It’s the spookiest time of the year!! Φορέστε τα προχειροφτιαγμένα, ελαφρώς ντροπιαστικά κουστούμια σας, φωνάξτε τους φίλους σας (το πολύ 9 άτομα), εφοδιαστείτε με επαρκείς προμήθειες ζαχαρωτών και κλειστείτε στα σπίτια σας. Έχουμε κορονοϊό και οι Halloween-themed έξοδοι δεν ενδείκνυνται αυτή την περίοδο. Κι όσον αφορά την ψυχαγωγία, μην αγχώνεστε, σας έχουμε καλυμμένους. Παλιότερα σας είχαμε παρουσιάσει μια λίστα με 12 αγαπημένες μας ταινίες για Halloween. Επειδή όμως το 12 δεν είναι αρκετά spooky νούμερο, αυτή τη φορά σας φέρνουμε ακόμα 13 ταινίες κατάλληλες για τη γιορτή. Αυτό που θεωρώ προσωπικά ότι κάνει μια ταινία ιδανική για Halloween είναι ένας συνδυασμός των παρακάτω στοιχείων: τρόμος, creepyness, gothic, κιτς, πρακτικά εφέ, καλτίλα και διασκέδαση!
The Old Time Classics
The Exorcist
Ας ξεμπερδεύουμε με τις προφανείς επιλογές από νωρίς. Πιθανά δεν θα εκπλαγείτε απ’το ότι η ταινία, που την εποχή της θεωρείτο από τις πιο τρομακτικές όλων των εποχών και γέννησε δεκάδες ανέμπνευστα αντίγραφα, είναι πολύ καλή. Το αργό build-up της επιτρέπει να αναπτύξει μεθοδικά τους χαρακτήρες της και να εξερευνήσει πλήρως την απελπισία μιας μητέρας που προσπαθεί απεγνωσμένα να καταλάβει τι συμβαίνει στη κόρη της, χτίζοντας προς το κρεσέντο που είναι η σκηνή εξορκισμού. Η ταινία εξερευνά πολλές μορφές του τρόμου, από τον ψυχολογικό έως τον σωματικό και μας χαρίζει κάποιες από τις πιο διαχρονικές στιγμές όχι μόνο στο είδος της αλλά συνολικά στο σινεμά. Ακόμα και αν έχετε αποκτήσει ανοσία σε αυτό το είδος τρόμου, δεν μπορείτε παρά να ενδιαφερθείτε για τη σπαραξικάρδια προσπάθεια της μητέρας, που ενσαρκώνει υπέροχα η Ellen Burstyn, να βοηθήσει τη κόρη της. Επίσης με τη σύντομη εμφάνιση της φωνής της Ρίτας Σακελλαρίου, ο Εξορκιστής γίνεται η πιο “ελληνική” ταινία τρόμου ever.
The Haunting (1963)
Είμαι σίγουρος ότι αν δεν έχετε δεί ακόμα, έχετε τουλάχιστον ακούσει για την εξαιρετική σειρά του Netflix, The Haunting of Hill House, μια μεταφορά του ομώνυμου έργου της Shirley Jackson στη μικρή οθόνη. Ε λοιπόν πριν το Hill House υπήρχε απλά το Haunting, η κλασική ταινία gothic τρόμου του καταξιωμένου Robert Wise. Στην προσπαθειά τους να αποδείξουν πρώτη φορά με επιστημονικό τρόπο την παρουσία του υπερφυσικού, μια ομάδα τεσσάρων ατόμων διαμένει στο ζοφερό Hill House, του οποίου οι ένοικοι φαίνεται πάντα να βρίσκουν τραγικό τέλος. Μαζί με το λαβυρινθώδες, επιβλητικό εσωτερικό του σπιτιού εξερευνούμε και τη διαταραγμένη ψυχοσύνθεση της πρωταγωνίστριας, της οποίας οι ψυχώσεις φαίνεται να τη κυριεύουν απ’όταν κατέφθασε στο σπίτι, ενώ γίνεται όλο και πιο δύσκολο να αναγνωρίσουμε ποια από τα φαντάσματα είναι αληθινά και ποια είναι στη φαντασία της. Στο Haunting το πιο τρομακτικό δεν είναι αυτό που βλέπεις, αλλά αυτό που δεν βλέπεις και αυτό είναι το αγαπημένο μου είδος τρόμου. Το εντυπωσιακό και συνάμα ανατριχιαστικό set design, σε συνδυασμό με την άψογη φωτογραφία χτίζουν την ιδανική gothic ατμόσφαιρα. Αν και κάθε μέλος του καστ είναι απολύτως ταιριαστό, τους επισκιάζει όλους η ερμηνεία της Julie Harris, που επικοινωνεί ιδανικά την ευάλωτη, διαταραγμένη φύση της πρωταγωνίστριας. Προειδοποίηση: ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ REMAKE!!
Suspiria
Μετά από μια σειρά αποκρουστικών δολοφονιών, μια νεοφερμένη Αμερικανή αρχίζει να ανακαλύπτει πως η σχολή μπαλέτου στο Βερολίνο, όπου φοιτά, κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό. Μπορεί το αριστούργημα του Ιταλού μάστερ του τρόμου Dario Argento να μην δίνει μεγάλη έμφαση στην ιστορία ή στους χαρακτήρες. Σε έναν τομέα όμως διαπρέπει και αυτός είναι η ατμόσφαιρα. Δεν πιστεύω πως μπορώ να βρω τα κατάλληλα λόγια για να περιγράψω το μοναδικό όραμα του Argento και του διευθυντή φωτογραφίας Luciano Tovoli. Κάθε κάδρο της ταινίας θυμίζει εξπρεσιονιστικό πίνακα που αναπαριστά σκηνές κατευθείαν από τη κόλαση, δίνοντας την εντύπωση ότι τα εντυπωσιακά gothic sets είναι έτοιμα να καταπιούν τους ηθοποιούς και οι έντονες αποχρώσεις κόκκινου και μπλε ξεχειλίζουν από την οθόνη. Την ταινία ντύνει ιδανικά το theme του ιταλικού συγκροτήματος Goblin, το οποίο καταφέρνει να είναι πραγματικά ανατριχιαστικό, αλλά και να κολλάει στο μυαλό σου. Αυτή τη φορά θα σας προτείνω να δείτε και το remake, διότι ακολουθεί την ίδια βασική ιστορία, αλλά με το δικό του ξεχωριστό τρόπο, δίχως να προσπαθεί να συναγωνιστεί το original.
The Thing
Όταν ένας εξωγήινος οργανισμός, που μπορεί να πάρει την μορφή οποιουδήποτε, εισβάλει στις εγκαταστάσεις τους, μια ομάδα ερευνητών στην Ανταρκτική αναγκάζεται να κόψει κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Απομονωμένοι σε καραντίνα και ενώ ο καθένας από αυτούς μπορεί να είναι impostor, η παράνοια και ο φόβος αρχίζουν να τους κυριεύουν. Αν και έκανε υποτονική αρχή στους κινηματογράφους, το αριστούργημα του John Carpenter δεν άργησε να αποκτήσει cult following και πλέον αναγνωρίζεται σαν σήμα κατατεθέν της δεκαετίας του 80, ενώ παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ. Η απουσία χαρακτήρων για την οποία στηλιτεύθηκε από τους τότε κριτικούς, ίσα ίσα κάνει την εμπειρία πιο αυθεντική, με κάθε μέλος της ομάδας να αντιπροσωπεύει μια μορφή αντίδρασης του ανθρώπου σε κρίσεις. Είναι εύκολο να παρομοιάσουμε το σενάριο της ταινίας με την επικρατούσα κατάσταση ή ακόμα και με το Ψυχρό Πόλεμο. Πάντα επίκαιρο το The Thing μας θυμίζει πως σε ακραίες συνθήκες, όπου η φαινομενική κυριαρχία και ασφάλεια του ανθρώπου αμφισβητήται, είναι εύκολο να διαλυθεί η κοινωνική συνοχή και να επικρατήσει το χάος και η παράνοια. Ανεξάρτητα από αυτά όμως η ταινία αποτελεί ένα τεχνολογικό θαύμα, καθώς ο ειδικός στα special effect Rob Bottin, μετά από ένα χρόνο αδιάκοπης δουλειάς που τον έστειλε στο νοσοκομείο, κατάφερε μόνο με απίστευτα πρακτικά εφέ και λεπτομερή σχεδιασμό να ζωντανέψει το αποτροπιαστικό τέρας της ταινίας.
The Sequels
Halloween 3: Season of the Witch
Πριν γίνει το σόου του Mike Meyers ο John Carpenter είχε άλλες βλέψεις για τη σειρά ταινιών Halloween, καθώς οραματιζόταν μια ανθολογία ιστοριών που διαδραματίζονται εκείνη την εποχή. Η τεράστια επιτυχία όμως της πρώτης ταινίας, που κατέστησε δημοφιλές το είδος slasher και γέννησε ένα horror icon, τον οδήγησε στο να συνεχίσει την ιστορία του Meyers στο σίκουελ. Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε την απογοήτευση των φαν όταν στη τρίτη προσθήκη στο franchise είδαν κάτι εντελώς άσχετο με τις πρώτες δυο ταινίες. Μετά την αποτυχία του Season of the Witch η ιδέα για ανθολογία εγκαταλείφθηκε εντελώς, αλλά θεωρώ πως η αντιμετώπιση της ταινίας ήταν άδικη, καθώς θα δυσκολευτείτε να βρείτε άλλη ταινία που να περικλείει τόσο καλά την ατμόσφαιρα και την αίσθηση της γιορτής του Halloween.
Friday the 13th: The Final Chapter
Μη σας μπερδεύει ο τίτλος, κάθε άλλο παρά το Final Chapter ήταν η τέταρτη ταινία της σειράς, καθώς ο Jason Voorhees θα συνέχιζε τη δολοφονική του μανία για πολλές ταινίες ακόμα. Τι άλλο μπορείς να περιμένεις από ένα τόσο αντιφατικό franchise; Οι κριτικοί δεν αγάπησαν ποτέ τον Jason, πράγμα απολύτως κατανοητό, αλλά το κοινό μπόρεσε να αγνοήσει πολυτέλειες όπως η συνεκτική πλοκή και οι τρισδιάστατοι χαρακτήρες και να αναγνωρίσει τη σειρά γι’αυτό που είναι: απλή, χαζή, διασκέδαση! Ακόμα και έτσι όμως θα χρειαζόταν να φτάσουμε τυπικά στο “τέλος” της σειράς για να έχουμε πραγματικά καλή Friday the 13th ταινία. Χάρις στην επιστροφή του θρυλικού makeup artist Tom Savini και την αξέχαστα παράξενη ερμηνεία (και ειδικά χορογραφία) του Crispin Glover το Final Chapter ξεχωρίζει από τη τυπική ταινία της σειράς και προσφέρει τόσο γέλιο όσο και τρόμο. Τώρα αν θέλετε λίγο παραπάνω γέλιο σας προτείνω το εξίσου καλό Jason Lives, σίγουρα την πιο κινηματογραφική και φιλόδοξη προσθήκη στη σειρά.
A Nightmare on Elm Street: Dream Warriors
Και από την άμυαλη, μουγγή μηχανή θανάτου που είναι ο Jason μεταφερόμαστε στην αντίθεσή του, τον σαδιστή, ατακαδόρο Freddy Krugger. Με τον Freddy ο Wes Craven μεταμόρφωσε το είδος slasher, μεταφέροντας το στο χώρο των ονείρων και προσδίδοντάς του χαρακτήρα και δημιουργικότητα. Μπορεί το πρώτο ANOEM να είναι μακράν το καλύτερο, αλλά επειδή δεν χρειάζεστε εμάς για να το δείτε, we give you the next best thing. Μετά το επιθετικά μέτριο, δεύτερο σίκουελ ο Craven επέστρεψε στο σενάριο για το Dream Warriors και μαζί του επέστρεψε και η αίγλη του franchise, έστω και για λίγο. To Dream Warriors έχει ότι μπορείς να ζητήσεις από ένα καλό σίκουελ. Επιστρέφει το αγαπημένο last girl της πρώτης ταινίας, η Nancy, σε ρόλο μέντορα, διευρύνεται τη μυθολογία της σειράς με ενδιαφέροντες τρόπους, ενώ εισάγεται και ενας τρόπος καταπολέμησης του Freddy, καθιστώντας έτσι την εξαιρετικά συμπαθητική παρέα χαρακτήρων ικανή να αντεπιτεθεί. Ο θρυλικός Robert Englund είναι στα κέφια του και ισορροπεί άψογα ανάμεσα στην απειλητική παρουσία του Freddy και τα κωμικά one-liners του. Κάποιες από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές και ευφάνταστες δολοφονίες της σειράς βρίσκονται σε αυτή τη ταινία.
Army of Darkness
Αν και όχι τόσο καλό όσο ο προκατοχός του, Evil Dead 2, το Army of Darkness είναι σίγουρα όχι μόνο πιο φιλόδοξο, αλλά και πιο αστείο. Αυτή τη φορά ο Ash του Bruce Campbell μεταφέρεται στο Μεσαίωνα και για να γυρίσει στο παρόν πρέπει να ανακτήσει το Necronomicon και να πολεμήσει μια στρατιά από νεκρούς. Όλα τα στοιχεία του Sam Raimi που λατρεύουμε βρίσκονται στη ταινία στον υπερθετικό βαθμό. Περισσότερο γέλιο, περισσότερα one-liners, περισσότερη τρέλα, περισσότερο gore. Σε μόλις 80 λεπτά καθαρής διασκέδασης δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς τι από όλα όσα συμβαίνουν δεν βγάζουν νόημα. Πιθανότατα τίποτα, αλλά αυτή είναι και η γοητεία του έργου. Ο Ash είναι ο κουλ εξυπνάκιας που ξέρουμε και αγαπάμε από την αρχή μέχρι το τέλος και ο Campbell το διασκεδάζει τόσο πολύ, που είναι αδύνατον να μην μεταφέρει αυτή την ενέργεια και σε σας.
The Modern Classics
Tucker and Dale vs Evil
Έστω ότι έχουμε την πλοκή ενός μέσου slasher, δηλαδή ένα γκρουπ εφήβων γεμάτο ορμόνες πηγαίνει για κάμπινγκ και 2 hillbillies αρχίζουν να τους σφάζουν με φρικτό τρόπο. Τι παίρνουμε όμως αν δούμε την ιστορία από την πλευρά των αξιαγάπητων στη πραγματικότητα hillbillies, Tucker and Dale, που το σύμπαν συνομωτεί για να τους κάνει να φανούν σα δολοφόνοι, ενώ οι ίδιοι απλά προσπαθούν να βοηθήσουν; Η απάντηση είναι μια ξεκαρδιστική και πολύ gory κωμωδία. Η ταινία βάζει ως σκοπό να αναποδογυρίσει όλα τα γνωστά κλισέ του είδους και να παίξει με τις προσδοκίες μας και το καταφέρνει με πολύ γέλιο και ακόμα περισσότερο αίμα.
What We Do in the Shadows
Πριν από το το Thor: Ragnarok και το Jojo Rabbit, ο Νεοζηλανδός σκηνοθέτης Taika Waititi, μαζί με τον Jemaine Clement από τη σειρά Flight of the Concords, έγραψαν, σκηνοθέτησαν και πρωταγωνίστησαν σε αυτό το πανέξυπνο mockumentary. Η ταινία ακολουθεί τις ζωές τριών συγκατοίκων βρυκολάκων που τα βρίσκουν δύσκολα στη σύγχρονη κοινωνία καθώς και στην μεταξύ τους επικοινωνία. Ο Waititi και ο Clements μεταμορφώνουν πολλά από τα κλισέ των βαμπίρ και συνδυάζοντας τα με το σύγχρονο setting καταφέρνουν να βγάλουν γέλιο από τις πιο πεζές, καθημερινές δραστηριότητες. Βλέποντας πανίσχυρα, αιμοβόρα όντα να ασχολούνται με πράγματα όπως το νοίκι και να αντιμετωπίζουν με άβολο τρόπο οποιαδήποτε αλληλεπίδραση είναι πραγματικά διασκεδαστικό. Το concept ήταν τόσο καλό που γέννησε μια αρκετά επιτυχημένη σειρά που ίσως αξίζει την προσοχή σας.
Trick ‘r Treat
Με αυτή τη ταινία ο Michael Dougherty ήθελε να δημιουργήσει μια ιστορία που αποτυπώνει την σκανταλιάρικη διασκέδαση του Halloween, καθώς και να δώσει στη γιορτή τη δική της μασκότ. Μπορεί αυτό να μην έγινε κατευθείαν, μιας και το studio δεν είχε πίστη στην επιτυχία της ταινίας, αλλά από τότε έχει αποκτήσει μεγάλο cult following και πιστεύω ότι είναι η ιδανική σύγχρονη ταινία Halloween. Τα παραμυθένια sets και τα εφευρετικά character designs απλά φωνάζουν Halloween, ενώ το σενάριο συνδυάζει άψογα τα τρομακτικά και κιτς στοιχεία της γιορτής. Η ταινία αφηγείται 5 διαφορετικές ιστορίες που μπλέκονται μαζί, με αξιέπαινη προσοχή στη λεπτομέρεια και περιλαμβάνουν ό,τι μπορείτε να φανταστείτε, από λυκανθρώπους και serial killers μέχρι εκδικητικά παιδιά ζόμπι. Είτε αστείο, είτε αιματηρό, είτε λίγο από τα δύο, το Trick ‘r Treat είναι πάντα διασκεδαστικό για όσους αγαπάνε το Halloween.
For the Kids
Scooby-Doo on Zombie Island
Μην το αρνείστε! Όλοι βλέπαμε Scooby Doo όταν ήμασταν μικροί και δεν υπάρχει καλύτερη συντροφιά για ένα νοσταλγικό Halloween από την παρέα της Μυστήριο Α. Ε. . Η επικρατούσα άποψη ανάμεσα στους φανς του φοβιτσιάρη σκύλου είναι πως το Νησί των Φαντασμάτων είναι η καλύτερη ταινία του και συμφωνώ απόλυτα. Όταν η ηλικία μου ήταν ακόμα μονοψήφιος αριθμός είχα νοικιάσει τη κασέτα της ταινίας περιμένοντας ακόμα μια ανέμελη περιπέτεια της παρέας. Προς μεγάλη μου έκπληξη (και ντροπή) όμως το Νησί των Φαντασμάτων με τρομοκράτησε. Η ταινία αλλάζει μερικούς από τους βασικούς κανόνες της σειράς με μεγάλη επιτυχία, παίζοντας με τις προσδοκίες του κοινού από μια ταινία Scooby-Doo. Παράλληλα διατηρεί όμως τα στοιχεία που όλοι αγαπάμε: την ακόρεστη όρεξη του Scooby και του Shaggy, τις αστείες σκηνές καταδίωξης υπό τον ήχο μουσικής, την απώλεια γυαλιών της Vilma κοκ. Ακόμα και το animation αποτελεί αναβάθμιση από προηγούμενες και επόμενες περιπέτειες του Scooby και συμπληρώνει την ασυνήθιστα σκοτεινή θεματολογία της ταινίας.
Wallace and Gromit: The Curse of the Were-Rabbit
Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά η τεχνική animation του stop motion και συγκεκριμένα του claymation, ταιριάζει γάντι σε ταινίες κατάλληλες για Halloween. Δεν είμαστε σίγουροι αν είναι ο παράξενος τρόπος με τον οποίο κινούνται οι χαρακτήρες, ή τα creepy design τους, αλλά τα παραδείγματα είναι πολλά, από το Coraline και το Paranorman, μέχρι το Nightmare Before Christmas και το Corpse Bride. Αν και οποιαδήποτε από αυτές τις ταινίες αξίζουν μια θέση στη λίστα μας, στη προσπάθεια μας να μην είμαστε υπερβολικά προφανής επιλέξαμε τους Wallace και Gromit, ή αλλιώς το πιο αγγλικό καρτούν στην ιστορία των αγγλικών καρτούν. Και πάλι μία από τις παλιές μικρού μήκους ταινίες τους με είχε τρομοκρατήσει όταν ήμουν μικρός και έτσι έχω αναπτύξει μια αδυναμία για τον αφελή εφευρέτη και τον πανέξυπνο σκύλο του. Αυτή τη φορά το διαβόητο duo πρέπει να ξεσκεπάσει το μυστήριο πίσω από τα σαμποτάζ κήπων, που απειλούν να καταστρέψουν τον φεστιβάλ λαχανικών του χωριού. Πόσο αγγλικό! Ως συνήθως το animation είναι κορυφαίο, το χιούμορ έξυπνο και δημιουργικό και ο κακός απολαυστικός. Το Curse of the Were-Rabbit αξίζει σίγουρα να συγκαταλέγεται ανάμεσα στις υπόλοιπες stop motion Halloween ταινίες.
