Η Disney μας φέρνει ακόμα ένα live action remake ενός από τα κλασσικά της καρτούν. Αυτή τη φορά ο λόγος για την Πεντάμορφη και το Τέρας, αδιαμφισβήτητα μια από τις καλύτερες ταινίες του studio και η πρώτη animated ταινία που προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας(εν τέλει κέρδισε 2 Όσκαρ για Καλύτερο Soundtrack και Πρωτότυπο Τραγούδι). Με τον πήχη τόσο ψηλά καταφέρνει το remake να συναγωνιστεί;
Την απάντηση νομίζω την πρόδωσε ο τίτλος μου. Το remake ωχριά μπροστά στο πρωτότυπο και παρότι θα ήθελα να την κρίνω από μόνη της σαν ταινία, οι ομοιότητες τους καθιστούν κάτι τέτοιο αδύνατο. Η βασική πλοκή, οι χαρακτήρες, τα τραγούδια, ακόμα και τα ρούχα είναι πανομοιότυπα, με μικρές κυρίως ανούσιες αλλαγές. Η ιστορία μετατράπηκε από ένα απλό γοητευτικό παραμύθι μιάμισης ώρας σε μια δύωρη γιορτή χασμουρητών. Όσες προσθήκες και αλλαγές έγιναν στην ιστορία δεν εξυπηρετούν κάποιο σκοπό, πέρα απ’το να δικαιολογήσουν την ύπαρξη της ταινίας και καταλήγουν να χαλάνε το ρυθμό της ιστορίας. Η μόνη βελτίωση στο αρχικό υλικό είναι ο πατέρας της Belle, τον οποίον υποδύεται εξαιρετικά ο Kevin Kline και ο LeFou του Josh Gad που φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε του στιγμή στη ταινία. Οι υπόλοιποι ρόλοι, αν και παίζονται από γνωστούς ηθοποιούς, δεν προσφέρουν κάτι νέο. Τουλάχιστον στέκονται πολύ καλύτερα σε σχέση με τους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Ο κύριος λόγος που το πρωτότυπο πέτυχε ήταν οι ενδιαφέροντες χαρακτήρες της Belle και του Tέρατος και η χημεία που μοιραζόντουσαν. Η απουσία αυτών των στοιχείων είναι και ο λόγος που το remake δεν δουλεύει. Η ερμηνεία της Emma Watson είναι παντελώς αδιάφορη και στερείται γοητείας. Δεν βοηθάει και το γεγονός ότι ούτε το autotune δεν μπορεί να κάνει την φωνή της αποδεκτή στα τραγούδια. Γενικά όλα τα τραγούδια είναι εμφανώς χειρότερες overproduced εκδοχές των παλιών αγαπημένων, αλλά ειδικά αυτά τις Belle δεν αντέχονται. Ότι ειπώθηκε για την Emma Watson ισχύει και για τον Dan Stevens στον ρόλο του Τέρατος, που είναι ιδιαίτερα αντιπαθής σε αυτή την εκδοχή και δεν σχηματίζει καμία σύνδεση με την Belle.
Αν θέλετε να δείτε μια ”””νεα””” εκδοχή του αγαπημένου σας παιδικού, αυτή τη φορά χωρίς την γοητεία και τα συναισθήματα, τότε αυτή η ταινία είναι για εσάς. Οι υπόλοιποι αποφύγετέ το. Όπως η πλειοψηφία των σύγχρονων remake, η ταινία δεν καταφέρνει να δικαιολογήσει καλλιτεχνικά την υπαρξή της, πράγμα το οποίο δεν φαίνεται να πτοεί καθόλου την Disney, μιας και τώρα πια την αφορά περισσότερο το επιχειρηματικό κομμάτι της υπόθεσης.
Τα live action remake της Ωραίας Κοιμωμένης, της Σταχτοπούτας, της Αλίκης στην Χώρα των Θαυμάτων και του Βιβλίου της Ζούγκλας μπορεί να μην κατάφεραν να αναβιώσουν την μαγεία των κινουμένων σχεδίων, αλλά απέφεραν μεγάλα κέρδη. Έτσι η Disney κατάλαβε ότι δεν υπάρχει λόγος να παράγεις κάτι αξιόλογο με τα αστρονομικά σου budget, όταν μπορείς απλά να αρκεστείς στις παλιές σου επιτυχίες. Τα remake που θα μας δώσει στο άμεσο μέλλον είναι η Μουλάν, ο Ντάμπο το Ελεφαντάκι, η Μικρή Γοργόνα, ο Γουίνι το Αρκουδάκι, ο Πήτερ Παν, ο Πινόκιο και ο Βασιλιάς των Λιονταριών, μια από τις καλύτερες και πιο αγαπημένες ταινίες κινουμένων σχεδίων. Η απελπισία όμως δεν σταματά εκεί. Για ποικιλία έχουμε ακόμα spinoff-prequels με την Κρουέλα ΝτεΒιλ, την Τινκερ Μπελ και το Τζινι από τον Αλαντίν. Δυστυχώς το πρόβλημα έλλειψης πρωτοτυπίας δεν σταματα στην Disney.
Τα remake μπορεί να μην είναι κάτι καινούργιο για το Hollywood, αλλά όταν φτάνουμε σε σημείο να μιλάμε για reboot του Matrix, καταλαβαίνει κανείς ότι τα studios είναι έτοιμα να βεβηλώσουν οποιαδήποτε πνευματική περιουσία κατέχουν για το κέρδος. Οι λίστες με τα επερχόμενα remake περιλαμβάνουν από κλασικα αριστουργήματα όπως το Memento, τα Πουλιά του Χίτσκοκ, Wild Bunch και ο Σημαδεμένος, μέχρι αγαπημένες καλτίλες σαν τα Death Wish, Commando, Starship Troopers, Little Shop of Horrors και American Psycho και από παιδικά όπως το Neverending Story και το Jumanji μέχρι ταινίες τρόμου όπως τα Hellraiser, Παρασκευή και 13 και ο Εφιάλτης στο δρόμο με τις Λεύκες. Φυσικα δεν αποκλείω το γεγονός κάποια από αυτές τις ταινίες να είναι καλή. Είναι όμως φανερό πως αυτά τα remake είναι μια υπερβολικά κυνική απόπειρα εκμετάλλευσης της νοσταλγίας μας και όχι μια ειλικρινής απόπειρα δημιουργίας αξιόλογων ταινιών.
Όπως κάθε άλλη βιομηχανία, το Hollywood κινητοποιείται από τα κέρδη. Επειδή όμως σε αντίθεση με άλλες βιομηχανίες, τα προιόντα που παράγει είναι έργα τέχνης, χρειάζεται μια ισορροπία ανάμεσα στο επιχειρηματικό και στο καλλιτεχνικό κομμάτι, κάτι το οποίο λείπει τα τελευταία χρόνια.Αυτό συμβαίνει επειδή πλέον τα έξοδα για ταινίες blockbuster έχουν εκτοξευθεί, φτάνοντας και τα 200 εκατομμύρια δολάρια για μια ταινία. Επομένως μια αποτυχία μπορεί να γονατίσει οικονομικά το studio, το οποίο πρέπει να εξασφαλίσει πωλήσεις εισητηρίων. Φυσικά δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να το κάνεις αυτό απ’το να δώσεις κάτι ήδη γνωστό στο κοινό, φροντίζοντας παράλληλα να αντικαταστήσεις το καλλιτεχνικό όραμα με έρευνες και στατιστικές που δείχνουν τι αρέσει στη πλειοψηφία, για σίγουρα κέρδη. Κάνοντας όμως τα πάντα εκ του ασφαλούς, οι εταιρίες ξέχασαν πως το ρίσκο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Βέβαια το Hollywood δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος γι’αυτή τη κατάσταση.
Ως κοινό δείξαμε ότι ακόμα και κακές ταινίες όπως η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων μπορούν να βγάλουν εως και 1 δις παγκοσμίως αν είναι βασισμένες σε κάτι νοσταλγικό. Πρέπει λοιπόν να ανεβάσουμε τα στάνταρ μας και να σταματήσουμε να ξεγελιόμαστε από κυνικά προιόντα μασκαρεμένα με τις αγαπημένες μας παιδικές αναμνήσεις. Μόνο αν δείξουμε στο Hollywood ότι οι προσπάθειες τους να αναβιώσουν κλασικές ταινίες δεν είναι οικονομικά βιώσιμες, θα σταματήσει η μαζική εισροή αχρείστων remake. Η απόφαση της Sony να κλείσει το studio που θα δούλευαν σε sequel του Ghostbusters μετά την εισπρακτική αποτυχία, δείχνει ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Με τις ταινίες που επιλέγετε στο σινεμά δείχνετε τι θα θέλατε να δείτε στο μέλλον. Αφήστε λοιπόν τις αναμνήσεις σας να μείνουν αναμνήσεις και δοκιμάστε νέα πράγματα.
ορεστης
Υ.Γ. παρακάτω είναι νεο trailer για το remake του It.Δεν ξέρω αν σας τρόμαξε,αλλά εμένα μου φάνηκε ξεκαρδιστικό(καντε pause στο 2:22 και θα με θυμηθείτε)
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”4″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
