Στις ειδήσεις για αχρείαστα remake είχαμε τα εξής νέα αυτή τη βδομάδα: ανακοινώθηκε το καστ του νέου Lion King και φημολογείται ότι η Amazon Studios ετοιμάζει σειρά βασισμένη στα βιβλία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Δεν υπάρχει καμία επίσημη ανακοίνωση ακόμα και το μόνο που ξέρουμε είναι ότι οι κληρονόμοι του Tolkien προσπαθούν να βρουν αγοραστή για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Άρχοντα, με την Amazon να δείχνει το ενδιαφέρον της. Βρίσκω την τελευταία είδηση ιδιαίτερα διασκεδαστική, καθώς όποτε ανέφερα ταινίες που δεν πρέπει να γίνουν remake ο Άρχοντας ήταν πάντα μέσα σε αυτές. Το γρουσούζεψα απ’ ότι φαίνεται..
Ας συζητήσουμε όμως πρώτα για το πλούσιο καστ του νέου Lion King. Τα ονόματα που ξεχωρίζουν είναι αυτά των Donald Glover στο ρόλο του Simba, της Beyonce στο ρόλο της Nala, του Chiwetel Ejiofor ως Scar και του James Earl Jones, που επιστρέφει για τη φωνή του Mufasa. Επίσης βρίσκω ιδιοφυές το κάστινγκ του Seth Rogen στο ρόλο του πολυλογά αγριόχοιρου Pumba και του John “είναι το προσεχές έτος άρα έχω δίκιο” Oliver στο ρόλο του ενοχλητικά βρετανικού πουλιού Zazu. Η μόνη αστοχία στο κάστ είναι κατά τη γνώμη μου η Beyonce, η οποία νιώθω ότι επιλέχθηκε λιγότερο για τα ταλέντα της και περισσότερο για το κοινό της. Επίσης αφού επέστρεψε ο James Earl Jones ως Mufasa πιστεύω θα ήταν ιδανικό αν ο Jeremy Irons δάνειζε ξανά την φωνή του στον Scar, μιας και είναι ιδανικά διαβολική για το χαρακτήρα. Το remake θα σκηνοθετηθεί από τον Jon Favreau και είναι προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει το 2019.
Απ’ όλες τις ταινίες στο δυναμικό της Disney, πιστεύω ότι το Lion King ήταν η τελευταία που χρειαζόταν remake, πόσο μάλλον με τον τρόπο που τα κάνει η Disney τώρα πια. Τουλάχιστον για την ύπαρξη των πρώτων remake υπήρχαν και λόγοι πέρα από τους οικονομικούς. Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων μπορεί να μην ήταν καλή ταινία, αλλά ήταν το νέο όραμα του Tim Burton για την ιστορία. Το Maleficent παρουσίασε την ιστορία της Ωραίας Κοιμωμένης από διαφορετική σκοπιά. Η Σταχτοπούτα εμπλούτισε τους κύριους χαρακτήρες, οι οποίοι ήταν κάπως μονοδιάστατοι στο original. Μπορεί όλα τα προαναφερθέντα remake να ήταν εξίσου αχρείαστα και οι πόροι και η ενέργεια που ξοδεύτηκαν σε αυτά να είχαν χρησιμεύσει στη δημιουργία μιας πραγματικά ξεχωριστής ταινίας, αλλά είχαν κάποιο λόγο ύπαρξης. Σε πλήρη αντίθεση με αυτό έρχονται τα νεότερα remake της Disney.
Σας αρέσει το Jungle book αλλά θα το προτιμούσατε χωρίς τα τραγούδια και με μια ψεύτικη CGI ζούγκλα; Έχουμε την ιδανική ταινία για σας. Θέλετε να αναβιώσετε την νοσταλγία του Beauty and the Beast απλά αυτή τη φορά με celebrities να τραγουδούν σαφώς κατώτερες εκδοχές των αγαπημένων σας τραγουδιών και μισή ώρα filler; Η Disney σας έχει καλυμμένους. Βλέπετε αυτή είναι η νέα τακτική. Αν δεν αλλάξεις τίποτα στην ιστορία δεν θα έχει κανένας λόγο να παραπονεθεί. Κάνε μόνο εντελώς ανούσιες αλλαγές ίσα ίσα για να δικαιολογήσουν την ύπαρξη του remake. Χρησιμοποίησε χαρακτηριστικά στοιχεία του original ούτως ώστε να κάνεις επίκληση στην νοσταλγία του κοινού και να δημιουργήσεις hype. Τέλος κάνε καστ γνωστά ονόματα, που θα φαίνονται ωραία στο πόστερ και έχεις το ιδανικό και αφάνταστα κερδοφόρο Disney remake, το οποίο δεν προσφέρει απολύτως τίποτα καινούργιο στην αρχική εμπειρία. Με αυτά στο μυαλό μου δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται κάποιος να είναι ενθουσιασμένος για το remake του Lion King. Το αρχικό έχει ήδη εκτελεστεί άψογα, επομένως το remake θα προσπαθήσει να το μιμηθεί και όχι να το αλλάξει. Πιθανότατα θα είναι η ίδια ακριβώς ιστορία απλά αυτή τη φορά με 3D φωτορεαλιστικό animation, το οποίο βρίσκω αρκετά πιο περιοριστικό απ’ το κανονικό animation. Απλά δείτε ξανά το original!
Τώρα προχωράμε στο δεύτερο θέμα μας, την φημολογούμενη σειρά του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ας υποθέσω για μια στιγμή ότι οι λόγοι για την δημιουργία μιας τέτοιας σειράς δεν είναι αποκλειστικά οικονομικοί σε μια προσπάθεια να εξετάσω ψύχραιμα την υπόθεση. Αρχικά αν η ιστορία της σειράς διαδραματίζεται απλά στην Μέση Γη αλλά είναι διαφορετική από αυτή των βιβλίων και της τριλογίας δεν θα υπάρχει τόσο μεγάλο πρόβλημα. Μάλιστα μια σειρά για το Silmarillion θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Αμφιβάλλω όμως για το αν μια τέτοια απόπειρα θα είναι κερδοφόρα. Έπειτα μια σειρά θα δώσει την άνεση στους δημιουργούς να μεταφέρουν με μεγαλύτερη πιστότητα το έργο του Tolkien. Και σε αυτό μπορώ να συμφωνήσω, αλλά και πάλι θεωρώ ότι ο Peter Jackson διαχειρίστηκε εξαιρετικά το υλικό και κράτησε μόνο όσα ήταν αναγκαία για την ιστορία. Θα μπορούσε να δοθεί περισσότερος χρόνος στην ανάπτυξη χαρακτήρων όπως ο Gimli και ο Legolas, πράγμα το οποίο δεν νομίζω ότι δικαιολογεί την δημιουργία μιας ολόκληρης σειράς. Τέλος θα ήταν ωραίο να δούμε το όραμα ενός άλλου δημιουργού για την Μέση Γη. Αυτό που δεν θα ήταν ωραίο όμως θα ήταν να δούμε ξανά την ίδια ιστορία και γνώριμους χαρακτήρες που έχουν εκτελεστεί ήδη πολύ καλύτερα.
Η τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών αποτελείται από τις κορυφαίες ταινίες στο είδος της φαντασίας. Όσοι μεγάλωσαν μαζί τους ξέρουν απ’ έξω κάθε σκηνή και κάθε γραμμή διαλόγου ακριβώς επειδή τους μάγεψαν από την πρώτη στιγμή. Ήταν μια μοναδική εμπειρία, η οποία φαίνεται να βελτιώνεται με τον καιρό, ακόμα και 14 χρόνια μετά την τρίτη ταινία. Οι συγκινητικές στιγμές, οι αξέχαστοι χαρακτήρες, οι επικών διαστάσεων μάχες, η άψογη παραγωγή, τα εξαιρετικά γραφικά είναι όλα πράγματα τα οποία η Amazon απλά δεν έχει ούτε το budget ούτε το πάθος για να τα βάλει στη σειρά της. Το LotR πέρα από υπερπαραγωγή ήταν ένα τεράστιο ρίσκο. Μια ανεπανάληπτη προσπάθεια να γυριστούν τρεις ταινίες η μια πίσω απ’ την άλλη, σε ένα είδος που μέχρι πρότινος θεωρείτο νεκρό στο κινηματογράφο. Ένα εγχείρημα πυροδοτούμενο απ’ το πάθος του Peter Jackson και των εκατοντάδων συνεργατών του για το έργο του Tolkien. Σε πλήρη αντίθεση αυτή η σειρά αποτελεί μια ασφαλή επένδυση, που κύριο σκοπό της έχει να εκμεταλλευτεί τη νοσταλγία των θεατών. Ακόμα και στην καλύτερη δυνατή της μορφή είναι δύσκολο να βρει κάποιο λόγο ύπαρξης και φαινομενικά αδύνατο να ξεπεράσει την αρχική τριλογία. Θα είναι κρίμα να επιλέξει η Amazon να προχωρήσει σε συμφωνία αντί να ξοδέψει τα λεφτά της σε κάτι πρωτότυπο.
Αυτό είναι άλλωστε και το μεγαλύτερο πρόβλημα της κινηματογραφικής βιομηχανίας αυτή τη στιγμή. Η έλλειψη ρίσκων και πρωτοτυπίας και η επιβράβευση της αντιγραφής. Δεν στέρεψε ξαφνικά το Hollywood από καλά σενάρια. Απλά κανένας δεν τα προτιμά πια, όταν έχει στα χέρια του χιλιοειπωμένες ιστορίες, οι οποίες όμως είναι αποδεδειγμένο ότι αποφέρουν συστηματικά κέρδη. Με το να δημιουργήσεις μια original ταινία επενδύεις λεφτά σε ένα project το οποίο δεν έχεις ιδέα αν θα αποφέρει κέρδη. Αντίθετα το να κάνεις ταινίες βασισμένες σε πνευματική ιδιοκτησία που ήδη κατέχεις, σου εγγυάται ένα σίγουρο κοινό. Από οικονομικής πλευράς είναι μια απόλυτα λογική και έξυπνη τακτική. Τώρα από καλλιτεχνικής πλευράς είναι ιδιαίτερα περιοριστικό για το σκηνοθέτη, διότι όχι μόνο αναγκάζεται να ακολουθεί συνεχώς το όραμα ενός άλλου δημιουργού, αλλά και να υπακούει τις δεσποτικές επιταγές των παραγωγών. Το αποτέλεσμα στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ένας αχταρμάς ιδεών και προθέσεων, αλλά εφόσον αγόρασες το εισιτήριο ελάχιστη σημασία έχει. Πρέπει να τονίσω ότι δεν έχω κάποιο πρόβλημα με την γενική ιδέα των remake, καθώς μπορούν να βελτιώσουν μια ταινία που είχε ενδιαφέρον κόνσεπτ, αλλά προβληματική εκτέλεση. Με τον τρόπο όμως που τα χρησιμοποιεί το Hollywood, δηλαδή το να κάνει remake ήδη πετυχημένες αναγνωρίσιμες ταινίες καθαρά για το κέρδος, δεν μπορώ να συμφωνήσω. Πάντως χαίρομαι που παρατηρώ σημάδια αλλαγής.
Αν ψάχνουμε υπαίτιους για τα ατελείωτα remakes και sequels που παράγει το Hollywood, πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. Μια βιομηχανία δεν έχει λόγο να φτιάξει ένα προϊόν αν δεν υπάρχει ζήτηση. Είναι η ανοχή μας σε αυτή τη κατάσταση και η προθυμία να ξοδέψουμε τα λεφτά μας σε νοσταλγικές εμπειρίες που διαμόρφωσαν το Hollywood. Ευτυχώς αυτό το καλοκαίρι τα κέρδη από τις ταινίες ήταν απογοητευτικά χαμηλά και αυτό στέλνει ένα μήνυμα στους παραγωγούς. Έχουμε όμως ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας. Όταν το κοινό προσφέρει πάνω από ένα δισεκατομμύριο στο remake του Beauty and the Beast, μια ταινία που δεν έχει τίποτα να σου προσφέρει, τότε μην ξαφνιάζεστε όταν η Disney κάνει remake όλες τις αγαπημένες σας ταινίες. Ξέρω πόσο ευχάριστη είναι η αίσθηση της νοσταλγίας και γνωρίζω πόσο πιο εύκολο είναι να προτιμήσετε μια ταινία με γνώριμα στοιχεία. Αν όμως δεν βάλετε και σεις λίγο ρίσκο στις επιλογές σας, πολύ σύντομα θα βαρεθείτε. Προκαλέστε τον εαυτό σας να δει κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν είναι σίγουρο ότι θα απολαύσει. Θα συναντήσετε κάποιες κακές ταινίες, αλλά μπορεί να βιώσετε μια νέα προοπτική που θα αλλάξει εντελώς τον τρόπο σκέψης σας. Όσο προτιμάτε την ίδια αναμασημένη ιστορία αναγκάζετε τον εαυτό σας να αντιληφθεί την ανθρώπινη εμπειρία μέσω ενός στενού πλαισίου. Αρχίστε να επιζητάτε νέες εμπειρίες και δεν θα αργήσει να βρεθεί κάποιος που θα τις προσφέρει.
Ορέστης
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”3″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
