Αφού κοιτάξαμε πρώτα τις χειρότερες του ταινίες, ήρθε η ώρα να αποχαιρετίσουμε αισιόδοξα το κινηματογραφικό έτος του 2016, με μια αναφορά στις καλύτερες ταινίες που μας έδωσε. Ξέρω ότι άργησα λίγο, αλλά είναι επειδή προσπάθησα να δω όσον το δυνατόν περισσότερες ταινίες παραγωγής του 2016, για να έχω μια σχετικά ακριβή λίστα. Και το γεγονός ότι οι καλές ταινίες αργούν πολύ να έρθουν στους ελληνικούς κινηματογράφους δεν βοήθάει καθόλου. Σίγουρα δεν μπόρεσα να δω όλες τις ταινίες που βγήκαν φέτος και η σειρά που τις διατάσσω είναι καθαρά υποκειμενική, αλλά και πάλι ο τίτλος “Οι καλύτερες ταινίες του 2016” είναι πολύ πιο εύηχος απ’το “Κάποιες από τις καλύτερες ταινίες του 2016 που πρόλαβε να δει και να λατρέψει ο Ορέστης”. Πριν προχωρήσουμε θα κάνω πρώτα μια αναφορά στις ταινίες που δεν μπήκαν για λίγο στη λίστα.
Honorable Mentions
Captain America:Civil War
Οι αγαπημένοι μας χαρακτήρες, μαζί με πολυαναμενόμενες προσθήκες στο σύμπαν, αναγκάζονται να συγκρουστούν μεταξύ τους, στην καλύτερη φετινή ταινία της Marvel. Μπορεί να μην βλέπουμε τόσο Civil War όσο Captain America vs Ironman αλλά η συγκρουσή τους είναι πολύ καλά στημένη, σε βαθμό που μέχρι και το κοινό χωρίστηκε σε δύο ομάδες. Η δράση είναι για ακόμα μια φορά εντυπωσιακή και αυτή τη φορά πλαισιώνεται από μια πιο προσωπική ιστορία.
Hell or Highwater
Ένα neo-western δράμα που θυμίζει ότι πολλές φορές μια ταινία χρειάζεται μόνο τα απολύτως βασικά για να είναι καλή. Η ιστορία δυο αδερφών που ληστεύουν τράπεζες και του αστυνόμου που τους κυνηγάει καταφέρνει να είναι συναισθηματική, χάρις στον χρόνο που αφιερώνει στους χαρακτήρες τις αλλά και χάρις στις εξαιρετικές ερμηνείες των Jeff Bridges, Chris Pine και Ben Foster, ο οποίος πραγματικά χάνεται στον ρόλο του.
Zootopia
Ποιος θα περίμενε πως η Disney θα έκανε μια αλληγορία για τις φυλετικές εντάσεις να δουλέψει τόσο καλά! Η ταινία διαχειρίζεται με λεπτότητα ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα, ενώ καταφέρνει να λειτουργεί και ανεξάρτητα από αυτό, με συμπαθητικούς χαρακτήρες και καλό χιούμορ. Κρίμα που το τέλος ήταν αρκετά προβλέψιμο…και αν έλειπαν τα τραγούδια της Shakira δεν θα παραπονιόμουν.
Moana
Δεν περίμενα να περάσω τόσο καλά βλέποντας την Μοάνα (όχι δεν την λέω Βαϊάνα)! Το κορυφαίο animation φέρνει στη ζωή την πολύ ενδιαφέρουσα και αναπάντεχα επική, χαβανέζικη μυθολογία και ενώ μπορεί να μην λείπουν τα κλισέ των ταινιών Disney, δεν λείπουν ούτε οι δυνατοί χαρακτήρες, τα υπέροχα τραγούδια και τα δυνατά συναισθήματα.
Split
Ο M.Night Shyamalan, σκηνοθέτης της εξαιρετικής Έκτης Αίσθησης, κάνει επιτέλους την επιστροφή του μετά από μια σειρά απογοητεύσεων. Το ιδιαίτερα διασκεδαστικό αλλά και γεμάτο ένταση θρίλερ του για έναν άνθρωπο με πολλαπλές προσωπικότητες που απαγάγει τρία κορίτσια, κρατάει το ενδιαφέρον, αν μη τι άλλο για την απίστευτη ερμηνεία του James McAvoy, ο οποίος καταφέρνει να ενσαρκώσει με ακρίβεια μια πληθώρα διαφορετικών προσωπικοτήτων.
Hunt for the Wilderpeople
Μπορεί να μην έχετε ακούσει την Νεοζηλανδικής παραγωγής ταινία για έναν μικρό έφηβο ταραξία και την νέα θετή του οικογένεια, αλλά αξίζει σίγουρα τη προσοχή σας. Η ιστορία ακολουθεί ένα γνώριμο μονοπάτι, αλλά το κάνει με έναν ευφάνταστα ανορθόδοξο, κωμικό τρόπο, που θυμίζει αρκετά τον Wes Anderson. Μπορεί να μην συναγωνίζεται τις ταινίες του προαναφερθέντα, όμως διαθέτει αντίστοιχη παιδικότητα και αφέλεια συναισθημάτων.
Τώρα θα συνεχίσουμε με τις 10 καλύτερες ταινίες τις χρονιάς
Top 10
10.Hacksaw Ridge
Μετά από μεγάλη απουσία ο Mel Gibson επιστρέφει στην σκηνοθετική καρέκλα για να διηγηθεί την συγκλονιστική αληθινή ιστορία του στρατιώτη Desmond Doss, τραυματιοφορέα στην μάχη της Okinawa και πρώτου αντιρρησία συνείδησης που έλαβε το Μετάλιο Τιμής. Η ταινία καταφέρει να ξεχωρίσει από άλλα πολεμικά δράματα χάρις στην πολύ καλή ηθοποιία του Andrew Garfield και στην αφοπλιστική ωμότητα των σκηνών, που μερικές φορές καταντούν φρικιαστικές.
9.Nocturnal Animals
Μια καλλιτέχνης μοντέρνας τέχνης λαμβάνει ένα βιβλίο που έχει γράψει ο πρώην της και ενώ το διαβάζει θυμάται τη σχέση τους. Ο σκηνοθέτης Tom Ford συνδυάζει με μαεστρία τις 3 αφηγήσεις με σκοπό να εξερευνήσει το πως οι προσωπικές τραγωδίες διαμορφώνουν έναν δημιουργικό άνθρωπο και το πως αυτός μπορεί να τις ξεπεράσει. Ένα πρωτότυπο θρίλερ με έντονα στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία και πρωτοκλασάτες ερμηνείες από τους Amy Adams, Jake Gyllenhaal και Michael Shannon.
8.The Nice Guys
Μια buddy cop ταινία μυστηρίου, από τον μάστερ του είδους Shane Black, με τους άψογα ταιριασμένους και ξεκαρδιστικούς Ryan Gosling και Russell Crowe να ερευνούν την δολοφονία μιας πορνοστάρ, προσφέροντας άφθονο γέλιο και 80s νοσταλγία. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς; Δυστυχώς δεν είδαν πολλοί αυτή την ταινία αλλά μπορούμε να το διορθώσουμε αυτό.
7.Ο Αστακός
Μπορεί σε αρκετούς να μην αρέσει ο Λάνθιμος αλλά λίγοι μπορούν να αμφισβητήσουν πως είναι ο Έλληνας σκηνοθέτης που απασχολεί περισσότερο το διεθνές κοινό. Όχι άδικα φυσικά,πράγμα το οποίο αποδεικνύει με την διορατική του σάτιρα πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις και την σημασία τους στη κοινωνία. Μπορεί το απόκοσμο, στεγνό χιούμορ και το περίεργο αποστειρωμένο ύφος της ταινίας να μην είναι για όλους, αλλά και μόνο απ’το κόνσεπτ ενός εργένη που μετακομίζει σε ένα ξενοδοχείο με σκοπό να βρεί ταίρι μέσα σε προκαθορισμένο διάστημα αλλιώς θα μεταμορφωθεί σε ζώο, μπορείτε να καταλάβετε πως η ταινία είναι περίεργη. Είναι όμως περίεργη με όλους τους σωστούς τρόπους.
6.Sing Street
Ένας έφηβος στην Ιρλανδία των 80s φτιάχνει ένα συγκρότημα με σκοπό να εντυπωσιάσει την κοπέλα που του αρέσει. Μια απλή, γλυκιά ιστορία ενηλικίωσης με γοητευτικούς χαρακτήρες, που σχηματίζουν αυθεντική σύνδεση με το κοινό αλλά και μεταξύ τους. Συγκεκριμένα η σχέση του πρωταγωνιστή με τον μεγαλύτερο αδερφό του είναι το αποκορύφωμα της ταινίας και προσφέρει γνήσια συγκίνηση. Επίσης δεν μου έχουν ξεκολλήσει ακόμα τα τραγούδια!
5.The Witch
Κάθε χρόνο φαίνεται να έχουμε μια ταινία που καταφέρνει να ξεχωρίσει ανάμεσα από τις υπόλοιπες συμβατικές,αδιάφορες ταινίες τρόμου. Φέτος ο κλήρος έπεσε στο The Witch, που διηγείται την ιστορία μιας εξορισμένης οικογένειας αποίκων, η οποία βυθίζεται όλο και περισσότερο στην παράνοια εξαιτίας των πράξεων μιας μάγισσας. Υποδειγματικές ερμηνείες που πετυχαίνουν άψογα ακόμα και την προφορά της εποχής (ειδικά από την ανερχόμενη Ana Taylor-Joy), αργός ρυθμός που χτίζει την ένταση και βαριά ατμόσφαιρα είναι τα στοιχεία της πιο creepy ταινίας της χρονιάς.
4.Moonlight
Το Moonlight εξερευνά την παιδική ηλικία,την εφηβεία και την ενήλικη ζωή ενός γκέυ Αφροαμερικανού που ζεί στα γκέτο στο Miami. Αν και θεωρώ πως η βράβευση της ταινίας στα Oscar ως η καλύτερη ταινία της χρονιάς είχε περισσότερο να κάνει με το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό της Αμερικής παρά με την αδιαμφισβήτη ποιότητα της ταινίας, τουλάχιστον μου είναι ξεκάθαρο πως οι δημιουργοί της ταινίας δεν προσπαθούσαν να αποσπάσουν το χρυσό αγαλματίδιο αλλά να πουν μια προσωπική ιστορία. Βασισμένη στην ζωή του σεναριογράφου της και σκηνοθετημένη με ποιητική διάθεση, το Moonlight είναι μια αυθεντική, συγκινητική και παράλληλα αναγκαία και επίκαιρη ταινία για τις διακρίσεις και τον τρόπο που μας αλλάζουν οι πιέσεις από το περιβάλλον μας.
3.Arrival
Ακόμα μια εξαιρετική ταινία στο ενεργητικό του σκηνοθέτη Denis Villeneuve και η δεύτερη άψογη ερμηνεία της Amy Adams για φέτος. Το μυστηριώδες Arrival αλλάζει τις προσδοκίες μας για τις alien invasion ταινίες με μια έξυπνη ιστορία για την αξία της επικοινωνίας αλλά και την φύση του χρόνου. Η εντυπωσιακή φωτογραφία και η απόκοσμη μουσική συντελούν στην ατμοσφαιρικότητα του έργου,το οποίο όμως ποτέ δεν σταματά να εστιάζει στο ανθρώπινο δράμα, όπως κάθε καλή ταινία επιστημονικής φαντασίας.
2.Manchester by the Sea
Η σπαρακτική ιστορία ενός ανθρώπου που αναγκάζεται να φροντίσει τον ανηψιό του μετά τον θάνατο του αδερφού του, το Manchester by the Sea εξερευνά την κατάθλιψη με σπάνια ωριμότητα, μακριά από χολιγουντιανά κλισέ. Δείχνει την πραγματική της φύση όχι μέσα από μελοδραματικά ξεσπάσματα, αλλά από απλές καθημερινές πράξεις. Η αυθεντικότητα των διαλόγων και ο αργός ρυθμός κάνουν τον θεατή να καταλάβει ακριβώς το πως νιώθει ο πρωταγωνιστής, ενώ βοηθάει και η προσγειωμένη διακριτική ηθοποιία του Casey Affleck, που φωνάζει τα συναισθηματά του χωρίς να χρειάζεται να πεί κάτι. Δικαίως η πολυδιάστατη ερμηνεία του κέρδισε το Όσκαρ.
1.La La Land
Για όσους διαβάσατε την κριτική μου για την ταινία, η επιλογή μου δεν πρέπει να σας εκπλήσσει. Μετά τα έξι κερδισμένα Όσκαρ, ανάμεσα σε δεκάδες άλλα βραβεία, δεν νομίζω ότι είναι υπερβολή να μιλάμε για την ταινία της χρονιάς. Η ωδή στα κλασσικά μιούζικαλ, σε συνδυασμό με το ρομάντζο με σύγχρονες ευαισθησίες κατάφερε να διασκεδάσει και να συγκινήσει πολύ κόσμο. Μπορεί για αυτό να ευθύνεται η αριστουργηματική σκηνοθεσία του Damien Chazelle, η εκπληκτική χημεία ανάμεσα στους δύο χαρισματικούς πρωταγωνιστες ή το πανέμορφο soundtrack και τα γεμάτα ενέργεια χορευτικά. Κατά τη γνώμη μου όμως είναι η καρδιά και το πάθος που ξεχειλίζει από κάθε κάδρο που κάνει την ταινία πραγματικά ξεχωριστή.
ορέστης
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”4″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
