Τι έχουμε αν πάρουμε το Kingsman: The Secret Service και αφαιρέσουμε όλα τα στοιχεία που το κάνουν πρωτότυπο, γοητευτικό και συναρπαστικό; Έχουμε το Kingsman: The Golden Circle. Πρώτα με το Kickass και τώρα με το Kingsman, ο σκηνοθέτης Matthew Vaughn μας έδειξε ότι έχει μια ιδιαίτερη τάση να διασκευάζει κόμικ του Mark Millar σε αναπάντεχα καλές πρώτες ταινίες και έπειτα να καταστρέφει κάθε ελπίδα των franchise με μέτρια προς κακά sequel. Υποθέτω ότι η απροσδόκητη επιτυχία του πρώτου Kingsman δημιούργησε την εντύπωση στους δημιουργούς πως θα φάμε ό,τι μπούρδα μας σερβίρουν. Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος, σε μια προσπάθεια να κατανοήσω γιατί δεν απολαμβάνω την ταινία, προσπάθησα να θυμηθώ τι ήταν αυτό που έκανε το πρώτο Kingsman ξεχωριστό.
Αρχικά η πρώτη ταινία εστίαζε στην μεταμόρφωση του Eggsy από ρεμάλι του δρόμου χωρίς προοπτικές σε έναν ικανότατο πράκτορα Kingsman που έσωσε τον κόσμο. Κλασικό και αγαπημένο underdog story. Σε αυτή τη ταινία ο Eggsy είναι ο μόνος πράκτορας Kingsman που μένει, μετά την υπερβολικά εύκολη καταστροφή της οργάνωσης από μια άγνωστη απειλή και αναγκάζεται μαζί με τον Merlin να αναζητήσουν βοήθεια από την αντίστοιχη αμερικανική οργάνωση πρακτόρων Statesman. Η ιστορία εκδίκησης δεν έχει καμία συναισθηματική βαρύτητα καθώς την χειρίζονται πολύ φτωχά και ο Eggsy δεν εξελίσσεται σχεδόν καθόλου σαν χαρακτήρας, με οποιαδήποτε υποτιθέμενη αλλαγή να συνδέεται ελάχιστα με τα γεγονότα της ταινίας. Επίσης θυμάστε την πριγκίπισσα Tilde, με την οποία έκανε σεξ ο Eggsy στο τέλος της πρώτης ταινίας, παρωδώντας της ταινίες James Bond; Τώρα απ’ το πουθενά έχουν σχέση. Αντί να δημιουργηθεί ρομάντζο με την Roxi, που είναι ένας ξεκάθαρα διαμορφωμένος χαρακτήρας, επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν την Tilde μόνο και μόνο για να δίνει κίνητρο στον Eggsy και να δημιουργεί φτηνές σκηνές δραματικής έντασης. Ακόμα και ο ίδιος ο Eggsy δεν είναι πια το ίδιο συμπαθής. Κάνει πολλές χαζές επιλογές που καταλήγουν να κοστίζουν ζωές και οι διάλογοι του έχουν ελάχιστο ενδιαφέρον. Είναι ξεκάθαρο ότι λείπει η δυναμική ανάμεσα σε αυτόν και τον Galahad.
Φυσικά ο Colin Firth επιστρέφει για το sequel, παρότι ο χαρακτήρας του ψιλοπέθανε στην προηγούμενη ταινία. Δεν μπορώ να τους αδικήσω όμως που τον ανέστησαν, διότι η χαρισματική ερμηνεία του Firth ήταν ο κύριος λόγος που η πρώτη ταινία δούλεψε τόσο καλά. Εδώ όμως επιστρέφει στο μέσο της ταινίας και αργεί πάρα πολύ μέχρι να κάνει κάτι συναρπαστικό, επειδή έχει αμνησία (μεξικάνικη σαπουνόπερα βλέπω;). Ανεξάρτητα από αυτό, οι σκηνές του με τον Eggsy και τον Merlin είναι οι καλύτερες στην ταινία, αλλά αυτός είναι ένας απ’ τους λίγους επαίνους που μπορώ να δώσω. Ήλπιζα τουλάχιστον πως θα έβρισκα την νέα οργάνωση των Statesman ενδιαφέρουσα, αλλά για ακόμη μια φορά η ταινία με απογοήτευσε. Οι πράκτορες της οργάνωσης είναι όλοι στερεότυπα βλαχοαμερικάνων που δεν προσφέρουν τίποτα ενδιαφέρον ή αστείο στην ταινία. Οι ταλαντούχοι Jeff Bridges και Channing Tatum εμφανίζονται ελάχιστα, δίχως να αφήσουν κάποιο αντίκτυπο και η Halle Berry περνάει το λιγοστό χρόνο της μπροστά από έναν υπολογιστή. Ο μόνος που έχει αρκετό χρόνο συμμετοχής είναι ο Pedro Pascal, αλλά ο χαρακτήρας του είναι τόσο ασήμαντος στην γενική ιστορία που θα μπορούσαν να τον αφαιρούσαν εντελώς απ’ την ταινία χωρίς να αλλάξει κάτι. Έτσι το πλούσιο cast έμεινε εντελώς ανεκμετάλλευτο.
Το μόνο μέρος της ταινίας που παρέμεινε το ίδιο καλό, αν όχι καλύτερο ήταν οι σκηνές δράσεις. Ανεξάρτητα από την απαράδεκτη ιστορία ο Matthew Vaughn είναι πολύ καλός σκηνοθέτης και το αποδεικνύει ξανά με πολύ εφευρετικά transitions και εξαιρετικά χορογραφημένες και γεμάτες ενέργεια σκηνές δράσεις. Με κάνει να λυπάμαι ακόμα περισσότερο που αυτές οι σκηνές δεν μπορούσαν να είναι κομμάτι μιας καλύτερης ταινίας και να έχουν κάποια ουσία ή αίσθηση κινδύνου. Μάλιστα η καλύτερη σκηνή στην ταινία είναι η εναρκτήρια σκηνή καταδίωξης, η οποία αποτύπωσε ιδανικά την ασυγκράτητη διασκέδαση της πρώτης ταινίας και μας άφησε ενθουσιασμένους για την συνέχεια. Βέβαια μόλις γνωρίσουμε τον κακό της ταινίας, οι προσδοκίες μας δεν αργούν να εξαφανιστούν.
Η Julianne Moore υποδύεται την Poppy, την αρχηγό του πιο επιτυχημένου καρτέλ ναρκωτικών στο κόσμο και από την πρώτη της σκηνή σε κάνει να νιώθεις άβολα. Δυστυχώς όχι με την σωστή έννοια. Η απόπειρα τους να κάνουν έναν αστείο και παράλληλα απειλητικό κακό, αντίστοιχο με τον Valentine, είναι πέρα για πέρα αποτυχημένη. Σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και των πρόεδρο των ΗΠΑ σε ρόλο δευτερεύοντα κακού να δρα σαν κινητό cringe machine. Υποθέτω ότι ήταν μια καρικατούρα του Donald Trump, αλλά οι σκηνές τους εκτός από ανούσιες ήταν επώδυνα μη αστείες. Επίσης για κάποιο λόγο η Poppy έχει απαγάγει τον Elton John, τον οποίον οι δημιουργοί φροντίζουν να χρησιμοποιούν σε κάθε ευκαιρία για κακά αστεία. Μάλιστα ο τρόπος που τον ενσωματώνουν στην τελική σκηνή δράσης είναι τόσο επιθετικά ηλίθιος και προσβλητικός που μου θύμισε fan-fiction. Ίσως με το έξυπνο, πνευματώδες γράψιμο της πρώτης ταινίας να μπορούσαν κα κάνουν την ιδέα να δουλέψει, αλλά στο sequel το σενάριο είναι σημαντικά υποβαθμισμένο απ’ τον προκάτοχο του. Τώρα όταν συνέβαινε κάτι σαχλό η ταινία φαίνεται να το έπαιρνε στα σοβαρά χωρίς ίχνος αυτογνωσίας και οι λιγοστές απόπειρες σάτιρας σπάνια κατάφεραν να αποσπάσουν γέλια απ’ το κοινό.
Σε ταινίες όπως οι νέοι Πειρατές της Καραϊβικής και το Alien: Covenant ήξερα περίπου τι να περιμένω, επειδή τα trailer και η πορεία των franchise τους ήταν ενδεικτική. Με το Kingsman: The Golden Circle όμως η απογοήτευση μου ήταν πέρα για πέρα αναπάντεχη. Η πρώτη ταινία κατάφερε απ το πουθενά να είναι μια παρωδία των κλισέ των κατασκοπευτικών ταινιών και παράλληλα μια ικανότατη ταινία δράσης που φάνηκε να επανεφευρίσκει το είδος. Τα trailer για το sequel ήταν εξαιρετικά, το καστ ήταν λαμπρό και όλα έδειχναν πως θα είχαμε μια το ίδιο καλή ή ακόμα και καλύτερη ταινία Kingsman. Το απαράδεκτο σενάριο όμως και η υπερβολική αυτοπεποίθηση των δημιουργών δεν επέτρεψαν σε αυτή την ταινία να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες της. Αν είστε διατεθειμένοι να αντέξετε δυόμισι ώρες από μια αδιάφορη, κακογραμμένη ταινία προκειμένου να δείτε κάποιες καλές αν και επιφανειακές σκηνές δράσεις τότε δεν χάνετε κάτι να την δείτε. Αν όχι μείνετε μακριά.
Βαθμολογία: 4/10
Ορέστης
|
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”3″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
