10 Αγαπημένες μας Post-Apocalyptic Ταινίες

Ο φόβος της αποκάλυψης είναι τόσο παλιός όσο η ανθρώπινη ύπαρξη. Θρησκείες και μυθολογίες από όλο τον κόσμο περιγράφουν και προειδοποιούν για βιβλικά συμβάντα, που θα αλλάξουν την ανθρώπινη κοινωνία όπως την ξέρουμε. Είτε είχαν να κάνουν με παγκόσμιες φυσικές καταστροφές ή με προϊόν θείας δίκης, αυτές οι ιστορίες συνδύαζαν τον τρόμο του αγνώστου με την αδυναμία της εύθραυστης ανθρώπινης φύσης. Όπως είναι λογικό, ένας τόσο βαθιά ριζωμένος φόβος του ανθρώπινου γένους δεν μπορούσε παρά να αποτυπωθεί στην τέχνη και ειδικά στο σινεμά. Η αμεσότητα της εικόνας και οι δυνατότητες που προσφέρει ο κινηματογράφος δεν άργησαν να κάνουν τις αποκαλυπτικές φαντασίες μαζικά δημοφιλείς και να τις εξελίξουν με νέους, ευφάνταστους τρόπους. Πλέον η αποκάλυψη δεν έπαιρνε μόνο την μορφή φυσικών καταστροφών, αλλά ιών, εξωγήινων και πυρηνικών εκρήξεων.

Ανέκαθεν όμως, οι θεατές ενδιαφέρονταν περισσότερο για το τι θα γίνει μετά το τέλος, πιθανά γιατί τους ιντριγκάρει μια ζωή χωρίς κοινωνικά δεσμά και κανόνες ή επειδή ήθελαν να πιστέψουν ότι ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, ένα άτομο μπορεί να επιβιώσει διατηρώντας την ανθρωπιά του. Όποιος και να ήταν ο λόγος, οι post-apocalyptic ταινίες απέκτησαν γρήγορα μεγάλο κοινό και φαίνεται να διατηρούν την δημοφιλία του μέχρι σήμερα. Με αφορμή λοιπόν την πρεμιέρα της τρίτης ταινίας ενός από τα πιο δημοφιλή post-apocalyptic franchise, τον Πλανήτη των Πιθήκων, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στις αγαπημένες μας ταινίες που εκτυλίσσονται λίγο μετά το τέλος του κόσμου. Από αυτή τη λίστα θα εξαιρεθούν οι ταινίες ζόμπι, καθώς αποτελούν το δικό τους είδος πια και ταινίες όπως το Matrix και το Terminator, επειδή θεωρούνται περισσότερο ταινίες sci-fi.

10. Turbo Kid

Η post-apocalyptic περιπέτεια ενός έφηβου ρακοσυλλέκτη και μανιακού αναγνώστη κόμικ στην άγονη γη του ρετρο-φουτουριστικού 1997. Με την βοήθεια της μυστηριώδους κοπέλας Apple, το παιδί θα ενσαρκώσει τον αγαπημένο του ήρωα κόμικ, σε μια απόπειρα να εναντιωθεί στον τύραννο αυτής της γης, ο οποίος υγροποιεί και πίνει τα θύματά του. Φαντάζομαι θα καταλάβατε τόσο από το όνομα όσο και από την γελοία υπόθεση, πως το Turbo Kid διακωμωδεί κλασικές αποκαλυπτικές ταινίες, όπως το Mad Max, με μια νοσταλγική διάθεση. Από τους τρελούς μηχανόβιους και την synth μουσική μέχρι τα φτηνά εφέ και την κίτς αισθητική, τα πάντα φωνάζουν 80s. Η ταινία ξέρει ακριβώς τι είναι και ξεπερνά κάθε όριο λογικής, χωρίς να σταματά να αυτοσαρκάζεται. Μια συμπαθητική και αναπάντεχα αιματηρή παρωδία και παράλληλα φόρος τιμής στην παράξενη pop κουλτούρα των 80s.

9. Escape from New York

Όλως τυχαίως και αυτή η ταινία διαδραματίζεται στο δυστοπικό 1997, αυτή τη φορά όχι για πλάκα. Η ΗΠΑ έχουν γίνει δικτατορικό καθεστώς (συμπληρώστε το αστείο σας για τον Donald Trump εδώ) και η Νέα Υόρκη έχει μετατραπεί σε μια τεράστια φυλακή. Όταν το αεροπλάνο του Προέδρου των ΗΠΑ  συντριβεί στο Μανχάταν και ο ίδιος γίνει όμηρος του Δούκα της Νέας Υόρκης, ο γνωστός εγκληματίας Snake Plissken θα αναλάβει την διάσωση του. Σκηνοθετημένο από τον μάστερ του καλτ σινεμά, John Carpenter, και με πρωταγωνιστή τον Kurt Russel το Escape from New York αποτελεί ορόσημο του post-apocalyptic κινηματογράφου. Ακόμα και με το μηδαμινό budget ο Carpenter καταφέρνει να δημιουργήσει μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική, ρημαγμένη Νέα Υόρκη, που κατοικείται από κάθε λογής απόβρασμα και να προσφέρει μια ασταμάτητα διασκεδαστική εμπειρία. Ένα καλτ αριστούργημα που, ειρωνικά, είναι εξίσου διαχρονικό και ξεπερασμένο.

8. Twelve Monkeys

Μια από τις καλύτερες ταινίες του εκκεντρικού σκηνοθέτη και μέλους των Monty Python, Terry Gilliam, ο οποίος προσεγγίζει το ζήτημα του τέλους του κόσμου με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Μετά από έναν καταστροφικό ιό, ο οποίος αναγκάζει τους λίγους επιζήσαντες να ζήσουν υπογείως, ο χαρακτήρας του Bruce Willis θα επιλεχθεί για να ταξιδέψει πίσω στο χρόνο, με σκοπό να αποτρέψει την καταστροφή. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα φρενήρες ταξίδι κόντρα στο χρόνο, ανάμεσα από τρελά γεγονότα και περίεργους χαρακτήρες, με τον τότε νέο και εντελώς παλαβό Brad Pitt να ξεχωρίζει. Μπορεί το Twelve Monkeys να μην δίνει την μεγαλύτερη έμφαση στα post-apocalyptic μέρη της, αλλά δεν μπορούσα να μην την συμπεριλάβω στη λίστα. Η πανέξυπνη πλοκή και ο ασταμάτητος ρυθμός δίνουν στην ταινία μια σπάνια αίσθηση αναγκαιότητας, ενώ όλα ολοκληρώνονται ιδανικά με ένα λαμπρό twist. Ακόμα μια γκρίζα και ζοφερή δυστοπία, από αυτές που μας έχει συνηθίσει ο Gilliam, με την απαραίτητη δόση στιλ και μαύρου χιούμορ, που την κάνει να ξεχωρίζει.

7. Nausikaa and the Valley of the Wind

Μπορεί η δεύτερη ταινία του ιδιοφυούς Ιάπωνα animator, Hayao Miyazaki. να μην είναι το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό, όταν μιλάμε για ταινίες post-apocalypse, αλλά σας διαβεβαιώ ότι πληροί τα κριτήρια. Η ιστορία εκτυλίσσεται χίλια χρόνια μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο, που διέλυσε τον πολιτισμό και δημιούργησε μια τεράστια τοξική ζούγκλα, η οποία είναι γεμάτη με μεταλλαγμένα έντομα. H Ναυσικά, η πριγκίπισσα της Κοιλάδας του Ανέμου, ενώ εξερευνά την ζούγκλα και προσπαθεί να επικοινωνήσει με τα πλάσματα της, θα μπλεχτεί σε μια σύγκρουση με το βασίλειο της Τολμέκια, που πρόκειται να χρησιμοποιήσει ένα αρχαίο όπλο για να εξαφανίσει τα έντομα. Από την πρώτη του ταινία μπορούμε να δούμε τα στοιχεία που χαρακτήρισαν την καριέρα του Miyazaki: Ασύγκριτης ομορφιάς animation, υπέροχη μουσική, ξεχωριστοί, δευτερεύοντες χαρακτήρες, αγνοί πρωταγωνιστές, εξερεύνηση της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση, αντιπολεμικά μηνύματα και μια επική σε κλίμακα ιστορία, που ποτέ όμως δεν χάνει την καρδιά της. Η Nausikaa ήταν η αρχή του θρυλικού Studio Ghibli και δεν έχει πολλά να ζηλέψει από τα αριστουργήματα του Miyazaki που ακολούθησαν.

6. Planet of the Apes

Η κλασική ταινία του 1968 που ξεκίνησε το δημοφιλές franchise, το οποίο πλέον αποτελείται από τεσσάρα sequel, δύο reboot, δύο τηλεοπτικές σειρές και μια σειρά κόμικ. Τα επαναστατικά για την εποχή ειδικά εφέ και χαρακτηριστικές ατάκες όπως το”Get your stinking paws off me, you damned dirty ape!”, έγραψαν ιστορία, καθιστώντας την ταινία ορόσημο της ποπ κουλτούρας και πηγή επιρροής για τις σημαντικότερες sci-fi ιστορίες. Ο Charlton Heston υποδύεται έναν Αμερικανό αστροναύτη, παγιδευμένο σε ένα κόσμο όπου οι πίθηκοι έχουν δημιουργήσει έναν πρωτόγονο πολιτισμό και οι άνθρωποι ζουν σαν ζώα. Αν και η ταινία εκτυλίσσεται σαν μια έξυπνη πολιτική σάτιρα στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειάς της, το εμβληματικό twist στο τέλος την μετατρέπει σε ταινία post-apocalypse, κερδίζοντας της έτσι μια θέση σε αυτή την λίστα.

5. The Road

Στο όχι τόσο μακρινό μέλλον, όπου μια αδιευκρίνιστη, παγκόσμια καταστροφή έχει διαλύσει την σύγχρονη κοινωνία και έχει εξαλείψει ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, ένας πατέρας με τον γιο του προσπαθούν να φτάσουν στην ακτή, περνώντας ανάμεσα από ρημαγμένα μέρη της Αμερικής, γεμάτα με κανίβαλους και δολοφόνους. To The Road είναι μια από τις πιο σκοτεινές και ζοφερές απεικονίσεις μιας μετά-αποκαλυπτικής ιστορίας και σίγουρα η πιο “βαριά” ταινία στη λίστα. O Cormac McCarthy, διάσημος συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου, ήθελε με την ιστορία του να περιγράψει τον αληθινό αντίκτυπο που θα είχε μια καταστροφή τέτοιου σκέλους και ο σκηνοθέτης μετέφερε το όραμά του ακέραιο στην μεγάλη οθόνη, χωρίς τις συνηθισμένες χολιγουντιανές ωραιοποιήσεις. Το αποτέλεσμα είναι μια εξαιρετική ταινία, η οποία όμως θα σας κάνει να νιώσετε θλιμμένοι και κενοί αφού τελειώσει. Κάτι μου λέει ότι δεν σας έχω πείσει να την δείτε, επομένως να συμπληρώσω πως αν δεν έχετε πρόβλημα να δείτε μια σκληρή ταινία, αξίζει την προσοχή σας.

4. Snowpiercer

Ολόκληρος ο κόσμος έχει υποκύψει σε μια νέα εποχή παγετώνων και οι μόνοι επιζήσαντες είναι οι επιβάτες ενός τρένου που δεν σταματάει ποτέ να κινείτε για να μην παγώσει. Μόλις ξεπεράσεις κανείς τον παραλογισμό της υπόθεσης, μπορεί να εκτιμήσει την εξυπνάδα της. Οι διαφορετικές κοινωνικές τάξεις καταλαμβάνουν διαφορετικά μέρη του τρένου, με τους φτωχούς να μένουν στα τελευταία βαγόνια και τους πλούσιους στα πρώτα. Οι απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης θα οδηγήσουν τους επιβάτες των τελευταίων βαγονιών σε εξέγερση, με  ηγέτη τον χαρακτήρα του πολύ καλού Chris Evans και θα πολεμήσουν με σκοπό να φτάσουν στο μπροστινό βαγόνι και να πάρουν τον έλεγχο του τρένου. Το κάθε βαγόνι που επισκέπτονται οι πρωταγωνιστές είναι εντελώς διαφορετικό και φανερώνει περισσότερα για τον παρανοϊκό κόσμο του τρένου. Ο Κορεάτης σκηνοθέτης Bong Joon-ho μας παρουσιάζει μια αρκετά έξυπνη κοινωνικοπολιτική κριτική σε συνδυασμό με ευρηματικές σκηνές δράσεις, μια ευχάριστα εκκεντρική ερμηνεία από την Tilda Swinton και ένα πολύ έξυπνο μήνυμα στο τέλος.

3. Wall-E

Έχω μιλήσει ήδη εκτεταμένα για το Wall-E στο άρθρο για τις ταινίες Pixar, επομένως δεν θα μακρηγορήσω. Μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του περιβάλλοντος, αποτέλεσμα δεκαετιών ανεξέλεγκτου καταναλωτισμού, οι άνθρωποι εγκαταλείπουν την Γη για να ζήσουν σε ένα διαστημόπλοιο. Ο μόνος κάτοικος στον πλανήτη είναι ο Wall-E, ένα ρομπότ συντήρησης, που περνά την μέρα του τακτοποιώντας τα βουνά σκουπιδιών, που άφησαν πίσω τους οι άνθρωποι. Την ρουτίνα του θα αλλάξει η EVE, ένα ρομπότ που στάλθηκε για να μάθει αν οι άνθρωποι μπορούν να κατοικήσουν ξανά τη Γη. Παρότι η ομιλία του περιορίζεται στο να επαναλαμβάνει το όνομά του, ο Wall-E καταφέρνει να γίνει ένας από τους πιο αξιαγάπητους και συμπαθητικούς χαρακτήρες κινουμένων σχεδίων. Το πρώτο μισό της ταινίας, που παρατηρούμε την ζωή του Wall-E στην γη, είναι κάτι πραγματικά σπάνιο και υπέροχο. Μπορεί το δεύτερο μισό να μην συγκρίνεται, αλλά τουλάχιστον παραμένει πολύ καλό. Ενδιαφέρον πάντως είναι ότι η Pixar χώρεσε δυστοπικές προβλέψεις και σημαντικά μηνύματα κατά του καταναλωτισμού, σε μια ευχάριστη ταινία για όλη την οικογένεια.

 2. Stalker

Ένα απ’ τα αριστουργήματα του Ρώσου σκηνοθέτη, Andrei Tarkovsky και κατά προέκταση του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα εφιαλτικό, ρημαγμένο Ανατολικό μπλόκο, στο οποίο υπάρχει μια απαγορευμένη, μεταφυσική περιοχή με το όνομα “Η Ζώνη”. Η ταινία ακολουθεί το ταξίδι ενός συγγραφέα, ενός επιστήμονα και του οδηγού τους σε αυτό το μυστηριώδες, απειλητικό μέρος, στο οποίο φημολογείται ότι πραγματοποιούνται οι πιο βαθείες ευχές ενός ατόμου. Σκοπός της φιλμογραφίας του Tarkovsky δεν ήταν να καταλάβει ο θεατής ακριβώς τι συνέβη, αλλά να νιώσει. Το Stalker είναι η επιτομή του οράματος του, μια ολότελα περίεργη και συνάμα πανέμορφη εμπειρία. Καθώς οι τρείς χαρακτήρες εξερευνούν την “Ζώνη”, κάνοντας φιλοσοφικές συζητήσεις, η ατμόσφαιρα γίνεται όλο και πιο άβολη και πνιγηρή, διατηρώντας όμως πάντα μια ακαθόριστη μαγεία που τραβάει τον θεατή με έναν σχεδόν υπνωτικό τρόπο. Παρότι το νόημα της ιστορίας είναι τυλιγμένο στην αβεβαιότητα και εν τέλει βασίζεται στην ερμηνεία του καθενός, η ταινία σε κάνει να νιώθεις σαν να είχες κάποιου αδιευκρίνιστου είδους επιφοίτησης. Αν και ιδιαίτερα απαιτητική ταινία, αξίζει να την βιώσετε. Είναι κρίμα που μια από τις πιο όμορφες ταινίες του κινηματογράφου έμελλε να είναι προφητική, καθώς λίγα χρόνια μετά τα γυρίσματα της συνέβη η καταστροφή του Τσέρνομπιλ, που δημιούργησε μια ραδιενεργή ζώνη, όχι τόσο διαφορετική από αυτή της ταινίας.

1. Mad Max: Fury Road

Αν αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι κόσμοι των περισσότερων post-apocalyptic ταινιών είναι γεμάτοι από punk κακοποιούς και μηχανόβιους αμφιβόλου σεξουαλικότητας, τότε αρκεί μόνο να κοιτάξετε την ανθολογία ταινιών του Mad Max, του Αυστραλού σκηνοθέτη George Miller. Οι ταινίες, που ακολουθούν τις προσπάθειες του Max Rockatansky να επιβιώσει σε μια άγονη γη γεμάτη ψυχάκηδες, επηρέασαν τον μετά-αποκαλυπτικό σινεμά όσο κανένα άλλο franchise. Έτσι θεωρώ πως είναι λογικό, η καλύτερη ταινία ανάμεσα τους να είναι στην κορυφή της λίστας. Σε μια ανελέητη έρημο, όπου το νερό και το πετρέλαιο θεωρούνται θησαυρός, ο Max αιχμαλωτίζεται από έναν αδίστακτο δικτάτορα και μπλέκει σε ένα ατελείωτο και συναρπαστικό κυνηγητό, κατά την διάρκεια του οποίου θα συνεργαστεί με ένα σωρό ενδιαφέροντες χαρακτήρες, όπως η απόλυτα badass Furiosa και θα επανακτήσει την χαμένη του ανθρωπιά. Το reboot της σειράς από τον Miller είναι μια αριστουργηματική ταινία δράσης. Η ιστορία αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα οπτικής αφήγησης, καθώς λαμπρές λεπτομερείς εδραιώνουν τον παρανοϊκό κόσμο του Max και προχωρούν την ταιριαστά απλή πλοκή. Χάρις σε αυτή την απλότητα, η ταινία μπορεί να δώσει έμφαση στην ασταμάτητη δράση, η οποία συνδυάζει με ιδανικό τρόπο γραφικά, επικίνδυνα ακροβατικά και διεγερτική μουσική. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η καλύτερη ταινία δράσης των τελευταίων ετών και μια από τις κορυφαίες στιγμές του post-apocalyptic κινηματογράφου.

Ορέστης