Σε αντίθεση με άλλες ξενόφερτες επιρροές (dab, fidget spinners), κάθε άλλο παρά ενοχλητική βρίσκω την όλο και μεγαλύτερη ενασχόληση με το Halloween. Δεν έχω κάποιο θέμα με τις Αποκριές, αλλά βρίσκω την spooky ατμόσφαιρα του Halloween πολύ πιο ενδιαφέρουσα. Μπορείτε να με κατηγορήσετε; Οι παιδικές σειρές της Disney έκαναν πάντα αυτή τη περίοδο να φαίνεται τόσο διασκεδαστική με το χάραγμα κολοκύθας και το trick or treat! Για όσους μοιράζονται τον ενθουσιασμό μας γι’ αυτή την γιορτή, σκεφτήκαμε να σας προτείνουμε τις αγαπημένες μας ταινίες Halloween. Βέβαια το ποιές ταινίες είναι ιδανικές για την περίοδο είναι κάπως ασαφές, αλλά έχω σκεφτεί κάποια κριτήρια. Πρώτα απ’ όλα η ταινία, ανεξάρτητα από την ποιοτητά της, πρέπει να είναι σχετικά ανάλαφρη και διασκεδαστική. Μην περιμένετε λοιπόν σοβαρές ταινίες τρόμου με προβληματισμούς. Εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι μια ταινία να αποτυπώνει την ανατριχιαστική και παράλληλα αστεία ατμόσφαιρα του Halloween. Γενικά αν με το που βλέπετε μια ταινία σας έρχεται στο μυαλό το Halloween, τότε είναι ιδανική.
Οι Προφανείς Επιλογές
Οι ταινίες που μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε Halloween
Halloween
Ας ξεμπερδέψουμε από νωρίς με τις προφανείς επιλογές. Η Νύχτα με τις Μάσκες, όπως το μάθαμε στην Ελλάδα, είναι απ’ τις ταινίες τρόμου που έχουν συνδεθεί περισσότερο με το Halloween. Όχι άδικα φυσικά, μιας και η πλοκή περιστρέφεται γύρω από τον διαβόητο Michael Myers, ο οποίος κλείστηκε στο ψυχιατρείο σε πολύ νεαρή ηλικία επειδή δολοφόνησε την αδερφή του κατά τη διάρκεια του Halloween. Δεκαπέντε χρόνια μετά ο Michael θα αποδράσει και φορώντας την διάσημη πλέον μάσκα του William Shatner, θα σπείρει τον τρόμο στη μικρή πόλη του Haddonfield. Το κλασικό θρίλερ του John Carpenter μπορεί να μην γέννησε το είδος slasher όπως λανθασμένα υποθέτουν πολλοί – αυτή η τιμή ανήκει στο εγκληματικά υποτιμημένο Black Christmas- αλλά σίγουρα το έκανε δημοφιλές, ανοίγοντας το δρόμο για μετέπειτα δολοφόνους σεξουαλικά ενεργών εφήβων όπως ο Jason και ο Freddy. Η ταινία έχει αρκετά σοβαρό ύφος σε σχέση με τις υπόλοιπες στην λίστα, αλλά είναι άρρηκτα δεμένη με την γιορτή, επομένως ήταν αδύνατο να μην την συμπεριλάβουμε. Οι χαρακτήρες του Lumis και της Laurie σίγουρα θα σας διασκεδάσουν, ενώ το συνεχές σασπένς προσφέρει τις απαραίτητες ανατριχίλες.
The Nightmare Before Christmas
Η μόνη ταινία, μαζί με τα Gremlins, που είναι ιδανική τόσο για το Halloween όσο και για τα Χριστούγεννα. O Jack Skellington, δήμαρχος της πόλης του Halloween, ανακαλύπτει τη γιορτή των Χριστουγέννων και αποπειράται να τα φέρει στην πόλη του. Οι προσπάθειες του όμως προκαλούν σύγχυση στους κατοίκους της. Έχετε ακούσει ποτέ μια πιο αξιαγάπητη και δημιουργική ιδέα για ιστορία; Ευτυχώς οι αρετές τις ταινίας δεν τελειώνουν στο concept. Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη για την τεχνική του stop motion, καθώς απαιτεί υπομονή, επιμέλεια και πάθος από τον δημιουργό, πράγματα τα οποία μπορείς να δεις να ξεχειλίζουν από κάθε κάδρο της ταινίας. Το stop motion χαρίζει στη ταινία του Henry Selick (όχι δεν την έκανε ο Tim Burton) έναν ιδιαίτερο, μαγευτικό χαρακτήρα που ταιριάζει γάντι με το πνεύμα του Halloween. Μάλιστα ο σκηνοθέτης κατάφερε να αποτυπώσει ξανά το συνδυασμό ανατριχίλας και χιούμορ στο εξίσου καλό και κατάλληλο για την εποχή Coraline. Να τονίσω πως αν δεν μπορείτε να βγάλετε τα υπέροχα τραγούδια του Danny Elfman από το μυαλό σας δεν ευθύνομαι εγώ!
Evil Dead 2
Ένα cult classic που δεν βλέπω αρκετά συχνά σε λίστες για ταινίες Halloween, αν και στα μάτια μου είναι στοιχειώδες. Μια απολαυστικά cheesy ερμηνεία από τον Bruce Cambell γεμάτη αξιομνημόνευτα one-liners και ξεκαρδιστικές εκφράσεις πόνου. Μάχη ανάμεσα σε έναν άνθρωπο με το ακρωτηριασμένο χέρι του. Σκηνοθεσία από τον ειδικό του horror-comedy Sam Raimi. Μπόλικες ποσότητες ψεύτικου αίματος σε συνδυασμό με αξιαγάπητα πρακτικά εφέ. Ακόμα και μερικές αληθινά ανατριχιαστικές στιγμές. Τι άλλο να ζητήσεις από μια ταινία Halloween; Μην ανησυχείτε δεν χρειάζεται να έχετε δει την πρώτη, διότι το Evil Dead 2 είναι κάτι σαν remake. Ένα ζευγάρι επισκέπτεται μια απομονωμένη καλύβα και από εκεί και πέρα όλα πάνε κυριολεκτικά κατά διαόλου. Με την ψυχική υγεία του εμβληματικού πρωταγωνιστή Ash να επιδεινώνεται και την δίψα του για αίμα να μεγαλώνει, η ταινία προσπαθεί και καταφέρνει να γίνετε όλο και πιο ξεκαρδιστικά ηλίθια και υπερβολική με κάθε λεπτό που περνάει. Αν είστε φαν της χονδροειδούς κωμωδίας δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο να γιορτάσετε το Halloween. Φυσικά μην αμελήσετε να δείτε την εξίσου αστεία κατάληξη της ιστορίας στο Army of Darkness.
Beetlejuice
Βλέποντας τις ταινίες του Tim Burton, είναι εύκολο να σου δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο σκηνοθέτης ζει σε μια συνεχή κατάσταση Halloween. Το στιλ του είναι φανερά επηρεασμένο από την κουλτούρα της γιορτής και καταφέρνει να αποτυπώσει άψογα το πνεύμα της. Έτσι δεν μπορούσαμε να μην συμπεριλάβουμε μια από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες του. Τα φαντάσματα ενός πρόσφατα πεθαμένου ζευγαριού αναστατώνονται όταν μια αντιπαθητική οικογένεια μένει στο σπίτι τους. Έτσι αποφασίζουν να τους διώξουν με την βοήθεια του ελεεινού Σκαθαροζούμη. Η ανεξέλεγκτη δημιουργικότητα και ο εκκεντρικός χαρακτήρας του Tim Burton βρίσκονταν στην κορυφή τους εκείνη την εποχή και ελπίζουμε ακόμα ότι θα μπορέσει να δημιουργήσει ξανά κάτι αντίστοιχα ευφάνταστο. Τις ξεκαρδιστικά μακάβριες εικόνες και την οπτική κωμωδία του σκηνοθέτη απογειώνει η ερμηνεία του Michael Keaton στο ρόλο του ομώνυμου Σκαθαροζούμη. Κάποιες φορές απειλητικός, όταν χρειάζεται ενοχλητικός, αλλά πάντα αστείος, ο Keaton είναι ο σταρ της ταινίας.
Υποτιμημένα Διαμάντια
Αφανείς ή παρεξηγημένες ταινίες που αξίζουν την προσοχή μας
Sleepy Hollow
Το Sleepy Hollow προκάλεσε ανεπανόρθωτα τραύματα στην ευαίσθητη παιδική μου ψυχή. Βέβαια όταν την ξαναείδα σε μεγαλύτερη ηλικία μου έκανε εντύπωση το πόσο με είχε φοβίσει μια φαινομενικά χαζή ταινία. Λέω φαινομενικά, διότι το Sleepy Hollow αν και φαίνεται χαζό αρχικα, είναι μια εσκεμμένη προσπάθεια του Tim Burton να αποδώσει φόρο τιμής στης ταινίες τρόμου των δεκαετιών 60′ και 70′. Η ταινία, πέρα απ’ τον Ακέφαλο Καβαλάρη και τα ονόματα, ουδεμία σχέση έχει με την κλασική ιστορία. Ο Johnny Depp ενσαρκώνει τον ρόλο του Ichabod Crane, ενός επιθεωρητή που φτάνει στο Sleepy Hollow για να ερευνήσει τους αποκεφαλισμούς τριών ανθρώπων απ’ τον μυθικό Ακέφαλο Καβαλάρη. Παρότι η ταινία προσφέρει άπλετο γέλιο, υπερβολικό gore και γοτθική ατμόσφαιρα, παραμένει μια από τις αμφιλεγόμενες ταινίες του Burton. Δικαιολογημένα μάλιστα, μιας και η γελοιωδώς μπερδεμένη πλοκή και το μελόδραμα μπορούν να αποτρέψουν ένα μεγάλο μέρος του κοινού. Αν όμως έχετε μια εξικοίωση με παλιότερες ταινίες τρόμου θα αναγνωρίσετε πως τα παραπάνω στοιχεία, όπως το υπερβολικά κόκκινο αίμα και τα κακά γραφικά, είναι χαρακτηριστικά του είδους. Ο Burton το ξέρει και μας καλεί διασκεδάσουμε μαζί του. Άλλωστε αν ήθελε να πάρουμε την ταινία στα σοβαρά, θα έβαζε τον Christopher Walken να γρυλίζει στο ρόλο του Ακέφαλου Καβαλάρη, με τρελό κούρεμα και μυτερά δόντια;
Re-Animator
Ελαφρώς βασισμένη στην ομώνυμη ιστορία τρόμου του H. P. Lovecraft, αυτή η είναι ίσως η πιο παράξενη προσθήκη σε αυτή τη λίστα. Ένας φοιτητής Ιατρικής με την κοπέλα του μπλέκονται σε πειράματα αναβίωσης νεκρού ιστού, μετά την άφιξη ενός εκκεντρικού φοιτητή. Αυτό που ακολουθεί επί σκηνής είναι η πεμπτουσία ταινίας της δεκαετίας 80′. Απολαυστικά υπερβολικές ερμηνείες, άφθονο gore και αξιολάτρευτα κακά πρακτικά εφέ δένουν με το εστιασμένο σενάριο, προσφέροντας μια ξεκαρδιστική κωμωδία. Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσω ότι η ταινία δεν είναι για όλους. Το Re-Animator πρόκειται για τον ορισμό του trash κινηματογράφου. Και όχι δεν εννοώ ότι είναι τόσο κακή που καταντάει καλή. Απλά γνωρίζει τόσο καλά τι είδους ταινίας είναι, που καταλήγει να ξεπερνά τα όρια του φτηνών exploitation ταινιών. Αυτό βέβαια οφείλεται στην γνώση του σκηνοθέτη πάνω στις συμβάσεις των ταινιών τρόμου δευτέρας διαλογής. Ας το θέσω πιο απλά. Είστε έτοιμοι να γελάσετε μόνο και μόνο χάρις στην εκκεντρικότητα του Re-Animator; Tότε δείτε την οπωσδήποτε!
Monster Squad
Τι έχουμε αν συνδυάσουμε το Goonies με ταινία τρόμου; Σήμερα έχουμε το Stranger Things. Πριν από τριάντα χρόνια όμως η απάντηση ήταν το Monster Squad. Μια σχολική παρέα, αποτελούμενη από όλα τα αγαπημένα στερεότυπα παιδιών της εποχής, τα βάζουν με τον Δράκουλα, τον Λυκάνθρωπο και ένα σωρό άλλα αγαπημένα τους τέρατα στην προσπάθεια τους να σώσουν την πόλη τους. Μπορεί το Monster Squad να μην είναι η καλύτερη ταινία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι διασκεδαστική. Και πάλι το πνεύμα του Halloween γεμίζει την οθόνη, πλαισιώνοντας την έντονα νοσταλγική ατμόσφαιρα. Τα παιδιά ενσαρκώνουν ιδανικά τους απολαυστικά στερεοτυπικούς χαρακτήρες τους, με άφθονα one-liners και βρισίδια για να χαρούμε και μεις τα φλωράκια που το παίζαμε edgy επειδή πηγαίναμε για ύπνο στις δώδεκα. Μια ιδιαίτερα νοσταλγική εμπειρία που θα ξυπνήσει το παιδί μέσα σας.
ParaNorman
Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλά κάτι κάνει το stop motion animation ιδανικό για ταινίες Halloween. Και όταν μιλάμε συγκεκριμένα για ταινίες του studio Laika είναι περιττό να εκθειάσουμε την ποιότητα του animation. Μετά την επιτυχία της Coraline (αν δεν έχω γίνει ακόμα αρκετά σαφής δείτε την Coraline) η επόμενη ταινία του studio ήταν το υποτιμημένο ParaNorman. Οι περισσότεροι το αγνόησαν περιμένοντας κάτι παρόμοιο με την προηγούμενη ταινία του studio. Όμως όσοι μπήκαν στο κόπο να την δουν έμειναν ικανοποιημένοι. Εν τέλει αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία του ParaNorman, δηλαδή το ότι δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες σου. Η ιστορία για ένα αγόρι που βλέπει και επικοινωνεί φαντάσματα γύρω του και καλείται να απελευθερώσει την πόλη του από μια αρχαία κατάρα είναι απλή. Μέχρι το τέλος όμως θα έχει οδηγήσει τους χαρακτήρες σε μέρη που δεν φανταζόσουν, αγγίζοντας θέματα όπως η κοινωνική αποδοχή με έναν πολύ πιο εκλεπτυσμένο τρόπο. Μπορείς να κατανοήσεις τις πράξεις κάθε χαρακτήρα βιώνοντας έτσι την μετάνοια τους. Μπορεί η ταινία να ξεκινά με ανάλαφρες κωμικές σκηνές αλλά οι πιο εγκάρδιες στιγμές που ακολουθούν είναι βέβαιο ότι θα σας συγκινήσουν.
Modern Classics
Οι πιο σύγχρονες ταινίες που συνδέθηκαν με την γιορτή
Saw
Πρέπει να παραδεχθώ ότι δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν του Saw. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν μπορώ να αναγνωρίσω το μέγεθος του επιτεύγματος του James Wan με αυτή τη ταινία. Εξαιτίας του μικρού budget έπρεπε να κρατήσει το πλειοψηφία της ταινίας σε ένα δωμάτιο και χρησιμοποιώντας δημιουργικά τους περιορισμούς του δημιούργησε ένα απ’ τα μεγαλύτερα franchise τρόμου στη σύγχρονη ιστορία. Η ιστορία ήταν ιδιαίτερα έξυπνη στην απλότητα της. Δύο άνθρωποι ξυπνούν σε ένα δωμάτιο-παγίδα του Jigsaw, ενός δολοφόνου που τιμωρεί τα θύματα του για τα λάθη τους, υποβάλλοντας τους σε θανατηφόρες δοκιμασίες. Παρά την αμφισβητήσιμη ηθοποιία το Saw παραμένει μια πολύ αποτελεσματική, κλειστοφοβική εμπειρία, ενώ το plot twist είναι απ’ τα πλέον κλασικά. Η πρώτη ταινία είναι μακράν η καλύτερη του franchise, με τα sequel να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το ψυχολογικό κομμάτι της ταινίας, προτιμώντας την εύκολη λύση του gore. Βέβαια δεν νομίζω ότι ήταν αυτό το πρόβλημα τους, αλλά μάλλον η υπερβολικά μπερδεμένη και σοβαροφανής ιστορία που δεν επέτρεπε στην ταινία να σπάσει λίγη πλάκα. Παρόλα αυτά τα ετήσια Saw έγιναν μια άτυπη παράδοση του Halloween, τουλάχιστον μέχρι να αντικατασταθούν από τα Paranormal Activity και το φετινό Οκτώβρη επέστρεψαν με το Saw: Legacy.
Scream
Μετά την νέα οπτική στο Nightmare on Elm Street με το New Nightmare ο Wes Craven αποφάσισε να εξερευνήσει περαιτέρω την μετα-αφήγηση με το Scream. Στην παιδική μου ηλικία ήταν αδύνατο να αποφύγεις τη χαρακτηριστική μάσκα της ταινίας. Ο δολοφόνος που τρομοκρατεί έφηβους χρησιμοποιώντας γνωστές ταινίες τρόμου έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ποπ κουλτούρας, χάρις στην έξυπνα σάτιρα του Craven πάνω στις συμβάσεις των ταινιών slasher. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει μια αξιόλογη ισορροπία ανάμεσα στο τρόμο και την κωμωδία, ενώ παράλληλα διεξάγει έναν έξυπνο σχολιασμό πάνω στο είδος που τόσο καλά ξέρει. Επισημαίνοντας τον παράλογο τρόπο με τον οποίο δρουν οι πρωταγωνιστές τέτοιων ταινιών και κοροϊδεύοντας τις σεναριακές ευκολίες ο Craven κατάφερε να αναζωογονήσει το είδος, προσφέροντας άφθονο γέλιο στη πορεία. Ευτυχώς η ταινία δεν αρκείται απλά στο να κλείνει συνεχώς το μάτι στο κοινό του και προσφέρει μια διασκεδαστικά παράδοξη ιστορία που ποτέ δεν ξεχνά να διασκεδάσει.
The Cabin in the Woods
Όταν είχα δει για πρώτη φορά το Cabin in the Woods δεν είχα εντρυφήσει ακόμα στις ταινίες τρόμου, οπότε μπορείτε να φανταστείτε ότι η σύγχυση ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα που μου προκάλεσε. Έχοντας πλέον δει αρκετές ταινίες του είδους, κατάλαβα το σκοπό του σεναριογράφου Joss Wheedon με την ταινία. Πέντε φίλοι-στερεότυπα ταινιών τρόμου πηγαίνουν εκδρομή σε μια απομονωμένη καλύβα, στην οποία και θα έρθουν αντιμέτωποι με ένα φοβερό μυστικό. Τα πάντα από την ιστορία μέχρι τους χαρακτήρες είναι αφόρητα κλισέ, αλλά αυτός είναι και ο σκοπός. Πρόκειται για μια ακόμα σάτιρα, αυτή τη φορά στο σύνολο των ταινιών τρόμου, όπου διακωμωδούνται οι αρχετυπικοί χαρακτήρες και τα τετριμμένα κλισέ. Μάλιστα οι δημιουργοί δεν φοβούνται να ασκήσουν κριτικοί και στο ίδιο το κοινό, το οποίο θεωρούν υπεύθυνο γι’ αυτά τα στερεότυπα. Ουσιαστικά το Cabin in the Woods πρόκειται για μια μεγάλη φάρσα στον θεατή και αν αναγνωρίσετε την διάχυτη ειρωνεία και τα αμέτρητα easter eggs θα την απολαύσετε. Ειδικά τα τελευταία λεπτά που εξελίσσονται σε ένα ξεκαρδιστικό gorefest.
Shaun of the Dead
Το Shaun of the Dead ήταν η επιτυχία που εκτόξευσε την καριέρα του Edgar Wright, ενός εκ των καλύτερων σκηνοθετών της γενιάς μας. Από την πρώτη του κιόλας σοβαρή παραγωγή ο Wright εδραίωσε το πλέον χαρακτηριστικό στιλ του, με το άψογα δομημένο σενάριο, τα γρήγορα κοψίματα και την ιδιοφυή οπτική κωμωδία του. Η ιστορία του νωχελικού Shaun που προσπαθεί να κερδίσει πίσω την πρώην του, εν μέσω μιας επιδημίας των ζωντανών νεκρών καταφέρνει να είναι μια αξιόλογη ταινία ζόμπι και παράλληλα μια ευφυής παρωδία του είδους. Θα έχετε παρατηρήσει μέχρι τώρα πως μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες σύγχρονες ταινίες επανεφευρίσκουν το εκάστοτε είδος παρωδώντας το, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν μια νέα ιστορία. Ο Edgar Wright φαίνεται ότι είχε απ’ την αρχή τελειοποιήσει αυτή την τεχνική, καθώς το Shaun of the Dead σατιρίζει με αγάπη παλιότερες ταινίες ζόμπι προσφέροντας την δικιά του οπτική. Συγκεκριμένα στη ταινία ο τυπικός άνθρωπος είναι τόσο απορροφημένος στη ρουτίνα του που δύσκολα ξεχωρίζει από ζόμπι. Θαυμάζω αυτού του είδους την παρωδία διότι βασίζεται στους χαρακτήρες όσο βασίζεται και στα αστεία και απαιτεί μεγάλο ταλέντο από τον δημιουργό για να ισορροπήσει τις αστείες με τις πιο δραματικές στιγμές. Ευτυχώς για εμάς ο Edgar Wright διαθέτει σε αφθονία αυτό το ταλέντο και χάρις στην συνεργασία του με το αχτύπητο κωμικό δίδυμο των Simon Pegg και Nick Frost, δημιούργησε μια από τις καλύτερες κωμωδίες αυτού του αιώνα.
Σίγουρα υπάρχουν εκατοντάδες ταινίες Halloween που είτε δεν μπορέσαμε να συμπεριλάβουμε στην λίστα, είτε δεν γνωρίζουμε ακόμα. Γι’ αυτό περιμένουμε τις δικές σας προτάσεις!
Ορέστης
