Από τότε που ανακαλύφθηκαν τα έξυπνα τηλέφωνα, γνωστά και ως smart phones, το φαινόμενο της εξάρτησης μας από μία οθόνη, είτε κινητού, είτε τάμπλετ, είτε λάπτοπ ή τηλεόρασης έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Έχουμε φτάσει σε σημείο να κάνουμε διάλειμμα για να ξεκουραστούμε π.χ. από τις πολλές ώρες δουλειάς μπροστά στον υπολογιστή, σκρολάροντας ασταμάτητα στο κινητό μας τηλέφωνο.
Δεν βασίζω τα λεγόμενα μου σε κάποια έρευνα, αλλά κρίνοντας από τον εαυτό μου και παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω μου, υπολογίζω ότι ένας άνθρωπος, ιδιαίτερα από 40-50 χρονών και κάτω σπαταλά από 1-3 ώρες την ημέρα κοιτάζοντας την οθόνη του κινητού του. Φανταστείτε τις ώρες που περνάμε μπροστά από μια οθόνη αν συνυπολογίσουμε και τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά μέσα.
Πριν κοιμηθούμε αλλά και αφού ξυπνήσουμε, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στα ταξίδια, στο σπίτι, την ώρα που δουλεύουμε ή παρακολουθούμε μια διάλεξη, στα διαλείμματα, αλλά ακόμα και όταν βγαίνουμε έξω με συγγενείς και φίλους, νιώθουμε πλέον την ανάγκη ανά τακτά χρονικά διαστήματα να ρίξουμε μια ματιά στο κινητό μας. Κάθε μέρα μπορείς να παρατηρήσεις παρέες ανθρώπων, που αντί να συζητούν κάτι εποικοδομητικό ή να διασκεδάζουν, χάνονται στην εικονική πραγματικότητα του κινητού τους.
Άλλη μια πτυχή αυτού του φαινομένου, ιδιαίτερα στους νέους είναι ότι αναλώνουν αρκετή ενέργεια και σκέψεις, για το πώς θα φτιάξουν το προφίλ τους, με άλλα λόγια την εξωτερική τους εικόνα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φωτογραφίες που θέλουν να αναδείξουν την καλοζωΐα, την εξωστρέφεια, τα καλαίσθητα ή sexy σώματα τους, τα μέρη που επισκέφθηκαν, άρθρα, memes και ψαγμένα αποφθέγματα είναι μερικά από τα συνηθέστερα πράγματα που ποσταρει κάποιος στο κοινωνικό του προφίλ, περιμένοντας την αποδοχή των “φίλων” του με like ή παρόμοιες εικονικές “αντιδράσεις”. Μερικοί άνθρωποι νιώθουν κοινωνικά αποδεκτοί, άλλοι τονώνουν την αυτοπεποίθηση τους, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που φτάνουμε στα όρια του ναρκισσισμού. Προσωπικά, θεωρώ όλα τα παραπάνω αρκετά ματαιόδοξα, αλλά δυστυχώς την σημερινή εποχή τείνουν να γίνουν κανόνας.
Στον αντίποδα η ζωή μας είναι έτσι, που χρειάζεται να ενημερωθούμε, να επικοινωνήσουμε, να απαθανατίσουμε ωραίες στιγμές, ακόμα και να χαζέψουμε για λίγο. Όλα αυτά όμως χρειάζονται μέτρο και όχι υπερβολή. Για παράδειγμα, από ένα άρθρο που θα δούμε στο ίντερνετ, μπορεί να ξεκινήσει μια πολύωρη συζήτηση με την παρέα μας. Ξέρω όμως και πολλές περιπτώσεις, όπου γονείς δίνουν τα κινητά ή τα τάμπλετ στα μικρά παιδιά τους για να τα απασχολήσουν και οι ίδιοι να αισθανθούν μια στιγμή ελευθερίας από τις υποχρεώσεις, γεγονός που θεωρώ κακή διαπαιδαγώγηση και εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητα αποτελέσματα.
Το συμπέρασμα είναι ότι τα κινητά και οι εφαρμογές που αυτά προσφέρουν, ναι μεν είναι πολύ χρήσιμα στην καθημερινή μας ζωή και μας εξοικονομούν χρόνο αλλά η κατάχρηση τους μπορεί να αποδειχθεί επιβλαβής, τόσο για την υγεία μας, όσο και για την ισορροπημένη κοινωνική μας ζωή. Το κινητό έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και τολμώ να πω πως έχει μετατραπεί σε προέκταση του χεριού μας χωρίς καν να το αντιλαμβανόμαστε. Ας σκεφτούμε όμως πόσο κενοί νιώθουμε μετά από ώρες σκρολαρίσματος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, φτάνοντας ορισμένες φορές στα όρια της κοινωνικής αποξένωσης. Ας αναλογιστούμε πόσο πιο ευχάριστη ήταν η καθημερινότητα μας, όταν δεν εξαρτιόταν από μια οθόνη. Ίσως τότε καταλάβουμε τι κακό κάνουμε στο εαυτό μας και καταφέρουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας εκεί που συμβαίνουν όλα σε πραγματικό χρόνο. Μακριά από τις οθόνες και την εικονική “πραγματικότητα”…
Βασίλης Μπουρολιάς
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”3″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
