Έχουν περάσει αρκετές μέρες απ’ το φινάλε της έβδομης σεζόν του Game of Thrones και το γεγονός ότι μιλάνε όλοι ακόμα γι’ αυτήν δεν αποτελεί έκπληξη. Αυτό που αποτελεί έκπληξη όμως είναι η δυσαρέσκεια που φαίνεται να έχει προκαλέσει σε αρκετούς φαν, στους οποίους συγκαταλέγομαι και γω. Φυσικά το Game of Thrones εξακολουθεί να είναι μια εμβληματική σειρά της τηλεόρασης, με χαρακτήρες που αγαπήσαμε, κατά κύριο λόγο άψογη ηθοποιία, κορυφαία γραφικά και σκηνές δράσης που κόβουν την ανάσα και ντροπιάζουν πολλές σύγχρονες blockbuster ταινίες. Δεν ξέρω αν παρατηρήσατε όμως, πως από αυτή τη λίστα επαίνων λείπει ένα στοιχείο που συνήθως αναφερόταν πρώτο όταν μιλούσαμε για το Game of Thrones: η ιστορία.
Η σειρά έχει προσπεράσει πλέον χρονικά τα βιβλία και οι δημιουργοί της David Benioff και D. B. Weiss συνεχίζουν την ιστορία με βάση σημειώσεις που τους έχει αφήσει ο Martin για το τι μπορεί να συμβεί μετέπειτα στα βιβλία. Τώρα λοιπόν που οι D & D δεν έχουν τα εξαιρετικά βιβλία του Martin για να αντλήσουν το υλικό τους, η υποβάθμιση του σεναρίου και η απουσία των στοιχείων που χαρακτήριζαν το GoT είναι αισθητή. Η σειρά, πέρα από μια λαμπρή αποδόμηση των συμβάσεων του είδους της φαντασίας, ήταν και μια συλλογή δοκιμίων πάνω στην δύναμη και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η κατάχρησή της. Απ’ ότι φαίνεται όμως οι δημιουργοί της σειράς δεν μπορούν να διαχειριστούν μόνοι τους αυτά τα θέματα και διαφεύγουν στις ομολογουμένως εντυπωσιακές σκηνές δράσεις, για να κρύψουν την αδυναμία τους.
Γιατί νομίζετε ότι ξαφνικά, εκεί που με το ζόρι βλέπαμε τους δράκους εν δράσει, τώρα τους χρησιμοποιούσαν επανειλημμένα; Διότι οι περισσότερες σκηνές διαλόγων δεν παρουσιάζουν πλέον καμία εμβάθυνση ή κριτική πάνω στην τραγωδία του πολέμου και τις χειρότερες εκφάνσεις του ανθρώπου. Αντιθέτως χρησιμεύουν μόνο για να οδηγήσουν στο επόμενο μεγαλοπρεπές setpiece. Οι μόνες σκηνές με κάποιο νόημα είναι τα προφανή και επαναλαμβανόμενα κηρύγματα στην Dany, για το ότι πρέπει να είναι διαφορετική (μας τα πρήξαν με τον τροχό που θα σπάσει). Βέβαια δεν υπάρχει και χρόνος για εμβάθυνση, καθώς όχι μόνο η σεζόν αποτελείτο μόλις από επτά επεισόδια, αλλά και η ιστορία εξελίχθηκε με υπερβολικά ταχείς ρυθμούς. Το ρομάντζο της Dany με τον Jon, αν και ωραίο, ήταν πολύ βιαστικό. Οι χαρακτήρες τηλεμεταφέρονταν από την μία άκρη του Westeros στην άλλη με πρωτοφανή συχνότητα ακόμα και για το GoT και χαρακτήρες όπως ο Euron εμφανίστηκαν στα πρώτα επεισόδια και έπειτα χάθηκαν. Στην περίπτωση του Euron τουλάχιστον δεν τους αδικώ, διότι τόσο ο χαρακτήρας όσο και ο ηθοποιός είναι στην καλύτερη περίπτωση αδιάφοροι. Όπως και να χει όμως, εξαιτίας αυτής της ταχύτητας οι σκηνές δεν προλαβαίνουν να αφήσουν κάποιο αντίκτυπο στους θεατές, οι οποίοι δυσκολεύονται να επεξεργαστούν το νόημα της κάθε σκηνής ή μάλλον την απουσία αυτού.
Δεν είναι όμως μόνο το νόημα που λείπει. Τα διάφορα subplots ήταν μέχρι πρότινος σημαντικός παράγοντας της γοητείας του show, καθώς έδιναν διαφορετικές προοπτικές στα γεγονότα, ανέπτυσσαν τους χαρακτήρες και φανέρωναν περισσότερα για την μυθολογία του Westeros. Στην έβδομη σεζόν όμως έχουν εξαλειφθεί. Απ’ τη μια πλευρά καταλαβαίνω ότι όσο πλησιάζουμε προς το τέλος πρέπει περισσότεροι χαρακτήρες να ενωθούν για ένα κοινό σκοπό, αλλά τα αποτελέσματα κατά τη γνώμη μου υστερούν. Έτσι πρωτύτερα βασικοί χαρακτήρες έχουν καταντήσει σκιές των παλιότερων εαυτών τους. Ο Tyrion δεν έχει πλέον την δική του ιστορία, με τον ρόλο του να περιορίζεται στον σύμβουλο της Dany. Ο Varys με εξαίρεση ένα μονόλογο υπάρχει για να ομορφαίνει το background και ο Littlefinger μεταμορφώθηκε σε μια φτηνή δικαιολογία έντασης στο Winterfell.
Όσο και αν απεχθάνομαι τον Littlefinger ήταν ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ανταγωνιστές της σειράς και ο τρόπος που τον διαχειριστήκαν ήταν απαράδεκτος. Καθόλη την διάρκεια της σεζόν είχαμε οδηγηθεί να πιστεύουμε ότι ο Baelish είχε διχάσει τις αδερφές Stark, ενώ εν τέλει αυτές τον χειραγώγησαν. Καταρχάς η αποκάλυψη των σχεδίων του έγινε με τον πιο βολικό για το σενάριο και λιγότερο ικανοποιητικό τρόπο..απλά ο Bran αποφάσισε ξαφνικά να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις του και να ενημερώσει τις αδερφές του. Επιπλέον αν οι αδερφές Stark έπαιζαν θέατρο, γιατί τσακωνόντουσαν ακόμα και όταν ήταν μόνες του; Ποιόν προσπαθούσαν να κοροϊδέψουν; Τον Baelish, που δεν ήταν καν μπροστά στους τσακωμούς, ή το κοινό; Εν τέλει όλο το subplot αν και οδήγησε σε μια πολύ καλή σκηνή, φαίνεται να ήταν η προσπάθεια των D & D να μας ξαφνιάσει. Ούτε αυτό όμως δούλεψε, διότι ήταν βέβαιο ότι κάποιος θα πέθαινε μέχρι το τέλος της σεζόν και αυτός φυσικά θα ήταν ο Littlefinger (όπως έδειξε και το poll που οργανώσαμε), αφού η ιστορία δεν τον χρειαζόταν πια.
Άλλωστε αν μάθαμε κάτι από αυτή τη σεζόν είναι ότι πλέον δεν ισχύει το “κανένας δεν είναι ασφαλής”, αλλά το “όποιος δεν έχει κάποιο ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία δεν είναι ασφαλής”. Σε μια σειρά που στήθηκε στους θανάτους χαρακτήρων που έκαναν λάθη, είναι προσβλητικό να βλέπεις ανθρώπους να επιτίθενται σαν κρετίνοι σε δράκους ή να οργανώνουν βλακώδεις αποστολές αυτοκτονίας βόρεια του τείχους και να μην αντιμετωπίζουν σοβαρές συνέπειες. Έτσι ο κόσμος του Westeros χάνει την βαρύτητα και τον ωμό ρεαλισμό του, ενώ παράλληλα διαλύεται και η ένταση, αφού ξέρουμε ότι κάποιοι χαρακτήρες είναι πλέον αναντικατάστατοι και δεν διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο.
Φυσικά άφησα για το τέλος τις προφανείς τρύπες στο σενάριο και το κακό γράψιμο, καθώς είναι σε όλους πλέον γνωστά. Ο Jon Snow σκαρφίζεται από το πουθενά ένα εντελώς ηλίθιο σχέδιο το οποίο δουλεύει μόνο χάρις σε μια σειρά τυχαίων παραγόντων. Τυχαίνει να βρούνε μια απομονωμένη ομάδα White Walkers, οι οποίοι τυχαίνει να πεθαίνουν με το που σκοτώσεις αυτόν που τους μετέτρεψε και τυχαίνει ανάμεσα σε αυτούς να υπάρχει και ένας που να επιζήσει για να μπορούν να τον γυρίσουν. Έπειτα τυχαίνει να βρεθούν αποκλεισμένοι και ο Gendry, ένας χαρακτήρας εντελώς εξαφανισμένος μέχρι τότε, τυχαίνει να τους σώσει με έναν απίστευτο μαραθώνιο. Δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε αλλά πολλά “τυχαίνει” μαζεύτηκαν. Αφού φτάσει η Dany με τους δράκους, ο Nightking αντί να σημαδέψει τον ακίνητο στόχο μπροστά του αποφασίζει να το παίξει ποζεράς και να πετύχει τον πιο δύσκολο Viserion, τον οποίο και μετατρέπει, ανασύροντας τον διά μαγείας από το βυθό. Τώρα πως σκόπευε να περάσει το Τείχος, χωρίς τον Viserion ένας θεός του φωτός ξέρει. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Jon Snow μένει πίσω κατά τη διάρκεια της διάσωσης, μόνο και μόνο για να τον σώσει ο θείος του με το φλογερό του λιβανιστήρι στην αμέσως επόμενη σκηνή. Ο θείος μάλιστα αποφασίζει να θυσιαστεί, για να μην αναγκάζει τους σεναριογράφους να ασχολούνται με πολλούς χαρακτήρες.
Ακόμα και με όλα αυτά τα προβλήματα η έβδομη σεζόν δεν ήταν κακή. Κάθε άλλο μάλιστα. Υπήρχαν πραγματικά εξαιρετικές και αξιομνημόνευτες σκηνές και όπως προανέφερα οι τεχνικοί τομείς παρέμειναν στην συνηθισμένη τους άψογη ποιότητα. Παρόλα αυτά τίποτα δεν μπορεί να κρύψει την απογοητευτική τροπή που έχει πάρει η ιστορία. Οι δράκοι και οι επικές μάχες όσο συναρπαστικές και να είναι, δεν αποτελούν την ουσία του GoT. Η σειρά έχει προσφέρει πραγματικά επαναστατική διασκέδαση, με σοκαριστικές εξελίξεις, συγκίνηση και βαθιά μηνύματα, των οποίων η απουσία ήταν εκκωφαντική. Για να μην παρεξηγηθώ, επαναλαμβάνω ότι η σειρά εξακολουθεί να είναι διασκεδαστική, αλλά μας έχει συνηθίσει σε πολύ, πολύ καλύτερα. Σε ένα παλιότερο άρθρο είχα πει ότι η σειρά, όσο φτάνει προς το τέλος θα αναγκαστεί να υιοθετήσει μια πιο συμβατική αφήγηση. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό, σίγουρα όμως δεν είναι επαναστατικό. Το GoT έχει θέσει τις βάσεις για να αλλάξει τον τρόπο αφήγησης τέτοιων ιστοριών για πάντα και φέτος έκανε ένα βήμα πίσω. Πάντα θα είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, μια ιστορική προσπάθεια που συντάραξε το κόσμο της ποπ κουλτούρας και κέρδισε τις καρδιές εκατομμυρίων θεατών. Και ας μην ξεχνάμε ότι δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ελπίζουμε η τελευταία σεζόν να αποφύγει τα λάθη της έβδομης και να μας συναρπάσει όπως παλιά, προσφέροντας μία ταιριαστή κατάληξη στο μεγαλύτερο έπος της τηλεόρασης.
Ορέστης
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”3″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
Συγχαρητήρια! Συμφωνώ σε όλα! Εγώ όμως θα προσθέσω ότι, όχι δεν με κάλυψαν όι εφετζιδικες σκηνές κάι δεν μου αναπλήρωσαν καθόλου την ουσία που υπήρχε στις παλαιότερες γιατί πολύ απλά και το λέω με λύπη, αυτό δεν ήταν τό got, ήταν μια ακόμη σειρά μεσαιωνικού χαρακτήρα,με δράκους, μάχες κάι χαζά ερωτικά ρομάντζα! Χωρίς καμία λογική, καμία συγκίνηση κάι καμία ουσία! Έχασα πραγματικά 10 λεπτά από την ζωή μου βλέποντας τον γκριζοσκωληκα κάι την μισαντει να “ερωτοτροπούν”, ενώ αναγκαζομουν να βλέπω για πολλά 10 λεπτά την αποτυχημένη προσπάθεια να μας πείσουν ότι οι αδερφές Σταρκ τσακώνονται για ηλίθιους λόγους ( ακόμα και όταν είναι μόνες τόυς) για να κοροϊδέψουν τον πιταιρ! Κρίμα! Ελπίζω η 8η να επαναφέρει την ουσία τού γκοτ,που δεν είναι άλλη από την εξιστόρηση της τραγικότητας των χαρακτήρων πού ή μοίρα τούς έβαλε να παίξουν πάνω στην σκακιέρα τής εξουσίας το παιχνίδι τής!
Ευχαριστώ πολύ! Συμφωνώ και γω σε όσα προσθέτεις η σειρά θύμιζε περισσότερο fan-fiction αυτή τη σεζόν, με μοναδικό σκοπό να ικανοποιήσει τους φαν, παρά το αντιπολεμικό αριστούργημα στο οποίο μας είχε συνηθίσει ο Martin. Οι σκηνές με τα εφέ όσο καλές και να είναι, αφού περάσει ο αρχικός ενθουσιασμός δεν έχουν ουσία. Ελπίζω ότι στην 8η σεζόν θα λάβουν υπόψιν τις όλο και περισσότερες αντιδράσεις με την κατεύθυνση της σειράς και θα το σώσουν.
Συμφωνώ απόλυτα, ειδικά οι διάλογοι σ’ αυτή τη σεζόν έχουν φτωχύνει πολύ, με εξαίρεση ίσως ίσως το διάλογο περί ψωλών Bron – Jammie στις πολεμίστρες
Ναι ήταν απ’ τους λίγους πνευματώδεις διαλόγους φέτος
H σειρά είναι τηλεοπτική και ως εκ τούτου είτε πρέπει να τελειώσει σε 7-8 σεζον είτε πρέπει να μετατραπει σε μακράς ζωης σαπουνόπερα κάτι το οποίο θα ήταν μια κακή εξέλιξη. Αφού λοιπόν πρέπει να τελειώσει αυτή η σειρά τότε νομοτελειακά πρέπει να επέλθει ένα μάζεμα της ιστορίας προς τις τελευταίες σεζόν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει, καθώς η εξαιρετικά όμορφα πλατιασμένη αφήγηση του συγγραφέα πρέπει να μαζευτεί για να μην έχουμε ένα τέλος σαν αυτό του Lost όπου η απογοήτευση ήταν τεράστια και ουσιαστικά στιγματιστηκε ολόκληρη η σειρά. Οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι πλέον λιγοστοί και κατά μια έννοια είναι όντως αναντικατάστατοι καθώς δεν είναι λογικό πχ να σκοτωθεί ο Τζον στην έβδομη σεζον και να εμφανισθεί ένας νέος ήρωας από το πουθενά που θα κλέψει την παράσταση στην τελευταία σεζον. Ας είμαστε λογικοί και ας μην καταφεύγουμε στην εύκολη και ανέξοδη κριτική της σειράς ξεχνώντας πως δεν είναι ένα από τα πολλά βιβλία του Μαρτιν αλλά μια ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ. Προσωπικά πιστεύω πως η σειρά αυτή άφησε ιστορία και το μόνο περισσότερο που πλέον μπορεί να κάνει είναι να τελειώσει με τον Ναητς Κίνγκ να κατασφάζει το Κινγκς Λάντινγκ και να ετοιμάζεται για τον Νότο και γιατί όχι το ¨Εσος. Ενα τέτοιο ανεπανάληπτο τέλος θαταν αντάξιο αυτης της θαυμάσιας τηλεοπτικής σειράς για την οποία θα μιλάμε στα εγγονια μας…
Συμφωνώ στο ότι πρέπει να γίνει μάζεμα και ότι τώρα πια έχουμε βασικούς χαρακτήρες που είναι αναντικατάστατοι. Όμως δεν είναι ανάγκη να τους βάζουμε συνεχώς σε καταστάσεις όπου δεν μπορούν λογικά να ξεφύγουν, γιατί έτσι υπενθυμίζεται συνεχώς στον θεατή πως δεν υπάρχει κάποιος ουσιαστικός κίνδυνος. Επιπλέον ανεξάρητα απ’ το ότι φτάνουμε στο τέλος η ιστορία έχει υποβαθμιστεί διότι δεν υπάρχουν πια έτοιμα βιβλία για να αντληθεί υλικό. Δεν ζητάω η σειρά να παραμείνει ίδια, απλά θέλω τα νέα στοιχεία να είναι ανταξιά της.
Πω ρε φίλε λες και το έγραψα εγώ. Συμφωνώ σε όλα όλα είπες. Μα σε όλα. Γι αυτά γκρινιάζω τόσο καιρό και λένε ότι λέω υπερβολές επειδή η σειρά είχε δράση και καλό cgi . Ναι οκ. Είχε δράση , είδαμε δράκους, φωτιές , άστραψε το μάτι μας , αλλά τα υπόλοιπα τι; Καμιά εκβάθυνση , οι χαρακτήρες που ο Μάρτιν έχει πασχίσει τόσα χρόνια να μας παρουσιάσει πολύπλευρους και ότι έχει ο καθένας τον ρόλο του , οι περισσότεροι ισοπεδώθηκαν στο βωμό της τηλεθέασης και του ΄΄πάμε γρήγορα για να τελειώνουμε΄΄. Δεν μου άρεσε η 7η σεζόν για τον λόγο που είπες. ΠΟΛΛΕΣ ΤΡΥΠΕΣ. Σουρωτήρι γίναμε. Έτυχαν όλα όπως το λες για να μας βολέψουν. Και αυτό που θα λέω μέχρι να τελειώσει η σεζόν και έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου είναι το ΑΚΥΡΟ σχέδιο να πάνε να φέρουν έναν ψόφιο στη Σέρσει. Απορώ ποιος το σκέφτηκε κάτι τέτοιο. Α ρε Μάρτιν , έχεις βγάλει τα μαλλιοκέφαλα σου και βαριέσαι να γράψεις παρακάτω. Δες τώρα τι παθαίνουμε.
Χαίρομαι που συμφωνούμε και να ξέρεις είμαστε αρκετοί που είχαμε τα ίδια θέματα! Καλοί οι δράκοι αλλά στιγμές όπως ο μονόλογος του Tyrion στο δικαστήριο είναι αυτές που σου αφήνουν σημαντικό αντίκτυπο. Πραγματικά το σχέδιο του Jon δεν βγάζει κανένα απολύτω νόημα. Μια αποστολή αυτοκτονίας για την μηδαμινή πιθανότητα να πιάσουν έναν wight και να μην πεθάνουν στην προσπάθεια. Μόνο και μόνο για να δουλέψει αυτό άνοιξε δεκάδες τρύπες.