Η ανακοίνωση για την κυκλοφορία του πέμπτου album των Black Angels γέμισε με ανυπομονησία τους οπαδούς του συγκροτήματος, τους απανταχού λάτρεις της ψυχεδελικής μουσικής και όχι μόνο. Αν δεν είστε φαν του συγκεκριμένου είδους και αναρωτιέστε γιατί τους γνωρίζετε, αυτό πιθανώς συμβαίνει διότι έχετε ακούσει το κομμάτι «Young Men Dead» από τον πρώτο τους δίσκο, το οποίο έπαιζε στα credits στον πρώτο κύκλο του True Detective. Ακόμα κι αν δεν τους γνωρίζετε ποτέ δεν είναι αργά, πόσο μάλλον όταν φέτος αποφάσισαν να επανασυστηθούν με το νέο τους δίσκο. Κι αυτό καθώς ο τίτλος του «Death Song» έχει άμεση σχέση με τις καταβολές της μπάντας, η οποία πήρε το όνομα της από το θρυλικό «The Black Angel’s Death Song» των The Velvet Underground. Ενώ οι Black Angels μας αφήνουν να αναρωτηθούμε γιατί άργησαν 13 χρόνια και 4 δίσκους για να κυκλοφορήσουν δίσκο με αυτό το όνομα, ας αφεθούμε στις λικνιστικές μελαγχολικές μελωδίες του…
Ο ήχος του τελευταίου δίσκου, παρόλο που κινείται στα γνώριμα ψυχεδελικά μονοπάτια, παρουσιάζεται αρκετά διαφορετικός από αυτόν του προηγούμενου δίσκου («Indigo Meadow» 2013) και φέρνει περισσότερο στο νου τους δύο πρώτους δίσκους του συγκροτήματος, χωρίς όμως να περιορίζεται στα ίδια πλαίσια με αυτούς. Μοιάζει σαν το συγκρότημα με όλους τους προηγούμενους δίσκους να εξερεύνησε διαφορετικές πτυχές της ροκ ψυχεδέλειας, και τώρα γνωρίζοντας ακόμα καλύτερα τις δυνατότητες και τα όριά του να παραδίδει ένα βαρύ και μεστό έργο -γι’ αυτό και οι συγκρίσεις με τους πρώτους τους δίσκους- διαχέοντας ταυτόχρονα στην ατμόσφαιρα μια στοιχειωμένη, μεταφυσική αίσθηση. Με σαφείς αναφορές στην ψυχεδελική ροκ της δεκαετίας του ’60 και επιρροές από την εξέλιξή της τις επόμενες δεκαετίες, και με το τελευταίο κομμάτι «Life Song» να αποτελεί φόρο τιμής στο «Space Oddity» του David Bowie, πετυχαίνουν ένα ενδιαφέρον μείγμα που μέσα από τις αντιθέσεις μεταξύ των τραγουδιών αποδεικνύει ότι το καλό και το κακό, η αγάπη και η καταστροφή, η πίστη και η προδοσία δεν απέχουν τελικά τόσο πολύ μεταξύ τους. Την ίδια στιγμή, οι στίχοι πότε κυριολεκτικά πότε αλληγορικά αφηγούνται μια ιστορία πόνου, φόβου, οργής, με στίχους διαμαρτυρίας για τη σύγχρονη πραγματικότητα, που μπορεί κανείς να πει ότι παραπέμπουν και στις φωνές που ακούει κανείς μέσα στο κεφάλι του σε διαφορετικές στιγμές της καθημερινότητάς του. Οι Black Angels είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα μπάντας με σταθερά υψηλή απόδοση, που δεν εξαργυρώνει την επιτυχία της με δόξα και υπερφίαλες δηλώσεις, αλλά συνεχίζει ακάθεκτη σε πιο χαμηλούς τόνους να δημιουργεί πορωτική μουσική που σου δίνει τη δυνατότητα να ταξιδέψεις και να χαθείς μέσα από τις μελωδίες της.
Οι Black Angels επιστρέφουν για μία ακόμα φορά στην Ελλάδα το Σεπτέμβριο του 2017 για δύο συναυλίες, την Τετάρτη 6/9 στη Θεσσαλονίκη και την Πέμπτη 7/9 στην Αθήνα. Τι κι αν στο παρελθόν έχω πολλές φορές ομολογήσει το φόβο μου ότι οι Black Angels ίσως είναι από τα λίγα συγκροτήματα που ακούγονται καλύτερα στους δίσκους παρά στα live μετά την εμπειρία μου στο Rockwave του 2015 (άποψη από πολλούς αμφισβητούμενη), ανυπομονώ για φέτος και ελπίζω να αποδείξουν το αντίθετο!
Black Angels • Δισκογραφία:
Passover (2006) | Directions to See a Ghost (2008) | Phosphene Dream (2010) | Indigo Meadow (2013) | Death Song (2017)
Αλεξάνδρα △▽△
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”4″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
