Φτάσαμε λοιπόν λίγες ώρες πριν τη στέψη του νέου πρωταθλητή Ευρώπης στο μπάσκετ για το 2017. Ήδη η περυσινή πρωταθλήτρια ΤΣΣΚΑ Μόσχας εκθρονίστηκε από τον σκληρό για να πεθάνει Ολυμπιακό, ενώ η Ρεάλ έχασε σχετικά εύκολα από την οικοδέσποινα Φενέρ, η οποία πλέον διεκδικεί το πρώτο τρόπαιο της Ιστορίας της και μάλιστα σε γνώριμο έδαφος απέναντι στους ερυθρόλευκους (21.00 ΕΡΤ2, ΕΡΤHD).
Ας δούμε όμως μια άλλη πτυχή του σημερινού τελικού. Αυτή του οπαδισμού. Γίνεται σήμερα κάποιος να μην υποστηρίζει τον Ολυμπιακό; Ακόμα και φίλαθλοι του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και των άλλων ελληνικών ομάδων; Έχουμε συνηθίσει σαν φίλαθλοι άλλων ομάδων να ευχόμαστε να χάσει ο αντίπαλος μας (αντι-Ολυμπιακοί) ακόμα και όταν διεκδικεί μια τόσο μεγάλη διάκριση. Αλλά πόσο λανθασμένη μπορεί να είναι μια τέτοια λογική;
Προσωπικά αν και φίλαθλος του Παναθηναϊκού, σήμερα θα είμαι στο πλευρό των ερυθρόλευκων. Όχι μόνο επειδή είναι ελληνική ομάδα και παίζει με μια τουρκική μέσα στην Πόλη για την Euroleague, αλλά και για τον λόγο ότι έχει αποδείξει σαν ομάδα τα τελευταία χρόνια ότι αξίζει την υποστήριξη όλων των Ελλήνων φιλάθλων. Ομάδα που θα μείνει στην Ιστορία αδιαμφισβήτητα, ανεξάρτητα από το αποψινό αποτέλεσμα. Μεγάλος ηγέτης της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου είναι φυσικά ο Βασίλης Σπανούλης, ο οποίος διακαιώθηκε για την επιλογή του να μετακομίσει στον αιώνιο αντίπαλο για να γίνει το No1 της ομάδας του Πειραιά. Αν και ο τρόπος που έφυγε ήταν κατά την άποψη μου αντιεπαγγελματικός, δεν μπορώ να μην τον θεωρώ ένα από τους καλύτερους παίκτες στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ακόμα και αν έχει πληγώσει πολλές φορές την ομάδα μου.
Νομίζω όλοι οι Έλληνες έπρεπε να σκέφτονται σαν φίλαθλοι και όχι σαν οπαδοί. Μια ελληνική ομάδα, σταθερή τα τελευταία χρόνια και με ελληνικό κορμό παικτών, όπως ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου και ο Μάντζαρης, οι οποίοι πλαισιώνουν ιδανικά τον Σπανούλη, αξίζει της προσοχής και της εκτίμησης μας. Το καλάθι του Πρίντεζη 5 χρόνια πριν που έδωσε το τρόπαιο στον Ολυμπιακό μέσα στην Κωνσταντινούπολη, το είχα πανηγυρίσει πραγματικά σαν να έπαιζε ο Παναθηναϊκός ή η Εθνική.
Αν όλοι αναγνωρίζαμε την ανωτερότητα του αντιπάλου και βλέπαμε ότι ο υγειής ανταγωνισμός βοηθάει και τους δύο αιώνιους αντιπάλους, ανεβάζει το επίπεδο του πρωταθλήματος της Α1 και αποτελεί παράδειγμα για τα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, σίγουρα τα φαινόμενα βίας και οπαδισμού θα είχαν μειωθεί.
Εύχομαι ολόψυχα ο Ολυμπιακός να κερδίσει τον σημερινό τελικό, ένα γεγονός που θα είναι τονωτική ένεση για το ελληνικό μπάσκετ. Η 2η “Άλωση” είναι κοντά!
Βασίλης
[vc_row][vc_column][thb_gap height=”45″][thb_postcarousel title_position=”bottom-title” columns=”4″ navigation=”true” source=”size:20|post_type:post”][thb_gap height=”45″][/vc_column][/vc_row]
