Χθες ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα φετινά Oscars και παρότι είναι πιθανά οι πιο δίκαιες των τελευταίων ετών (με εξαίρεση την υποψηφιότητα του Boss Baby για Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων. Σοβαρευτείτε!), σε αυτό το σημείο δεν με αφορούν ούτε τα αποτελέσματα, ούτε και η ίδια η τελετή. Βέβαια σε αυτό το σημείο θα αναρωτιέστε τι σας νοιάζει εσάς που εγώ δεν ενδιαφέρομαι πια για τα Oscars. Λοιπόν έχετε δίκιο, δεν θα έπρεπε να σας νοιάζει, αλλά εσείς ανοίξατε να δείτε άρθρο με τίτλο «Γιατί δεν θα ασχοληθώ με τα φετινά Oscars», οπότε μισή ντροπή δική μου και μισή δική σας. Παρόλα αυτά επειδή δεν είμαι εντελώς αναίσθητος, για όποιον θέλει όντως να δει ποιες είναι οι υποψηφιότητες πατήστε εδώ. Πάμε όμως στο παρασύνθημα.
Καθώς μάθαινα όλο και περισσότερα για τον τρόπο λειτουργίας της κινηματογραφικής βιομηχανίας και απομυθοποιούσα την αρχική εικόνα που είχα στο κεφάλι μου, άρχισα να κατανοώ τον πραγματικό ρόλο των Oscars και κατά προέκταση των υπόλοιπων βραβείων. Όπως και τα περισσότερα πράγματα στο Hollywood, τα Oscars σχετίζονται πολύ περισσότερο με το φαίνεσθαι, παρά με την ουσία. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για μια τελετή στην οποία γιορτάζουμε την έβδομη τέχνη, αλλά μια αχρείαστα υπερβολική, πανάκριβη προσπάθεια της βιομηχανίας να επαινέσει τον εαυτό της, παρουσιάζοντας παράλληλα την φαντασμαγορική μεν, ολότελα πλαστή δε εικόνα της στο κοινό. Θα ήταν εντελώς αφελές να πιστέψει κάποιος ότι οι υποψηφιότητες καθορίζονται από τις πραγματικές αρετές μιας ταινίας και όχι από τα μέσα με τα οποία δελεάζουν οι παραγωγοί τους ψηφοφόρους. Γιατί νομίζετε άλλωστε ότι κάθε χρόνο οι ταινίες που αποτελούν τους μεγαλύτερους διεκδικητές των βραβείων βγαίνουν το Δεκέμβριο; Με αυτό το τρόπο όχι μόνο εξασφαλίζουν ότι οι ψηφοφόροι θα τις θυμούνται, αλλά και η ανακοίνωση μιας υποψηφιότητας τους ενώ προβάλλονται ακόμα στις αίθουσες εκτοξεύει τα κέρδη τους. Τα παραδείγματα παραγωγών που επηρέασαν ψηφοφόρους, “κερδίζοντας” μια υποψηφιότητα για την ταινία τους είναι άπειρα, ενώ το μυστικό είναι τόσο κακά κρυμμένο που ο Denzel Washington αστειεύτηκε σχετικά με αυτό κατά τη διάρκεια του λόγου απονομής του.
Άλλωστε στην βάση τους οι ταινίες, όπως και οποιαδήποτε άλλη μορφή τέχνης, δεν δημιουργούνται με σκοπό να συναγωνιστούν. Αν η προτεραιότητα σου κατά τη διάρκεια δημιουργίας μιας ταινίας δεν είναι το να εκφραστείς, αλλά το να επιδιώξεις την κατάκτηση ενός επιφανειακού βραβείου, τότε πιθανότατα δεν θα βρεθείς καν στη θέση να διεκδικήσεις αυτό το βραβείο. Κάθε έργο αποτελεί μια ξεχωριστή φωνή, ένα μοναδικό όραμα. Μπορούμε να τα συγκρίνουμε μεταξύ τους και να προτιμήσουμε κάποιο από τα άλλα. Το να ξεχωρίσουμε όμως ένα και να το βραβεύσουμε μου φαίνεται ανούσιο και εσφαλμένο. Σε ποια βάση θα συναγωνιστούν το Dunkirk και το Shape of Water, δύο ταινίες που δεν έχουν τίποτα κοινό; Φυσικά όλα τα προβλήματα μου με τα Oscars, που έχω αναφέρει μέχρι τώρα, υπάρχουν από την σύλληψη τους. Γιατί όμως έχω συγκεκριμένα πρόβλημα με τα φετινά Oscars;
Δεν υπάρχει κάτι που να με ενοχλεί περισσότερο από την υποκρισία (ίσως τα νούμερα τηλεθέασης του Survivor). Συμβιβάστηκα με το γεγονός ότι τα Oscars είναι μια αυτό-επαινετική, χλιδάτη κίνηση marketing, μεταμφιεσμένη σε τελετή κινηματογραφικών βραβείων. Αν όμως οι φετινές Χρυσές Σφαίρες ήταν ενδεικτικές του κλίματος που επικρατεί, τα Oscars θα εξελιχθούν σε μια παρωδία ακτιβισμού. Για όσους δεν γνωρίζουν, στις Χρυσές Σφαίρες, όλοι οι ηθοποιοί παρουσιάστηκαν φορώντας μαύρα φορέματα, σε μια κίνηση διαμαρτυρίας για τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης μέσα και έξω από τη βιομηχανία τους, μετά το πρόσφατο σκάνδαλο Weinstein. Αρχικά θέλω να καταστήσω κάτι απολύτως σαφές. Θεωρώ όσους δεν έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά γνώριζαν την κατάσταση και διέθεταν την δύναμη και το απαραίτητο κύρος για να την σταματήσουν υπεύθυνους. Αυτή μου την γνώμη δεν πρόκειται να την αλλάξουν πανάκριβα μαύρα φορέματα και κουστούμια.
Προσωπικά ερμήνευσα αυτή τη πρωτοβουλία ως μια ψυχρά υπολογισμένη απόπειρα των παραγόντων της βιομηχανίας να καθαρίσουν την εικόνα του Hollywood. Πολλοί ηθοποιοί, σκηνοθέτες και λοιποί συντελεστές έχουν ευθύνες σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση, ενώ είμαι σίγουρος ότι σε εκείνη τη τελετή, φορώντας τα μαύρα, συμβολικά ρούχα τους, συμμετείχαν αρκετά άτομα, τα οποία ναι μεν έχουν κακοποιήσει κάποιον σεξουαλικά, αλλά τυχαίνει να έχουν τους κατάλληλους φίλους. Απ’ ότι φαίνεται όμως πρέπει να τα αγνοήσω όλα αυτά, γιατί οι αγαπημένοι μου ηθοποιοί φοράνε μαύρα και αναπαραγάγουν φεμινιστικά επιχειρήματα στους λόγους τους. Επίσης βρήκα διπλά ειρωνικό το γεγονός ότι αρκετές σταρ του Hollywood εμφανίστηκαν φορώντας υπερβολικά προκλητικά φορέματα. Λέω διπλά επειδή αφενός τραβάς ηθελημένα τη προσοχή πάνω σου, ενώ ο σκοπός της κίνησης ήταν να δοθεί η προσοχή στα θύματα και αφετέρου παραπονιέσαι που η βιομηχανία σε αντιμετωπίζει σαν ένα κομμάτι κρέας, επιλέγοντας να τα πετάξουν όλα έξω. Αν οι celebrities ήθελαν να διαμαρτυρηθούν με έναν ουσιαστικό τρόπο, θα επέλεγαν να μην εμφανιστούν καν στις Χρυσές Σφαίρες. Καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι έχουν μια παθολογική σχέση με το φακό και δεν μπορούν να πουν όχι σε βραβεία, αλλά τουλάχιστον αυτή η κίνηση θα αποτελούσε ένα πολύ πιο ηχηρό μήνυμα.
Αυτού του είδους η υποκρισία με εξόργισε στις Χρυσές Σφαίρες και αυτό ακριβώς περιμένω να δω και στα φετινά Oscars. Έχω καταλάβει πλέον πως αυτοί οι άνθρωποι νοιάζονται για ένα μόνο πράγμα: την εικόνα τους. Είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να την κρατήσουν καθαρή. Τα πάντα εκτός από πράξεις. Αν έδειξε κάτι όμως η αντίδραση στο αστείο της Natalie Portman, αναφορικά με το γεγονός ότι όλοι οι υποψήφιοι καλύτεροι σκηνοθέτες ήταν άντρες, φαίνεται να αρκούμαστε στις κενές δηλώσεις. Το αστείο της Portman έλαβε σχεδόν οικουμενική αποδοχή από τα μέσα, τα οποία επαίνεσαν τη γενναία κίνηση της. Βέβαια δεν είμαι σίγουρος κατά πόσον ένα αστείο πάνω σε ένα όχι και τόσο αμφιλεγόμενο ζήτημα (υπάρχει κανένας από εσάς που να μην θέλει περισσότερες γυναίκες σκηνοθέτριες;) μπροστά σε ένα κοινό με άτομα που συμφωνούν σχεδόν απόλυτα μαζί σου είναι γενναίο αλλά δεν πειράζει. Αυτά ήταν όμως απλά τα λόγια της kickass φεμινίστριας Natalie Portman. Ας δούμε όμως και λίγο μια πολύ συγκεκριμένη πράξη της.
Πολλοί από εσάς θα ξέρετε τον Roman Polanski ως τον εξαιρετικό δημιουργό ταινιών όπως τα Chinatown και The Pianist. Πιθανά να μην γνωρίζετε όμως ότι ο σκηνοθέτης είχε συλληφθεί το 1977 για το βιασμό ενός δεκατριάχρονου κοριτσιού στο σπίτι του Jack Nicholson. Ο Polanski ομολόγησε πως νάρκωσε και βίασε το νεαρό κορίτσι και φυλακίστηκε για 42 μέρες. Αρχικά αφέθηκε ελεύθερος χάρις σε έκκληση, αλλά ακούγοντας φήμες ότι ο δικαστής θα του επέβαλλε ποινή πενήντα χρόνων, το έσκασε στη Γαλλία, όπου και διαμένει έκτοτε, ούτως ώστε να αποφύγει την ποινή του. Το 2009 όμως ο Polanski συνελήφθη στην Ελβετία, μετά από απαίτηση των ΗΠΑ και μερικά βαρύγδουπα ονόματα του Hollywood συγκέντρωσαν υπογραφές, ζητώντας την αποφυλάκιση του. Ανάμεσα τους ήταν οι Penelope Cruz, Wes Anderson, Darren Arronofsky, Harrison Ford, Monica Bellucci και μαντέψτε ποια…η φεμινίστρια Natalie Portman!! Ποιος θα το φανταζόταν ότι μέσα σε 9 χρόνια η Portman θα εξελισσόταν από το να ζητάει την αποφυλάκιση ενός καταδικασμένου παιδεραστή, στην ακτιβίστρια που κάνει αστεία επειδή όλοι οι υποψήφιοι καλύτεροι σκηνοθέτες είναι άντρες. Κάποιος ίσως θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την στάση της υποκριτική.
Αν σας αρέσει να συζητάτε για τα Oscars, να κάνετε προβλέψεις για το ποια ταινία θα κερδίσει, να απολαύσετε την τελετή και όλα τα συναφή να το κάνετε. Εγώ φέτος προβλέπω ότι η τελετή θα εξελιχθεί σε μια απελπιστική προσπάθεια των συμμετεχόντων να μασκαρέψουν την εγωπάθεια και το ναρκισσισμό τους με δήθεν ενάρετες, ηθικές δηλώσεις. Δυστυχώς χόρτασα από δηλώσεις, όπως χόρτασα και από την υποκρισία. Βέβαια τι άλλο να περιμένει κανείς από επαγγελματίες υποκριτές; Διασκεδάστε με τις ταινίες τους, εκτιμήστε τα ταλέντα τους, αλλά μην αφήνετε τις απόψεις τους να σας επηρεάσουν και κυρίως μην ξεγελιέστε από την εικόνα που σας πουλάνε.
Ορέστης
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”3″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
