Τί και αν η Ρεάλ άξιζε το 12ο τρόπαιο της Ιστορίας της; Τί και αν το σκορ έληξε με το εμφατικό 1-4; Ο χθεσινός τελικός του Champions League, που αποτελεί γιορτή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και παρακολουθείται από εκατομμύρια φιλάθλους ανά τον κόσμο, ενώ ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς κατέληξε παράσταση για ένα ρόλο. Σαν φίλαθλος απογοητεύομαι όταν ένας τελικός κερδίζεται τόσο εύκολα από τη μια ομάδα, ανεξάρτητα από το ποιον υποστηρίζω. Χαλάει όλη η μαγεία του αθλήματος και η αγωνία για το ποιος θα γίνει πρωταθλητής σβήνεται νωρίς.
Στο πρώτο ημίχρονο ενώ περιμέναμε η Ρεάλ με φουλ επιθετικό σχήμα να μπει πιο επιθετικά στο ματς, τελικά είδαμε την Γιουβέντους εξαιρετικά στημένη να αλλάζει με ιδανικό τρόπο την μπάλα και να δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις για την εστία του Νάβας, κλείνοντας την βασίλισσα στα καρέ της για αρκετή ώρα. Κόντρα στην ροή τους ματς, όπως γίνεται συνήθως στο ποδόσφαιρο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο με μια άψογη εκτέλεση στο 20′ μετά από όμορφη ομαδική προσπάθεια έκανε το 0-1. Η Γιούβε δεν έμοιασε να πτοείται και συνεχίζοντας την πίεση ισοφάρισε με απίστευτη έμπνευση του Μάτζουκιτς και ανάποδο ψαλίδι στο 27′. Ίσως το καλύτερο γκολ της φετινής διοργάνωσης. Οι δύο ομάδες συνέχισαν να παίζουν οργανωμένα και χωρίς να γίνουν ιδιαίτερες φάσεις το ημίχρονο έληξε με το δίκαιο 1-1. Όλοι ελπίζαμε μετά από ένα αρκετά καλό ημίχρονο, ο τελικός να συνεχιστεί στον ίδιο ρυθμό προς ευχαρίστηση όλων των φιλάθλων.
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε. Η Γιουβέντους, που φαινόταν πιο δυνατή από ποτέ για να κατακτήσει το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο της μετά από 11 άγονα χρόνια απέναντι στους πανίσχυρους Μερένχες, μπήκε νωχελικά στο δεύτερο ημίχρονο και το πλήρωσε. Οι Μαδριλένοι πήραν την κατοχή, έβγαλαν φάσεις πιέζοντας και στο 60′ με ένα πολύ δυνατό και τυχερό σουτ του Κασεμίρο, αφού η τροχιά της μπάλας άλλαξε εντελώς πορεία με την κόντρα στον Κεντίρα, πήρε κεφάλι στο σκορ με τον Μπουφόν ανήμπορο να αντιδράσει. Επόμενη φάση (63′), ο πολυμήχανος Μόντριτς κλέβει την μπάλα έξω από την περιοχή, αφήνει για τον Καρβαχάλ, αυτός με κάθετη βρίσκει και πάλι τον Κροάτη που με φοβερό γύρισμα βρίσκει τον επερχόμενο Ρονάλντο, με την άμυνα της γηραιάς κυρίας να κοιμάται και τον Πορτογάλο άσσο να κάνει το 1-3.
Κάπου εκεί η σεμνή τελετή έληξε. Οι Ιταλοί δεν μπόρεσαν για 10 λεπτά να ξυπνήσουν από το σοκ με εντελώς αποδιοργανωμένο κέντρο, χωρίς πρέσινγκ, με την άμυνα συνεχώς να κινδυνεύει και τους επιθετικούς λόγω των ασύνδετων γραμμών να μην γίνονται επικίνδυνοι. Αλλά αυτή η έλλειψη συγκέντρωσης και σχεδίου της Γιουβέντους δεν ήταν το μόνο πράγμα που με απογοήτευσε. Σε μια από τις τελευταίες φάσεις του παιχνιδιού στο 84′, ο Κουαντράδο που είχε περάσει σαν αλλαγή στο 66′, δέχθηκε την δεύτερη κίτρινη κάρτα και την αποβολή για σπρώξιμο στον Ράμος. Τόσο όμως στην ζωντανή μετάδοση όσο και στα ριπλέι ο αμυντικός της Ρεάλ φαίνεται να κερδίζει περισσότερο την αποβολή με καθαρό θέατρο. Ο βετεράνος αμυντικός Φέρντιναντ μάλιστα, δήλωσε ότι αν ήταν στην θέση του Ράμος θα ντρεπόταν να αντικρίσει τον ίδιο του το γιο μετά από αυτό.
Και το μακρινό ριπλέι:
Αυτή η φάση απογοήτευσε και μένα, γιατί χάλασε όλη την εικόνα της ομάδας του χωρίς να υπάρχει λόγος σε εκείνο το σημείο του αγώνα. Αντιαθλητική συμπεριφορά ομολογουμένως από ένα παίκτη που ενώ θεωρείται από τους κορυφαίους, είναι γνωστός για το βρώμικο παιχνίδι του. Από εκεί και πέρα δεν ήθελα να δω κάτι άλλο. Για μένα όσο καλά ξεκίνησε ο τελικός, τόσο άδοξα έληξε. Το 1-4 όπως είπε και ένας φίλος μου ήταν ο νόμος του χαμένου, που έχει καταρρεύσει από την εξέλιξη του αγώνα και απλά δεν προβάλει καμία περαιτέρω αντίσταση. Δίκαιο αποτέλεσμα, κατώτερη των περιστάσεων η Γιουβέντους, τελικός περισσότερο διαδικαστικού χαρακτήρα μετά από τη μία ώρα παιχνιδιού.
Όπως και να έχει το ποδόσφαιρο έχει χάσει την αίγλη που είχε παλιά. Τα συναρπαστικά παιχνίδια που βλέπαμε κάποτε ακόμα και στις φάσεις των ομίλων έχουν εκλείψει. Ίσως η Ουέφα να πρέπει να κάνει κάποιες αλλαγές στο σύστημα διεξαγωγής. Τα γκρουπ δυναμικότητας είναι τόσο σταθερά, με αποτέλεσμα να βλέπουμε κάποιες ομάδες να παίζουν συνεχώς στους ίδιους ομίλους με τους ίδιους αντιπάλους. Επίσης βλέπουμε ότι οι ισχυροί γιγαντώνονται και η διαφορά τους από τις άλλες ομάδες μεγαλώνει συνεχώς. Μήπως τελικά το ποδόσφαιρο έχει καταλήξει περισσότερο σε βιομηχανία χρημάτων; Μήπως έχει χάσει την ουσία του; Είμαστε ευχαριστημένοι σαν φίλαθλοι από αυτό το θέαμα;
Βασίλης
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”4″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
