Είμαστε λαός κοντόφθαλμος και αυτή είναι η πραγματική αιτία της κρίσης που περνάμε. Δεν ξέρω τι πραγματικά συμβαίνει σε άλλες χώρες και την νοοτροπία των ανθρώπων εκεί, γιατί πολύ απλά δεν έχω ζήσει στο εξωτερικό. Ο μόνος τρόπος να μάθεις την νοοτροπία ενός λαού σε βάθος, είναι να είσαι γέννημα θρέμμα του και να έχεις μια στοιχειώδη μόρφωση και αντίληψη.
Και τι δεν ακούσαμε τα τελευταία χρόνια από πολιτικούς, δημοσιογράφους, μέσα ενημέρωσης, social media, συγγενείς και φίλους όταν ξέσπασε η περιβόητη οικονομική κρίση. «Η ανάπτυξη» λέγανε, «θα έρθει μόνο όταν πιάσουμε πρώτα πάτο». Όταν το άκουσα για πρώτη φορά αυτό, η αλήθεια είναι ότι μου άρεσε σαν ιδέα, γιατί γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και θέλω να πιστεύω ότι κάποια στιγμή η Ελλάδα θα βρεθεί στη θέση που της αξίζει. Είμαι όμως και ρεαλιστής και βλέπω με το πέρασμα του χρόνου ότι ίσως το βαρέλι στην περίπτωσή μας δεν έχει πάτο. Αρχίζω και φοβάμαι ότι είμαστε εξαίρεση σε αυτόν το γενικό κανόνα. Και ποια είναι η θέση που αξίζει στην Ελλάδα;
Να εξηγήσω λίγο σε αυτό το σημείο ότι η σκέψη μου για μια καλύτερη Ελλάδα συνάδει με εικόνες που έχω από πετυχημένους Έλληνες (κυρίως του παρελθόντος) ή γεγονότα της ιστορίας μας που με κάνουν να νιώθω όχι περηφάνεια αλλά ενθουσιασμό. Ας μην αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα γιατί η λίστα είναι μεγάλη και γνωστή και δεν χρειάζεται να σπαταληθεί σταγόνα μελάνι. Αυτή η εικόνα όμως που έχω στο μυαλό μου για την Ελλάδα των μεμονωμένων παραδειγμάτων και του παρελθόντος, είναι εντελώς εκτός τόπου και χρόνου με την εικόνα που πραγματικά έχουμε σαν χώρα.
Η εικόνα της Ελλάδας και κάθε χώρας είναι οι άνθρωποί της. Αν ζεις στην Ελλάδα και προσπαθείς καθημερινά για το καλύτερο, για τον εαυτό σου αλλά και για την χώρα σου, απογοητεύεσαι με τους συμπατριώτες σου. Αν έχεις λίγη εμπειρία βέβαια, δεν έχεις πολλές απαιτήσεις από αυτούς γιατί τους γνωρίζεις καλά, επομένως δεν έχεις προσδοκίες και δεν απογοητεύεσαι. Αλλά για σκεφτείτε λίγο. Τί άνθρωποι είμαστε; Τί πρεσβεύουμε; Ποιοι είναι οι στόχοι μας και η ζωή που θέλουμε να ζήσουμε;
Καταρχάς η εικόνα που έχουν έξω για εμάς είναι ότι είμαστε ένας λαός με μεσογειακό ταπεραμέντο και έξυπνος αλλά ιδιαίτερα τεμπέλης και κακομαθημένος, με την έννοια ότι δεν θέλουμε να διορθωθούμε.
Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ χειρότερη. Αν είσαι Έλληνας βλέπεις γύρω σου μαθητές, φοιτητές και γενικά νέους, οι οποίοι σε μεγάλη πλειοψηφία δεν έχουν πρωτίστως αυτογνωσία αλλά και στοιχειώδη μόρφωση (όχι εξυπνάδα, μόρφωση), αλληλοσεβασμό, αλληλεγγύη. Με μία λέξη ταυτότητα. Παραδείγματα πολλά. Φανατικός οπαδισμός και χουλιγκανισμοί σε αθλητισμό και πολιτικά φρονήματα; Έλλειψη ενασχόλησης με τις σπουδές τους δηλ. τον εαυτό τους; Γλέντια και καταχρήσεις χωρίς όρια;
Ύστερα γυρνάς σε πιο μεγάλες ηλικίες που θεωρητικά έχουν μια στοιχειώδη εμπειρία και ωριμότητα και βλέπεις τους ίδιους ανθρώπους με αυτούς που περιέγραψα πριν απλά σε σώμα ενήλικα.
Άνθρωποι που λένε την γνώμη τους χωρίς να είναι καλά διαβασμένοι, που ψήφισαν και ξαναψήφισαν τους ίδιους πολιτικούς. Γενιές ολόκληρες που τις «πλάνεψαν» καμιά δεκαριά πολιτικά πρόσωπα και τις «πλανεύουν» ακόμα, γιατί από τα λάθη δεν μαθαίνουμε και η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Και μιλάμε για πολιτικούς που στην ουσία είναι και αυτοί μερικοί από εμάς, που έτυχε λόγω καταγωγής ή τύχης να βρεθούν σε καίριες θέσεις.
Και εκεί που είσαι βυθισμένος στο σκοτάδι βλέπεις και ανθρώπους μορφωμένους, που έχουν όραμα και εκπέμπουν φως μέσα σε όλο αυτό το κλίμα. Που δουλεύουν νυχθημερόν σε όλη τους τη ζωή και κανείς δεν τους το αναγνωρίζει, σε μια χώρα που τους ανθρώπους που αξίζουν τους χλευάζει και τους εξορίζει, ενώ υποδέχεται μετά βαΐων και κλάδων τους απατεώνες, που ύστερα και αυτούς τους αποκαθηλώνει και πάλι τους ζητάει πίσω.
Αυτοί που βλέπουν στην Ελλάδα είναι λίγοι. Αυτοί που δεν βλέπουν είναι πολλοί.
Η εικόνα μια χώρας είναι ο λαός της. Η κρίση μια χώρας είναι τα ελαττώματα και τα λάθη του λαού της. Η καταδίκη μια χώρας είναι η νοοτροπία του λαού της και η άρνηση για αλλαγή.
Η Ελλάδα μας θα είναι πάντα το ταλέντο, που δεν δούλεψε, δεν προσπάθησε και έμεινε αιώνιο ταλέντο!
Ο μόνος τρόπος να αλλάξει είναι ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί να αλλάξουν και να γίνουν σωστά παραδείγματα.
Δέκα περίπου εκατομμύρια Έλληνες. Όσοι ξέρουν στατιστική ας υπολογίσουν την πιθανότητα…
Μ.Β.
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”4″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
