Καλωσήρθατε στο Random News! Τη στήλη που ασχολείται με τις πιο αδιάφορες ειδήσεις της εβδομάδας, κάθε εβδομάδα… ή βασικά περίπου κάθε εβδομάδα.
Ο Κανόνας των 5 Δευτερολέπτων
Ο παραπάνω τίτλος ήταν ένας τίτλος που ποτέ δεν περίμενα ότι θα διαβάσω, πόσο μάλλον ότι θα τον γράψω κιόλας. Κι όμως, εκεί που σκρόλαρα αμέριμνος στο twitter, τον συνάντησα και δεν άργησαν να με πιάσουν τα γέλια. “Ακόμα ένας ξεκαρδιστικός τίτλος απ’το Onion (το ξένο Κουλούρι για όσους δεν γνωρίζουν)” σκέφτηκα. Δεν άργησα να καταλάβω όμως ότι ο συγκεκριμένος τίτλος δεν επρόκειτο για μια επιτυχή προσπάθεια παρωδίας, αλλά αποτελούσε τίτλο κανονικού άρθρου της Independent. Σε αυτό η Βρετανική εφημερίδα μας ενημερώνει πως το Netflix παρουσίασε νέο πρόγραμμα εκπαίδευσης ενάντια στη κακοποίηση, στον απόηχο του κινήματος #MeToo και των γεγονότων που επιρρέασαν και την παραγωγή του House of Cards. Εντάξει Netflix καταλαβαίνω ότι μετά το φιάσκο με τον Spacey θες να δείξεις το καλό σου πρόσωπο, αλλά δεν νομίζεις ότι αυτό είναι κάπως υπερβολικό;
Φημολογείται ότι οι νέοι κανόνες περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων, να μην κοιτάζεις κάποιον για πάνω από πέντε δευτερόλεπτα, ενώ δεν επιτρέπονται οι επίμονες αγκαλιές, το φλέρτ και το να ζητάς το τηλέφωνο ενός συναδέλφου σου. Ένας βοηθός παραγωγής, ο οποίος εργάζεται αυτή τη στιγμή στη νέα σεζόν του Black Mirror είπε στη Sun πως όλοι ενημερώθηκαν για το #MeToo. Με βάση τα λεγομενά του, το προσωπικό ενημερώθηκε για το τι θεωρείται πρέπον και τι όχι. Η οπτική επαφή για πάνω από πέντε δευτερόλεπτα θεωρείται creepy. Επιπλέον δεν μπορείς να ζητήσεις το κινητό κάποιου, εφόσον δεν έχει δώσει αδειά να διανέμεται ο αριθμός του, ενώ αν κάποιος δει οποιαδήποτε ανεπιθύμητη συμπεριφορά, πρέπει να την αναφέρει άμεσα. Τουλάχιστον σύμφωνα με την ανώνυμη πηγή, οι κανόνες πυροδότησαν αρκετά αστεία, με μέλη του προσωπικού να κοιτιούνται μετρώντας μέχρι το πέντε και μετά να αποστρέφουν το βλέμμα τους.
Τις φήμες δεν αρνήθηκε, αλλά ούτε επιβεβαίωσε ο εκπρόσωπος του Netflix, δηλώνοντας στην Independent ότι είναι περήφανοι στην εταιρεία για την εκπαίδευση ενάντια στη κακοποίηση που προσφέρουν. Δεν είμαι πρόθυμος να πιστέψω πως το Netflix δεν είχε ιδέα για τη δράση του Spacey, η οποία αποτελούσε κοινό μυστικό της βιομηχανίας. Ούτε πιστεύω ότι ξαφνικά η εταιρία ξαφνικά ευαισθητοποιήθηκε για το εργασιακό της περιβάλλον, όλως τυχαίως μετά τον χαμό που προκάλεσε το #MeToo. Δεν θα ασχοληθώ όμως με την υποκρισία, αφού το θέμα μας όμως εδώ είναι η δημιουργία ενός ασφαλούς εργασιακού περιβάλλοντος, ένας κοινός στόχος για κάθε λογικό άνθρωπο.
Φυσικά πιστεύω ότι κάθε τοξική ή εμμονική συμπεριφορά, που επηρεάζει την εργασία και την ψυχολογία ενός εργαζομένου πρέπει να εξαλειφθεί. Όχι όμως με τόσο ακραία μέτρα. Καλώς ή κακώς ο χώρος εργασίας είναι ένας χώρος στον οποίο πολλοί άνθρωποι παιρνούν το μεγαλύτερο μέρος της μέρας τους, με αποτέλεσμα να αποτελεί και έναν από τους πιο βασικούς χώρους κοινωνικοποίησης. Με τόσο παρανοϊκούς κανόνες, όπως το να θέτεις χρονικό όριο στο βλέμμα, πρακτικά καταργείς μια από τις πιο βασικές ανάγκες, την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή. Όσες προσπάθειες και αν γίνουν για την εξαλειψή του, το φλέρτ σε τέτοιους χώρους θα είναι πάντα αναπόφευκτο. Το θέμα είναι να μάθει να αναγνωρίζει το προσωπικό πότε κάτι ξεπερνάει τα όρια και να μην φοβάται να το πει.
Τι είναι το Cultural Appropriation
Σήμερα θα μάθουμε έναν από τους όρους που ευτυχώς παραμένει ακόμα σχετικά άγνωστος στην χώρα μας. Cultural appropriation είναι με λίγα λόγια η οικειοποιήση ενός στοιχείου μιας μειονοτικής κουλτούρας, πολλές φορές εκτός του αρχικού του πλαισίου, από μια κυρίαρχη κουλτούρα. Πιό απλά αν είσαι λευκός δεν πρέπει να μαγειρεύεις φαγητά από κουζίνα διαφορετικής κουλτούρας, δεν πρέπει να ζωγραφίζεις επηρεασμένος από την τέχνη διαφορετικών πολιτισμών και δεν πρέπει να παίζεις παραδοσιακά όργανα άλλων χωρών. Σας διαβεβαιώ ότι τα παραπάνω παραδείγματα δεν τα βγάζω από το μυαλό μου και μάλιστα σήμερα θα μιλήσουμε συγκεκριμένα για το τελευταίο.
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του νέου παιχνιδιού της Sony, Ghosts of Tsushima, στην μεγαλύτερη έκθεση για videogames E3, ένας λευκός άνδρας ντυμένος με παραδοσιακά Ιαπωνικά ρούχα, έπαιξε το όργανο shakuhachi. Όπως ήταν φυσικό, αυτό προκάλεσε την οργή του όχλου στο Twitter, με σωρεία από tweets να κατηγορούν την Sony για cultural appropriation (η Sony είναι Ιαπωνική εταιρία btw). Βέβαια κανένας δεν ασχολήθηκε να μάθει την ταυτότητα αυτού του ανθρώπου. Ήταν απλά ένας λευκός άνδρας που έπαιζε ένα όργανο, που δεν θα έπρεπε να παίζει. Για τους κατά τα άλλα προοδευτικούς, η ταυτότητα αυτού του ανθρώπου άρχιζε και τελείωνε στο χρώμα του δερματός του. Δεν χρειαζόταν παραπάνω από δύο λεπτά όμως για να μάθεις ο συγκεκριμένος μουσικός, ονόματι Cornelius Boots, είναι επίσημα αναγνωρισμένος master του συγκεκριμένου οργάνου. Από τα 9 του ασχολιόταν με τέτοιου είδου όργανα, ενώ στη συνέχεια της ζωής του διδάχθηκε από και έπαιξε με τους καλύτερους παίκτες του shakuhachi εν ζωή. Τι σημασία έχει λοιπόν το χρώμα του δερματός του; Ο Boots κέρδισε άξια τη θέση του στην έκθεση ενός παιχνιδιού, που γιορτάζει μια κουλτούρα που και ο ίδιος φαίνεται να αγαπά βαθιά.
Βρίσκω κάπως ειρωνικό πως οι ίδιοι άνθρωποι που υποτίθεται ότι επιθυμούν τη συνύπαρξη όλων των διαφορετικών πολιτισμών, είναι οι ίδιοι χτίζουν τείχη γύρω από κάθε κουλτούρα. Η κουλτούρα αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό, που μεγαλώνει και εφημερεί μέσα από την όσμωση με διαφορετικές κουλτούρες. Σε πολυπολιτισμικές χώρες όπως η Αμερική είναι αδιανόητο να περιμένεις από τους ανθρώπους να μην υιοθετήσουν στοιχεία και συμπεριφορές από τους συμπολίτες τους. Ούτε είναι δίκαιο να περιορίζεις αυτή τη συνδιαλλαγή μόνο από την πλευρά των λευκών, με τη δικαιολογία ότι η κουλτούρα τους είναι κυρίαρχη. Ειδικά από τη στιγμή που η κουλτούρα των λευκών δεν αποτελεί μια μονολιθική ύπαρξη. Υπάρχουν κοινές αφετηρίες, αλλά ο ελληνικός πολιτισμός παραδείγματος χάριν, είναι πολύ διαφορετικός από αυτούς των υπόλοιπων χωρών της Ευρώπης. Οι άνθρωποι και οι κουλτούρες ανέκαθεν λειτουργούσαν έτσι. Οι μόνοι που έχουν πρόβλημα με αυτό είναι άτομα, που εφευρίσκουν σοφίσματα με σκοπό να δικαιολογήσουν την ανάγκη τους να προσβάλλονται από τα πάντα.
Ορέστης
