος παραγωγής του Plan 9, αλλά αυτή η ταινία εκτιμάται ότι κόστισε 200 δολάρια. Νομίζω ότι με αυτό το πόστερ, καταλαβαίνετε ότι δεν χρειάζεται να ξέρετε περισσότερα για την πλοκή. Καλό είναι να γνωρίζετε όμως, πριν δείτε την πρώτη ταινία δράσης της Ουγκάντας, ότι οι ταινίες του Wakaliwood έχουν το δικό τους commentary track ή όπως το λένε αυτή video joker. Πρακτικά είναι μια φωνή που σχολιάζει οτιδήποτε συμβαίνει στην οθόνη και παρότι μπορεί να σας εκνευρίσει αρχικά, είναι υπεύθυνη για τα καλύτερα αστεία της ταινίας. Το Who Killed Captain Alex ? είναι μια παράξενη και συνάμα μοναδική εμπειρία, καθώς πρόκειται για μια ερμηνεία των σύγχρονων ταινιών δράσης από μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα. Μπορεί οι περισσότεροι συντελεστές να μην έχουν ιδέα τι κάνουν, αλλά ότι τους λείπει σε τεχνογνωσία, το αντικαθιστούν σε προσπάθεια. Η ταινία γυρίστηκε σε μια παραγκούπολη της Καμπάλα, δηλαδή κάτω από τις χειρότερες δυνατές συνθήκες, από τον αυτοδίδακτο σκηνοθέτη, παραγωγό, μοντέρ και σεναριογράφο I. G. G. Nabwana, ο οποίος έχει γυρίσει πάνω από 30 ταινίες, με σκοπό να τις δουν οι συγχωριανοί του. Πείτε μου αν έχετε ακούσει κάτι πιο γλυκό!! Με ένα περίεργο τρόπο το Who Killed Captain Alex?, χάρις στο πάθος που μοιράζονται οι συμμετέχοντες για την δημιουργία ταινιών, είναι πιο ειλικρινές και κοντά στο πνεύμα του κινηματογράφου, από τις περισσότερες ταινίες του Hollywood.
6. Miami Connection
Λοιπόν στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν χρειάζονται πολυλογίες. Το Miami Connection είναι πολύ απλά ένα καλτ αριστούργημα. Τα πάντα σε αυτή τη ταινία είναι απλά μεγαλοπρεπή, από τα γλυκανάλατα ροκ τραγούδια, τις μελοδραματικές ερμηνείες και τις αιματηρές σκηνές δράσεις. Όχι ότι έχει πολύ σημασία, αλλά η πλοκή επικεντρώνεται στην σύγκρουση ανάμεσα στα μέλη ενός ροκ συγκροτήματος που γνωρίζουν πολεμικές τέχνες και σε μια συμμορία μοτοσυκλετιστών ninja που διακινούν ναρκωτικά. Δεν έχω ξανακούσει ποτέ μια τόσο kickass και αμετανόητα 80s σύνοψη ταινίας στη ζωή μου! Η πραγματική κωμωδία του Miami Connection προκύπτει από την εξέλιξη της ιστορίας. Ενώ στο πρώτο μισό της ταινίας η προσέγγιση είναι αρκετά χαζοχαρούμενη, δείχνοντας μας την φοιτητική ζωή των σαραντάχρονων πρωταγωνιστών μας και τα τραγούδια τους για την φιλία που λένε στο κλαμπ, στο δεύτερο μισό οι ίδιοι πρωταγωνιστές μεταμορφώνονται σε ψυχοπαθείς δολοφόνους που δείχνουν να απολαμβάνουν όσο τίποτε άλλο το θάνατο των θυμάτων τους. Και γω που νόμιζα ότι οι αλλαγές ύφους στο Justice League ήταν απότομες. Μην δείτε απλά το Θάψτε το Σενάριο για την ταινία, αλλά μαζέψτε φίλους και απολαύστε την!
5. Samurai Cop
Γενικά μιλώντας, όταν ασχολείσαι συνεχώς με κάτι γίνεσαι καλύτερος σε αυτό. Βέβαια ο φίλος μας ο Amir Shervan αποτελεί την εξαίρεση στο κανόνα. Αφού ασχολήθηκε με το μπάτσο του Hollywood ο Ιρανός ασχολήθηκε με ένα μπάτσο Σαμουράι. Ο λόγος βέβαια που το Samurai Cop είναι πιο ψηλά στη λίστα από τον προκάτοχο του, είναι επειδή κατάφερε με κάποιο τρόπο να είναι ακόμα χειρότερο/καλύτερο. Δύο αστυνομικοί καλούνται να αντιμετωπίσουν την αδίστακτη εγκληματική συμμορία Katana (ναι καλά διαβάσατε) και το πρωτοπαλίκαρο της, που ενσαρκώνουν τα ζυγωματικά και το πιγούνι του Robert Z’ Dar. Από τις κριτικές μου θα νομίζετε ότι είμαι εντελώς ενάντιος στα reshoots, όχι όμως όταν οδηγούν σε τόσο ξεκαρδιστικά αποτελέσματα. Ο πρωταγωνιστής Matt Hannon φοράει γυναικεία περούκα σε αρκετές σκηνές του, διότι όταν κλήθηκε για reshoot είχε κουρέψει τα μαλλιά του..κάτι μου θυμίζει αυτό. Κατά την διάρκεια των πραγματικά ανεπανάληπτων σκηνών μάχης μπορεί να αλλάξουμε και τρεις διαφορετικές τοποθεσίες, ενώ ήταν εμφανές ότι το budget όλο και μειωνόταν. Το γέλιο δεν σταματά εκεί όμως, μιας και η ταινία περιέχει την πιο άβολη σκηνή από καμάκι στην ιστορία -μαζί με παράξενες αντιδράσεις του συνάδελφου αστυνομικού- η οποία ακολουθείται από την πιο άβολη σκηνή φασώματος. Το μόνο που έχω να σχολιάσω γι’ αυτό είναι ότι είδα αρκετό Matt Hannon με Speedo για δύο ζωές. Πρέπει να επισημάνω πάντως ότι ο Amir Shervan έχει περίεργη αντίληψη για το πως λειτουργούν οι γυναίκες, καθώς στο Samurai Cop συνεχώς τις βλέπουμε να κάνουν σα σεξομανείς.
4. Fateful Findings
Θέλω να κοιτάξετε καλά αυτή την αφίσα. Θέλω να χαθείτε στο βλέμμα του Neil Breen και να αντιληφθείτε το μέγεθος της παρανοϊκής διάνοιας του. Αυτό είναι το πρόσωπο της απόλυτης τρέλας. Αν έχετε πρόβλημα με τα ναρκωτικά και ψάχνετε μια εναλλακτική, σας προτείνω ανεπιφύλακτα το Fateful Findings, καθώς η υπνωτική επίδραση που είχε πάνω μου φαντάζομαι είναι πολύ κοντινή με την αντίστοιχη των ψυχοτρόπων ουσιών. Αφού θα αποκτήσει μεταφυσικές δυνάμεις χάρις σε ένα εύρημα από τα νεανικά του χρόνια, ο Neil Breen (έχει όνομα ο χαρακτήρας αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε) θα αποφασίσει να χακάρει τα μυστικά της κυβέρνησης, γιατί μπορεί, ενώ παράλληλα βρίσκεται μπλεγμένος με την τζάνκι γυναίκα του και την παιδική του φίλη. Όμως σκοτεινές, αλλόκοτες δυνάμεις θα προσπαθήσουν να τον σταματήσουν απ’ το να αποκαλύψει τα μυστικά. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας πρακτικά δεν συμβαίνει τίποτα ουσιαστικό. Ό,τι συμβαίνει όμως είναι τόσο περίπλοκα ηλίθιο, που είναι αδύνατο να μην σας κάνει να γελάσετε. Κάθε γραμμή διαλόγου από κάθε ηθοποιό είναι δοσμένη λάθος. Τα μεταφυσικά συμβάντα δεν βγάζουν απολύτως κανένα νόημα. Ο Neil Breen έχει τους τρεις ίδιους χαλασμένους υπολογιστές από το Double Down και όταν δεν τους πετάει κάτω, ρίχνει καφέ πάνω τους. Τρεις από τις τέσσερις βασικές πρωταγωνίστριες τον γουστάρουν, ενώ με την μια μοιράζεται την δεύτερη πιο άβολη σκηνή φασώματος, σε μια μπανιέρα με το νερό να τρέχει ενώ έχει γάζες στο πρόσωπο. Τίποτα όμως δεν μπορεί να σας προετοιμάσει για τη καλύτερη τελική σκηνή στην ιστορία του σινεμά. Απλά δείτε την!
3. Birdemic: Shock and Terror
Νομίζατε ότι ο τίτλος της ταινίας έκανε πλάκα όταν έλεγε σοκ και τρόμος; Νιώθετε μήπως κάτι άλλο βλέποντας αυτή την εικόνα. Η σκηνή των πρωταγωνιστών να προσπαθούν να απομακρύνουν τα φονικά πουλιά-screensavers των Windows χρησιμοποιώντας κρεμάστρες αποτελεί το σήμα κατατεθέν αυτής της καλτίλας, η οποία κυκλοφόρησε το 2010. Ξέρω ότι με βάση την ποιότητα της άνωθεν εικόνας περιμένατε κάτι γυρισμένο τη δεκαετία του ’90 το νωρίτερο. Κι όμως το Birdemic είναι τόσο καλό που συνεχώς ανατρέπει τις προσδοκίες σου και το ίδιο πιστεύει και ο δημιουργός του James Nguyen, ο οποίος προσπάθησε σοβαρά να βάλει τη ταινία του στο Sundance Film Festival. Όταν απέτυχε, έκανε την δικιά του προβολή, την οποία διαφήμισε με βανάκι και ντουντούκα. Μιλάω σοβαρά. Ευτυχώς ο κόσμος εκτίμησε την ταινία και έκανε πραγματικότητα το όνειρο του πρώην προγραμματιστή και νυν σκηνοθέτη να γίνει διάσημος στο Hollywood. Βέβαια η εκτίμηση ήρθε με άλλο τρόπο από αυτόν που σκόπευε ο Βιετναμέζος δημιουργός, αν και ελπίζουμε να μην το μάθει ποτέ, καθώς η ειλικρινής προσπάθεια και αποτυχία του να κάνει μια σοβαρή ρομαντική ταινία τρόμου είναι αυτή που κάνει το Birdemic αστείο.
Ο τρόπος που ο Nguyen συνδυάζει το ρομάντζο με το θρίλερ είναι λαμπρός στην απλότητα του. Απλά κάνει το πρώτο μισό της ταινίας του ρομάντζο και το δεύτερο θρίλερ. Φυσικά ο πρωταγωνιστής του είναι όπως πάντα ένας υπάλληλος εταιρίας υπολογιστών που ερωτεύεται μια ξανθιά, αλλά μην σας μπαίνουν ιδέες ότι έτσι εκπληρώνει τις φαντασιώσεις του ο Nguyen. Βέβαια ήταν ιδιαίτερα προοδευτικό από μέρος του να βάλει ένα ρομπότ στο πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς η αντιπροσώπευσή τους στον κινηματογράφο είναι πολύ κακή. Μπορεί να κάνω πλάκα, αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι ο ηθοποιός είναι κανονικός άνθρωπος, αφού η ερμηνεία του είναι πιο ξύλινη και από ξύλινο σπιτάκι γεμάτο καρέκλες πάνω σε δέντρο. Η σχέση που μοιράζεται επί οθόνης με την πρωταγωνίστρια είναι τόσο αφύσικη, που κάνει τον Anakin με την Padme να μοιάζουν με το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα συγκριτικά. Φυσικά συμμετέχουν σε μια εντελώς αλλοπρόσαλλη σκηνή σεξ, που όπως θα έχετε παρατηρήσει μέχρι τώρα αποτελεί σήμα κατατεθέν αυτών των ταινιών, κατά την διάρκεια της οποίας θαυμάζουμε τις βρόμικες πατούσες τις πρωταγωνίστριας. Αυτή η σκηνή σηματοδοτεί και το τέλος του…ρομαντικού μέρους της ταινίας, όταν απ’ το πουθενά αρχίζουν να επιτίθενται αυτά τα ιδιαίτερα αληθοφανή πουλιά. Μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν σας είπα καν την υπόθεση. Λοιπόν είναι το Birds του Hitchcock, απλά όσο το δυνατόν χειρότερο γίνεται σε όλους τους τομείς και με διακριτικότατα μηνύματα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ελπίζω να σας κάλυψα.
2. Troll 2
Ακόμα και αν δεν έχετε ιδέα από καλές κακές ταινίες, πάνω κάτω όλοι θα έχετε δει την παραπάνω φάτσα να δηλώνει με τον πιο κωμικά αφύσικο τρόπο «They are eating her. And then they are gonna eat me. OH MY GAAAAHD!!??». Η σκηνή αυτή αποτελεί σήμα κατατεθέν για τις καλές κακές ταινίες και χάρισε στο Troll 2 τεράστια αναγνωρισιμότητα στην καλτ σκηνή, σε σημείο όπου ο νεαρός πρωταγωνιστής της ταινίας γύρισε ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ για την δημιουργία της με τίτλο Best Worst Movie. Μια αναγνωρισιμότητα που άξιζε με το παραπάνω, καθώς η παραπάνω σκηνή δεν είναι η μόνη ξεκαρδιστική της ταινίας. Ξέρω ότι θα δυσκολευτείτε να το πιστέψετε, αλλά το Troll 2 δεν έχει καμία σχέση με το πρώτο Troll. Μάλιστα δεν υπάρχει ούτε ένα troll στη ταινία (εκτός απ’ το σκηνοθέτη ίσως) . Η ταινία αρχικά είχε το όνομα Goblins, αλλά όταν είδε τα αποτελέσματα, το studio αποφάσισε να την πουλήσει σαν sequel του Troll, μήπως την δει κανένας. Μια απλή, προαστιακή οικογένεια, από αυτές που το φάντασμα του παππού επισκέπτεται το νεαρό γιο για να τον προειδοποιήσει για το επικείμενο κακό, επισκέπτονται την επαρχιώτικη πόλη του Nilbog, όπου σατανικά goblins μεταμφιεσμένα σε ανθρώπους προσπαθούν να τους φάνε. Επειδή όμως τα goblin είναι vegetarian, μεταμορφώνουν τα θύματα τους σε φυτά πριν τους καταβροχθίσουν. Δεν κάνω καν πλάκα. Κάτι που οποιοσδήποτε με μέτρια προς χαμηλή νοημοσύνη μπορεί να καταλάβει σε ένα δεκάλεπτο, ότι δηλαδή το όνομα της πόλης Nilbog είναι το goblin ανάποδα, δεν περνά καν από το μυαλό των πρωταγωνιστών μας και αυτό αποτελεί μόνο μια ένδειξη της ηλιθιότητας τους. Όλα τα λεφτά όμως είναι η ηθοποιός που παίζει την κακιά μάγισσα-αρχηγός των goblins, της οποίας η ερμηνεία φτάνει επίπεδα υπερβολής μεγαλύτερα και απ’ του Nicholas Cage. Το μόνο που θα σας πω είναι ότι συμμετέχει σε μια σκηνή σεξ με έναν ξαναμμένο έφηβο, ένα καλαμπόκι και πολύ, πολύ ποπ-κόρν!
1. The Room
Ήταν ξεκάθαρο από την σύλληψη της ιδέας για ένα αφιέρωμα για τις καλές κακές ταινίες, ότι η κορυφή ήταν πιασμένη. Δεν είναι τυχαίο που το The Room αυτή τη στιγμή θεωρείται η καλύτερη χειρότερη ταινία όλων των εποχών, σε σημείο που βγήκε ταινία σχετικά με την δημιουργία του. Ο Tommy Wiseau και το αριστούργημα του είναι όλα όσα κάνουν αυτό το είδος ταινιών τόσο απολαυστικό. Ένα μοναδικό, εντελώς αλλόκοτο άτομο με τον διακαή πόθο να γίνει διάσημος σταρ του σινεμά και απολύτως κανένα προσόν για να το πετύχει. Ο λόγος όμως που το The Room ξεχωρίζει απ’ όλες τις υπόλοιπες τις λίστας, είναι επειδή παραμένει συστηματικά διασκεδαστικό. Όταν δεν γνωρίζεις τίποτα για την τέχνη του κινηματογράφου, είναι αναμενόμενο ότι η ταινία σου θα έχει αρκετά βαρετά σημεία, γιατί λείπει εντελώς ο ρυθμός. Αυτό δεν συμβαίνει όμως στο The Room. Κάθε σκηνή καταφέρνει να είναι αξιομνημόνευτα κακή με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Η πλοκή από μόνη της δεν έχει κάτι ξεχωριστό, είναι το κλασικό ερωτικό τρίγωνο. Αυτή η πολύ τετριμμένη ιστορία όμως, δοσμένη από έναν εξωγήινο, μετατρέπεται σε σουρεάλ εμπειρία. Είναι αδύνατο να χωρέσω όλες τις ξεκαρδιστικές στιγμές και τις εμβληματικές ατάκες σε μια μόλις παράγραφο. Από την παρέα του Tommy να παίζει με τη μπάλα του ράγκμπι φορώντας σακάκια, στις εμφανώς νταμπαρισμένες συζητήσεις στη ταράτσα με φόντο το μαγευτικό green screen του San Francisco και από την απίστευτα αφύσικη κουβέντα στο ανθοπωλείο στις σκηνές σεξ με τον αφαλό της πρωταγωνίστριας. Περιττό να πούμε κάτι για τις ερμηνείες, ειδικά για του Tommy. Είναι κυριολεκτικά από άλλο κόσμο. Ποια ατάκα να πρωτοθυμηθούμε;; «I did not hit her. I DID NAHT…oh hi Mark!», «Anyway, how’s your sex life?», «YOU ARE TEARING ME APART LISA!!». Δεν έχω τίποτε άλλο να σας πω, απλά δείτε το!!
Ορέστης
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”3″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
