Μετά από πολύ καιρό, επιτέλους ένα καλογυρισμένο θρίλερ ήρθε στην μεγάλη οθόνη. Ο λόγος για το SPLIT, στην πολυαναμενόμενη επιστροφή του M. Night Shyamalan.
Ο Ινδός σκηνοθέτης μετά τις επιτυχίες του στην Έκτη Αίσθηση (1999) και τον Οιωνό (2002), είχε κάνει μια σειρά από μέτριες έως κακές ταινίες. Με το SPLIT όμως φαίνεται ότι θυμήθηκε τον καλό του εαυτό, με πολλά στοιχεία της ταινίας του να δείχνουν επιρροές από την Ψυχώ του Alfred Hitchcock, αλλά και από την αισθητική του Κυνόδοντα (σαν να παρακολουθείς την εξέλιξη του έργου μέσα από ένα κάδρο-παράθυρο). Πράγματι, ο διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας, Michael Gioulakis, έχει φέρει μια παρόμοια αισθητική προσέγγιση ιδίως στις σκηνές εγκλεισμού.
Η ταινία ξεκινά με τον πρωταγωνιστή Dennis (James McAvoy), να απαγάγει τρεις νεαρές κοπέλες, και να τις κρατάει κλειστές σε ένα υπόγειο δωμάτιο. Μπορεί αυτή να είναι η πρώτη σκηνή του έργου, με κίνδυνο η αγωνία να χάσει την ένταση της για το υπόλοιπο δίωρο της ταινίας, ο Shyamalan όμως καταφέρνει με μια τεχνική πινκ-πονκ να ξεφύγει από αυτή την παγίδα. Με διαδοχικές σκηνές, που ξεδιπλώνουν τις πτυχές των 23ων προσώπων του πρωταγωνιστή, που πάσχει από διαταραχή πολλαπλών προσωπικοτήτων , τις συνεδρίες του με την γιατρό του Dr.Fletcher αλλά και τα flash back από τη ζωή της Casey (κεντρικής ηρωίδας, την οποία παίζει η εκφραστική Anya Taylor-Joy, «The Witch») ξεδιπλώνεται σιγά σιγά και με ιδανικό τρόπο, το κουβάρι της ιστορίας.
Ένα άλλο θετικό στοιχείο που θα ήθελα να αναφέρω, είναι η πολύ διακριτική προβολή του συμβάντος της απαγωγής στον υπόλοιπο κόσμο. Οι κλασσικές αμερικάνικες σκηνές όπου αστυνομικοί και FBI, ψάχνουν για τα θύματα της απαγωγής δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα.
Αντιθέτως το κλίμα του θρίλερ γίνεται πολύ ατμοσφαιρικό, στα στενά όρια του υπογείου χώρου που ζει ο Dennis. Η αγωνία και το ενδιαφέρον κλιμακώνονται σταδιακά καθόλη την διάρκεια της ταινίας. Κάθε μια από τις προσωπικότητες του πρωταγωνιστή, έχει ιδιαίτερη συνεισφορά στην πλοκή του σεναρίου, άλλοτε με ξεσπάσματα βίας και απειλές και άλλοτε με στιγμές που θυμίζουν κωμωδία και δημιουργούν ένα διάχυτο κλίμα στο πρώτο μισό της ταινίας. Στο δεύτερο μισό, η ταινία μπαίνει περισσότερο στα νερά ενός κλασσικού θρίλερ, με την αποκάλυψη για μια 24η προσωπικότητα, το Κτήνος, που μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνος για τις τρεις κοπέλες, οι οποίες ψάχνουν τρόπο να διαφύγουν.
Στην κλιμάκωση της αγωνίας συνεισφέρει σε μέγιστο βαθμό ο James McAvoy, ο οποίος σε μια πολύ μεστή και ισορροπημένη ερμηνεία καταφέρνει να κλέψει την παράσταση και να δώσει σε κάθε χαρακτήρα του, μια ιδιαίτερη πνοή. Σε ένα ρόλο πολύ δύσκολο που απαιτεί να αποδώσει μια ατέλειωτη σειρά από συναισθήματα και να αλλάξει την εξωτερική του εμφάνιση χωρίς ιδιαίτερα τεχνικά μέσα, μας εντυπωσιάζει όλους με την γκάμα των υποκριτικών του δυνατοτήτων . Ο McAvoy καταφέρνει να αλλάζει την διάθεση του, τον τρόπο που μιλάει (χωρίς να αλλάζει όμως χροιά) και εκφράζεται, σαν να πατάει κάποιο μαγικό κουμπί. Σίγουρα η ερμηνεία του αυτή θα μπορούσε να του χαρίσει και ένα Όσκαρ, η ταινία όμως δεν δηλώθηκε αρκετά νωρίς ώστε να είναι υποψήφια. Ακόμα, η επιλογή του Shyamalan να χρησιμοποιεί extreme close shots, επικεντρώνει την προσοχή του θεατή στις εκφράσεις των προσώπων και ιδιαίτερα στην αλλαγή εκφράσεων του πρωταγωνιστή από την μια προσωπικότητα στην άλλη, εντείνοντας ακόμη περισσότερο την κλειστοφοβική χροιά του φιλμ. Τέλος, η ελάχιστη χρήση ψηφιακών εφέ, συνδράμει ούτως ώστε το συνολικό αποτέλεσμα να δείχνει ιδιαίτερα πειστικό. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάντως, το SPLIT σε καθηλώνει.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στο τέλος της ταινίας υπάρχει ένα plot twist, το οποίο μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει, αλλά πιστεύω ότι βλέποντας και την ταινία Άφθαρτος(2000) του ίδιου σκηνοθέτη, θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Κατά τη γνώμη μου εκφράζει , με μια αλληγορική ματιά, τις επιστημονικές ανακαλύψεις που έχουν γίνει για τα άτομα με παρόμοιες διαταραχές προσωπικοτήτων, άλλο ένα θετικό στοιχείο που εμφανίζεται στην ταινία μέσω της Dr.Fletcher. Γενικά η ταινία δείχνει ευαισθητοποίηση για τα άτομα αυτά αλλά και το γενικότερο θέμα της κοινωνικής απομόνωσης τους, σε σημείο όμως που ίσως υπερβάλλει.
Βαθμολογία:9/10
Bασίλης
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”4″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
